Ουράντια βιβλίο - ΕΓΓΡΑΦΟ 174. ΤΡΙΤΗ ΠΡΩΙ ΣΤΟΝ ΝΑΟ



DOWNLOADS ➔   DOWNLOAD  PDF   PDF w/English 

Ουράντια βιβλίο   

ΜΕΡΟΣ ΙV. Η ΖΩΉ ΚΑΙ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΊΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΎ



   ΕΓΓΡΑΦΟ 174. ΤΡΙΤΗ ΠΡΩΙ ΣΤΟΝ ΝΑΟ

Paper 174
Tuesday Morning in the Temple

    Περίπου στις επτά εκείνη την Τρίτη το πρωί ο Ιησούς συνάντησε τους αποστόλους, το γυναικείο σώμα, και κάμποσους άλλους σημαντικούς μαθητές του στο σπίτι του Σίμωνα. Σε αυτή την συνάντηση αποχαιρέτησε τον Λάζαρο, δίνοντάς του αυτές τις οδηγίες που τον έκαναν να φύγει για την Φιλαδέλφεια στην Περέα, όπου αργότερα σχετίστηκε με την το ιεραποστολικό κίνημα που είχε την έδρα του σε εκείνη την πόλη. Ο Ιησούς ακόμα αποχαιρέτησε τον ηλικιωμένο Σίμωνα, και έδωσε την αποχαιρετιστήρια συμβουλή του στο σώμα τον γυναικών, αφού δεν θα τους απευθυνόταν επίσημα ξανά.
174:0.1 (1897.1) ABOUT seven o’clock on this Tuesday morning Jesus met the apostles, the women’s corps, and some two dozen other prominent disciples at the home of Simon. At this meeting he said farewell to Lazarus, giving him that instruction which led him so soon to flee to Philadelphia in Perea, where he later became connected with the missionary movement having its headquarters in that city. Jesus also said good-bye to the aged Simon, and gave his parting advice to the women’s corps, as he never again formally addressed them.
    Εκείνο το πρωί χαιρέτησε ξεχωριστά τον καθένα με προσωπικό χαιρετισμό. Στον Ανδρέα είπε: «Μην τρομάξεις από αυτά που θα γίνουν. Να κρατιέσαι σταθερά από τους αδερφούς σου και να προσέξεις να μη σε δουν αποθαρρυμένο.» Στον Πέτρο είπε: «Μην εμπιστεύεσαι την δύναμη της σάρκας ούτε τα ατσάλινα όπλα. Να βασίζεσαι στα πνευματικά θεμέλια των αιώνιων βράχων.» Στον Ιάκωβο είπε: «Μην τρομάξεις από τα εξωτερικά φαινόμενα. Κράτα σταθερά την πίστη σου, και σύντομα θα γνωρίσεις την πραγματικότητα όσων πιστεύεις.» Στον Ιωάννη είπε: «Να είσαι ήπιος και ευγενικός¨ αγάπα και τους εχθρούς σου¨ να είσαι ανεκτικός. Και να θυμάσαι ότι σε έχω εμπιστευτεί σε πολλά.» Στον Ναθαναήλ είπε: «Μην κρίνεις από τα φαινόμενα¨ να κρατήσεις σταθερά την πίστη σου όταν όλα δείχνουν να καταρρέουν¨ να μείνεις συνεπής στην αποστολή σου σαν πρέσβης της βασιλείας.» Στον Φίλιππο είπε: «Μην κλονιστείς από τα γεγονότα που θα συμβούν. Μείνε ακλόνητος, ακόμα και όταν δεν βλέπεις το πώς. Μείνει πιστός στον όρκο της χειροτονίας σου.» Στον Ματθαίο είπε: «Μην ξεχάσεις το έλεος που σε δέχτηκε στην βασιλεία των ουρανών. Μην αφήσεις κανέναν να σε εξαπατήσει και σου στερήσει την αιώνια ανταμοιβή σου. Όπως άντεξες τις τάσεις της ανθρώπινης φύσης, να μείνεις απτόητος.» Στον Θωμά είπε: «Όσο δύσκολο και να είναι, αυτή την στιγμή πρέπει να βαδίζεις με οδηγό την πίστη και όχι την όραση. Μην αμφιβάλλεις ότι είμαι ικανός να ολοκληρώσω το έργο που ξεκίνησα, και ότι τελικά θα δω τους πιστούς μου πρεσβευτές στην βασιλεία των ουρανών που βρίσκεται πέρα από εδώ.» Στους διδύμους Αλφαίους είπε: «Μην επιτρέψετε να σας συντρίψουν όλα όσα δεν καταλαβαίνετε. Μείνετε πιστοί σε αυτά που αγαπά η καρδιά σας και μην εμπιστεύεστε ούτε τους σπουδαίους ανθρώπους ούτε τις διαθέσεις του όχλου που αλλάζουν. Σταθείτε δίπλα στους αδερφούς σας.» Και στον Σίμωνα τον Ζηλωτή είπε: «Σίμωνα μπορεί να συντριβείς από απογοήτευση, αλλά το πνεύμα σου θα ξεπεράσει όλα όσα θα σου συμβούν. Αυτό που δεν μπόρεσες να μάθεις από μένα, θα σου το διδάξει το πνεύμα μου. Αναζήτα τις αλήθειες του πνεύματος και σταμάτα να ελκύεσαι από ψεύτικες και υλικές σκιές.» Και στον Ιούδα τον Ισκαριώτη είπε: «Ιούδα, σε αγάπησα και προσευχήθηκα να αγαπήσεις τους αδερφούς σου. Μην κουράζεσαι να κάνεις το καλό¨ και θέλω να σε προειδοποιήσω να προσέχεις τα ύπουλα μονοπάτια της κολακείας και τα δηλητηριώδη βέλη της γελοιοποίησης.»
174:0.2 (1897.2) This morning he greeted each of the twelve with a personal salutation. To Andrew he said: “Be not dismayed by the events just ahead. Keep a firm hold on your brethren and see that they do not find you downcast.” To Peter he said: “Put not your trust in the arm of flesh nor in weapons of steel. Establish yourself on the spiritual foundations of the eternal rocks.” To James he said: “Falter not because of outward appearances. Remain firm in your faith, and you shall soon know of the reality of that which you believe.” To John he said: “Be gentle; love even your enemies; be tolerant. And remember that I have trusted you with many things.” To Nathaniel he said: “Judge not by appearances; remain firm in your faith when all appears to vanish; be true to your commission as an ambassador of the kingdom.” To Philip he said: “Be unmoved by the events now impending. Remain unshaken, even when you cannot see the way. Be loyal to your oath of consecration.” To Matthew he said: “Forget not the mercy that received you into the kingdom. Let no man cheat you of your eternal reward. As you have withstood the inclinations of the mortal nature, be willing to be steadfast.” To Thomas he said: “No matter how difficult it may be, just now you must walk by faith and not by sight. Doubt not that I am able to finish the work I have begun, and that I shall eventually see all of my faithful ambassadors in the kingdom beyond.” To the Alpheus twins he said: “Do not allow the things which you cannot understand to crush you. Be true to the affections of your hearts and put not your trust in either great men or the changing attitude of the people. Stand by your brethren.” And to Simon Zelotes he said: “Simon, you may be crushed by disappointment, but your spirit shall rise above all that may come upon you. What you have failed to learn from me, my spirit will teach you. Seek the true realities of the spirit and cease to be attracted by unreal and material shadows.” And to Judas Iscariot he said: “Judas, I have loved you and have prayed that you would love your brethren. Be not weary in well doing; and I would warn you to beware the slippery paths of flattery and the poison darts of ridicule.”
    Και όταν ολοκλήρωσε αυτούς τους χαιρετισμούς, αναχώρησε για την Ιερουσαλήμ με τον Ανδρέα, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο, και τον Ιωάννη ενώ οι άλλοι απόστολοι ξεκίνησαν για τον καταυλισμό της Γεσθημανή, όπου θα έμεναν την νύχτα και θα ήταν η έδρα τους για την υπόλοιπη ζωή του Κυρίου στην σάρκα. Περίπου στα μισά της πλαγιάς του όρους των Ελαιών ο Ιησούς σταμάτησε και συζήτησε για περισσότερο από μια ώρα με τους τέσσερις αποστόλους.
174:0.3 (1897.3) And when he had concluded these greetings, he departed for Jerusalem with Andrew, Peter, James, and John as the other apostles set about the establishment of the Gethsemane camp, where they were to go that night, and where they made their headquarters for the remainder of the Master’s life in the flesh. About halfway down the slope of Olivet Jesus paused and visited more than an hour with the four apostles.

1. ΘΕΙΑ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ

1. Divine Forgiveness

    Για αρκετές μέρες ο Πέτρος και ο Ιάκωβος συζητούσαν τις διαφορετικές απόψεις τους για την διδασκαλία του Κυρίου σχετικά με την άφεση αμαρτιών. Συμφώνησαν και οι δύο να θέσουν το θέμα στον Ιησού, και ο Πέτρος θεώρησε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για να συμβουλευτούν τον Κύριο. Έτσι, ο Σίμωνας Πέτρος διέκοψε την συζήτηση για τις διαφορές ανάμεσα στους ύμνους και στην λατρεία, ρωτώντας: «Κύριε, ο Ιάκωβος και εγώ δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σχετικά με την διδασκαλία σου όσον αφορά την άφεση αμαρτιών. Ο Ιάκωβος ισχυρίζεται ότι διδάσκεις ότι ο Πατέρας μας συγχωρεί ακόμα και πριν το ζητήσουμε, και εγώ υποστηρίζω ότι η μετάνοια και η εξομολόγηση πρέπει να προηγούνται της άφεσης. Ποιος από μας έχει δίκιο; τι λες;»
174:1.1 (1898.1) For several days Peter and James had been engaged in discussing their differences of opinion about the Master’s teaching regarding the forgiveness of sin. They had both agreed to lay the matter before Jesus, and Peter embraced this occasion as a fitting opportunity for securing the Master’s counsel. Accordingly, Simon Peter broke in on the conversation dealing with the differences between praise and worship, by asking: “Master, James and I are not in accord regarding your teachings having to do with the forgiveness of sin. James claims you teach that the Father forgives us even before we ask him, and I maintain that repentance and confession must precede the forgiveness. Which of us is right? what do you say?”
    Μετά από μια σύντομη σιωπή ο Ιησούς κοίταξε σοβαρά και τους τέσσερις και απάντησε: «Αδερφοί μου, σφάλλετε στις απόψεις σας γιατί δεν καταλαβαίνετε την φύση αυτών των στενών και τρυφερών σχέσεων ανάμεσα στο πλάσμα και τον Δημιουργό του, ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό. Δεν μπορείτε να αντιληφθείτε το νόημα της κατανόησης και της συμπόνιας που τρέφει ο σοφός γονέας για τα ανώριμα και μερικές φορές σφάλλοντα παιδιά του. Είναι αμφίβολο αν πραγματικά οι έξυπνοι και στοργικοί γονείς καλούνται ποτέ να συγχωρέσουν ένα μέσο και φυσιολογικό παιδί. Οι σχέσεις που έχουν κατανόηση μαζί με διάθεση αγάπης εμποδίζουν αποτελεσματικά όλες αυτές τις αποξενώσεις που αργότερα επιβάλλουν την αναπροσαρμογή της μετάνοιας από το παιδί με την συγχώρεση από τον γονέα.
174:1.2 (1898.2) After a short silence Jesus looked significantly at all four and answered: “My brethren, you err in your opinions because you do not comprehend the nature of those intimate and loving relations between the creature and the Creator, between man and God. You fail to grasp that understanding sympathy which the wise parent entertains for his immature and sometimes erring child. It is indeed doubtful whether intelligent and affectionate parents are ever called upon to forgive an average and normal child. Understanding relationships associated with attitudes of love effectively prevent all those estrangements which later necessitate the readjustment of repentance by the child with forgiveness by the parent.
    ¨΄Ένα κομμάτι από τον κάθε πατέρα ζει μέσα στο παιδί του. Ο πατέρας χαίρει της προτεραιότητας και την υπεροχής της κατανόησης σε όλα τα θέματα που έχουν σχέση με την σχέση παιδιού-πατέρα. Ο γονέας είναι ικανός να δει την ανωριμότητα του παιδιού κάτω από το φως της πιο προχωρημένης γονεϊκής ωριμότητας, την ωριμότερη εμπειρία του μεγαλύτερου συντρόφου. Με το γήινο παιδί και τον ουράνιου Πατέρα, ο θεϊκός γονέας κατέχει άπειρη και θεϊκή συμπόνοια και ικανότητα για αγάπη με κατανόηση. Η θεϊκή συγχώρεση είναι αναπόφευκτη¨ είναι έμφυτη και αναπαλλοτρίωτη μέσα στην άπειρη κατανόηση του Θεού, μέσα στην τέλεια γνώση για όλα όσα αφορούν την λανθασμένη και εσφαλμένη επιλογή του παιδιού. Η θεία δικαιοσύνη είναι τόσο αιώνια δίκαιη που περιλαμβάνει ανεξάντλητα έλεος με κατανόηση.
174:1.3 (1898.3) “A part of every father lives in the child. The father enjoys priority and superiority of understanding in all matters connected with the child-parent relationship. The parent is able to view the immaturity of the child in the light of the more advanced parental maturity, the riper experience of the older partner. With the earthly child and the heavenly Father, the divine parent possesses infinity and divinity of sympathy and capacity for loving understanding. Divine forgiveness is inevitable; it is inherent and inalienable in God’s infinite understanding, in his perfect knowledge of all that concerns the mistaken judgment and erroneous choosing of the child. Divine justice is so eternally fair that it unfailingly embodies understanding mercy.
    «Όταν ένας σοφός άνθρωπος καταλαβαίνει τα εσώτερα κίνητρα των συνανθρώπων του, θα τους αγαπήσει. Και όταν αγαπάς τον αδερφό σου, τον έχεις ήδη συγχωρήσει. Αυτή η ικανότητα να καταλαβαίνεις την ανθρώπινη φύση και να συγχωρείς τα προφανή λάθη της είναι Θεϊκό γνώρισμα. Αν είσαστε σοφοί γονείς, αυτός είναι ο τρόπος που θα αγαπάτε και θα καταλαβαίνετε τα παιδιά σας, ακόμα και να τα συγχωρείτε όταν κάποιες παροδικές παρεξηγήσεις σας έχουν χωρίσει φαινομενικά. Το παιδί, επειδή είναι ανώριμο και του λείπει η πλήρης κατανόηση του βάθους της σχέσης παιδιού- πατέρα, πρέπει συχνά να αισθάνεται έναν ένοχο αποχωρισμό από την πλήρη έγκριση του πατέρα, αλλά ο αληθινός πατέρας ποτέ δεν αισθάνεται ένα τέτοιο χωρισμό. Η αμαρτία είναι μια εμπειρία της συνείδησης των πλασμάτων¨ δεν έχει θέση στην συνείδηση του Θεού.
174:1.4 (1898.4) “When a wise man understands the inner impulses of his fellows, he will love them. And when you love your brother, you have already forgiven him. This capacity to understand man’s nature and forgive his apparent wrongdoing is Godlike. If you are wise parents, this is the way you will love and understand your children, even forgive them when transient misunderstanding has apparently separated you. The child, being immature and lacking in the fuller understanding of the depth of the child-father relationship, must frequently feel a sense of guilty separation from a father’s full approval, but the true father is never conscious of any such separation. Sin is an experience of creature consciousness; it is not a part of God’s consciousness.
    «Η ανικανότητά σας ή η απροθυμία σας να συγχωρέσετε τους συνανθρώπους σας είναι το μέτρο της ανωριμότητάς σας, η αποτυχία σας να αποκτήσετε ενήλικη συμπόνια, κατανόηση, και αγάπη. Κρατάτε κακίες και τρέφετε αισθήματα εκδικητικότητας σε άμεση αναλογία με την άγνοια της εσώτερης φύσης σας και των πραγματικών πόθων των παιδιών σας και των συνανθρώπων σας. Η αγάπη είναι το αποτέλεσμα της θεϊκού και εσώτερου πόθου της ζωής. Βασίζεται στην κατανόηση, τρέφεται από την ανιδιοτελή υπηρεσία, και τελειοποιείται με την σοφία.»
174:1.5 (1898.5) “Your inability or unwillingness to forgive your fellows is the measure of your immaturity, your failure to attain adult sympathy, understanding, and love. You hold grudges and nurse vengefulness in direct proportion to your ignorance of the inner nature and true longings of your children and your fellow beings. Love is the outworking of the divine and inner urge of life. It is founded on understanding, nurtured by unselfish service, and perfected in wisdom.”

2. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΗΓΕΤΩΝ

2. Questions by the Jewish Rulers

    Την Δευτέρα το βράδυ έγινε ένα συμβούλιο ανάμεσα στους Σανχεντρίν και περίπου πενήντα ηγέτες που είχαν επιλεγεί ανάμεσα στους γραμματείς, τους Φαρισαίους, και τους Σαδδουκαίους. Σε αυτή την συνάντηση αποφασίστηκε ομόφωνα ότι θα ήταν επικίνδυνο να συλλάβουν τον Ιησού δημόσια εξαιτίας της επίδρασής του στα αισθήματα των κοινών ανθρώπων. Ήταν ακόμα γνώμη της πλειοψηφίας ότι θα έπρεπε να γίνει μια αποφασιστική προσπάθεια να τον μειώσουν στα μάτια του πλήθους πριν τον συλλάβουν και τον οδηγήσουν σε δίκη. Έτσι, κάμποσες ομάδες μορφωμένων ανθρώπων ορίστηκαν να βρίσκονται σε ετοιμότητα το επόμενο πρωί στον ναό για να αναλάβουν να τον παγιδέψουν με δύσκολες ερωτήσεις και να τον φέρουν έτσι σε δύσκολη θέση μπροστά στο λαό. Τελικά, οι Φαρισαίοι, οι Σαδδουκαίοι,, ακόμα και οι Ηρωδιανοί ενώθηκαν σε αυτή την προσπάθεια να μειώσουν τον Ιησού στα μάτια του πλήθους που βρισκόντουσαν εκεί για το Πάσχα.
174:2.1 (1899.1) On Monday evening there had been held a council between the Sanhedrin and some fifty additional leaders selected from among the scribes, Pharisees, and the Sadducees. It was the consensus of this meeting that it would be dangerous to arrest Jesus in public because of his hold upon the affections of the common people. It was also the opinion of the majority that a determined effort should be made to discredit him in the eyes of the multitude before he should be arrested and brought to trial. Accordingly, several groups of learned men were designated to be on hand the next morning in the temple to undertake to entrap him with difficult questions and otherwise to seek to embarrass him before the people. At last, the Pharisees, Sadducees, and even the Herodians were all united in this effort to discredit Jesus in the eyes of the Passover multitudes.
    Την Τρίτη το πρωί, όταν ο Ιησούς έφτασε στον περίβολο του ναού και άρχισε να διδάσκει, δεν είχε πει παρά μόνο λίγες λέξεις όταν μια ομάδα νεαρών σπουδαστών από τις ακαδημίες, που είχαν προετοιμαστεί γι αυτό το σκοπό, τον πλησίασαν και μέσω του αντιπροσώπου τους απευθύνθηκαν στον Ιησού : «Κύριε, γνωρίζουμε ότι είσαι ένας δίκαιος διδάσκαλος, και ξέρουμε ότι διακηρύσσεις τους δρόμους της αλήθειας, και ότι υπηρετείς μόνο τον Θεό, γιατί δεν φοβάσαι κανέναν άνθρωπο, και ότι δεν λογαριάζεις κανέναν. Εμείς είμαστε απλοί σπουδαστές, και θα θέλαμε να ξέρουμε την αλήθεια για ένα ζήτημα που μας απασχολεί¨ το πρόβλημα μας είναι: Είναι σωστό να δίνουμε φόρο υποτελείας στον Καίσαρα; Να δίνουμε ή να μην δίνουμε;» Ο Ιησούς κατάλαβε την υποκρισία και την πονηριά τους, και τους είπε: «Γιατί προσπαθείτε να με δοκιμάσετε με αυτό τον τρόπο; Δείξτε μου τα χρήματα που είναι για τον φόρο υποτέλειας, και θα σας απαντήσω.» Και όταν του έδωσαν ένα δηνάριο, το κοίταξε και είπε, «Τίνος η μορφή και επιγραφή απεικονίζεται σε αυτό το νόμισμα;» Και όταν του απάντησαν, «του Καίσαρα», ο Ιησούς είπε, «Να δίνετε τα του Καίσαρος στον Καίσαρα, και τα του Θεού στον Θεό.»
174:2.2 (1899.2) Tuesday morning, when Jesus arrived in the temple court and began to teach, he had uttered but few words when a group of the younger students from the academies, who had been rehearsed for this purpose, came forward and by their spokesman addressed Jesus: “Master, we know you are a righteous teacher, and we know that you proclaim the ways of truth, and that you serve only God, for you fear no man, and that you are no respecter of persons. We are only students, and we would know the truth about a matter which troubles us; our difficulty is this: Is it lawful for us to give tribute to Caesar? Shall we give or shall we not give?” Jesus, perceiving their hypocrisy and craftiness, said to them: “Why do you thus come to tempt me? Show me the tribute money, and I will answer you.” And when they handed him a denarius, he looked at it and said, “Whose image and superscription does this coin bear?” And when they answered him, “Caesar’s,” Jesus said, “Render to Caesar the things that are Caesar’s and render to God the things that are God’s.”
    Όταν απάντησε έτσι σε αυτούς τους νεαρούς γραμματείς και στους Ηρωδιανούς συνεργάτες τους, αυτοί αποσύρθηκαν από μπροστά του, και ο λαός, ακόμα και οι Σαδδουκαίοι, απόλαυσαν την αμηχανία τους. Ακόμα και οι ίδιοι οι νέοι που είχαν προσπαθήσει να τον παγιδέψουν θαύμασαν πολύ την απρόσμενη ευστροφία της απάντησης του Κυρίου.
174:2.3 (1899.3) When he had thus answered these young scribes and their Herodian accomplices, they withdrew from his presence, and the people, even the Sadducees, enjoyed their discomfiture. Even the youths who had endeavored to entrap him marveled greatly at the unexpected sagacity of the Master’s answer.
    Την προηγούμενη μέρα οι ηγέτες είχαν προσπαθήσει να του βάλουν τρικλοποδιά μπροστά στο πλήθος για θέματα εκκλησιαστικής εξουσίας, και αφού απέτυχαν, τώρα προσπάθησαν να τον αναμείξουν σε μια επικίνδυνη συζήτηση για την αστική εξουσία. Και ο Πιλάτος και ο Ηρώδης βρισκόντουσαν στην Ιερουσαλήμ εκείνες τις μέρες, και οι εχθροί του Ιησού υπέθεσαν ότι, αν τολμούσε να συμβουλεύσει ενάντια στην πληρωμή του φόρου υποτελείας στον Καίσαρα, αυτοί θα μπορούσαν να πάνε ευθύς στις Ρωμαϊκές αρχές και να τον κατηγορήσουν για αποστασία. Από την άλλη μεριά, αν συμβούλευε την πληρωμή του φόρου ξεκάθαρα, σωστά υπολόγιζαν ότι μια τέτοια αναγγελία, θα πλήγωνε κατά πολύ την εθνική υπερηφάνεια των Εβραίων ακροατών του, και έτσι θα αποξενωνόταν από την καλή θέληση και την στοργή του κόσμου.
174:2.4 (1899.4) The previous day the rulers had sought to trip him before the multitude on matters of ecclesiastical authority, and having failed, they now sought to involve him in a damaging discussion of civil authority. Both Pilate and Herod were in Jerusalem at this time, and Jesus’ enemies conjectured that, if he would dare to advise against the payment of tribute to Caesar, they could go at once before the Roman authorities and charge him with sedition. On the other hand, if he should advise the payment of tribute in so many words, they rightly calculated that such a pronouncement would greatly wound the national pride of his Jewish hearers, thereby alienating the good will and affection of the multitude.
    Σε όλα αυτά οι εχθροί του Ιησού ηττήθηκαν εφόσον ήταν ένας γνωστός κανονισμός των Σανχεντρίν, που έγινε για την καθοδήγηση των Εβραίων που είχαν διασκορπιστεί στα αλλόθρησκα έθνη, ότι «το δικαίωμα του νομισματικού συστήματος έφερε και το δικαίωμα να θεσπίζονται φόροι.» Με αυτό τον τρόπο ο Ιησούς απόφυγε την παγίδα τους. Αν είχε απαντήσει «Όχι» στην ερώτησή τους θα ισοδυναμούσε με υποκίνηση στάσης¨ αν είχε απαντήσει «Ναι» θα σοκάριζε τα βαθιά ριζωμένα εθνικιστικά αισθήματα εκείνων των ημερών. Ο Κύριος υπεξέφυγε της ερώτησης¨ απλά σοφά χρησιμοποίησε την διπλή απάντηση. Ο Ιησούς δεν ήταν ποτέ ασαφής, αλλά ήταν πάντα σοφός στην αντιμετώπιση εκείνων που προσπαθούσαν να τον ενοχλήσουν και να τον καταστρέψουν.
174:2.5 (1899.5) In all this the enemies of Jesus were defeated since it was a well-known ruling of the Sanhedrin, made for the guidance of the Jews dispersed among the gentile nations, that the “right of coinage carried with it the right to levy taxes.” In this manner Jesus avoided their trap. To have answered “No” to their question would have been equivalent to inciting rebellion; to have answered “Yes” would have shocked the deep-rooted nationalist sentiments of that day. The Master did not evade the question; he merely employed the wisdom of making a double reply. Jesus was never evasive, but he was always wise in his dealings with those who sought to harass and destroy him.

3. ΟΙ ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΟΙ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

3. The Sadducees and the Resurrection

    Πριν αρχίσει ο Ιησούς την διδασκαλία του, μια άλλη ομάδα πλησίασε για να τον ρωτήσει, αυτή την φορά μια ομάδα μορφωμένων και πονηρών Σαδδουκαίων. Ο αντιπρόσωπος, πλησιάζοντάς τον, είπε: «Κύριε, ο Μωυσής είπε ότι αν ένας παντρεμένος άνδρας πεθάνει, και δεν έχει αφήσει παιδιά, ο αδερφός του θα πρέπει να πάρει την γυναίκα και να αφήσει απογόνους για τον πεθαμένο αδερφό του. Έχει συμβεί μια περίπτωση όπου κάποιος άνδρας που είχε έξι αδερφούς πέθανε άτεκνος¨ ο επόμενος αδερφός πήρε την γυναίκα αλλά και αυτός σύντομα πέθανε, χωρίς να αφήσει παιδιά. Κατά τον ίδιο τρόπο ο δεύτερος αδερφός πήρε την γυναίκα, αλλά και αυτός πέθανε χωρίς να αφήσει απογόνους. Και ούτω καθεξής μέχρι που και οι έξι αδερφοί την πήραν, και όλοι τους πέθαναν χωρίς να αφήσουν παιδιά. Και έπειτα, μετά από όλους του, πέθανε και η γυναίκα. Τώρα, αυτό που θέλουμε να σε ρωτήσουμε είναι: Στην ανάσταση τίνος γυναίκα θα είναι αφού και οι επτά αδερφοί την είχαν;»
174:3.1 (1900.1) Before Jesus could get started with his teaching, another group came forward to question him, this time a company of the learned and crafty Sadducees. Their spokesman, drawing near to him, said: “Master, Moses said that if a married man should die, leaving no children, his brother should take the wife and raise up seed for the deceased brother. Now there occurred a case where a certain man who had six brothers died childless; his next brother took his wife but also soon died, leaving no children. Likewise did the second brother take the wife, but he also died leaving no offspring. And so on until all six of the brothers had had her, and all six of them passed on without leaving children. And then, after them all, the woman herself died. Now, what we would like to ask you is this: In the resurrection whose wife will she be since all seven of these brothers had her?”
    Ο Ιησούς ήξερε, το ίδιο και ο λαός, ότι αυτοί οι Σαδδουκαίοι δεν ήταν ειλικρινείς που ρωτούσαν αυτή την ερώτηση επειδή ήταν απίθανο να γίνει κάτι τέτοιο¨ και εξάλλου, αυτή η συνήθεια των αδερφών του νεκρού να γεννήσουν παιδιά για λογαριασμό του ήταν πια ξεπερασμένη συνήθεια ανάμεσα στους Εβραίους. Παρόλα αυτά, ο Ιησούς συμφώνησε να απαντήσει σε αυτή την παραπλανητική ερώτηση. Είπε: «Όλοι σας σφάλλετε κάνοντας αυτή την ερώτηση επειδή δεν γνωρίζετε ούτε τις Γραφές ούτε την ζώσα δύναμη του Θεού. Ξέρετε ότι οι γιοι αυτού του κόσμου μπορούν να παντρεύονται και να δίνονται σε γάμο, αλλά δεν φαίνεται να καταλαβαίνετε ότι αυτά δεν ισχύουν στους επόμενους κόσμους, μέσα από την ανάσταση των δικαίων, ούτε παντρεύονται ούτε δίνονται σε γάμο. Εκείνοι που θα ζήσουν την ανάσταση εκ νεκρών θα είναι περισσότερο σαν τους αγγέλους του ουρανού, και ποτέ δεν θα πεθάνουν. Αυτοί οι αναστημένοι θα είναι αιώνια υιοί του Θεού¨ θα είναι τα παιδιά του φωτός που αναστήθηκαν στην πρόοδο της αιώνιας ζωής. Ακόμα και ο Πατέρας σας ο Μωυσής το καταλάβαινε αυτό, γιατί, σε σχέση με την εμπειρία του στον φλεγόμενο θάμνο, άκουσε τον Πατέρα του να λέγει, «Εγώ είμαι ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ, και ο Θεός του Ιακώβ.» Έτσι , μαζί με τον Μωυσή, και εγώ σας δηλώνω ότι ο Πατέρας μου δεν είναι ο Θεός των νεκρών αλλά των ζωντανών. Μέσα σε αυτόν όλοι σας ζείτε, αναπαράγετε, και αποκτάτε την θνητή σας ύπαρξη.»
174:3.2 (1900.2) Jesus knew, and so did the people, that these Sadducees were not sincere in asking this question because it was not likely that such a case would really occur; and besides, this practice of the brothers of a dead man seeking to beget children for him was practically a dead letter at this time among the Jews. Nevertheless, Jesus condescended to reply to their mischievous question. He said: “You all do err in asking such questions because you know neither the Scriptures nor the living power of God. You know that the sons of this world can marry and are given in marriage, but you do not seem to understand that they who are accounted worthy to attain the worlds to come, through the resurrection of the righteous, neither marry nor are given in marriage. Those who experience the resurrection from the dead are more like the angels of heaven, and they never die. These resurrected ones are eternally the sons of God; they are the children of light resurrected into the progress of eternal life. And even your Father Moses understood this, for, in connection with his experiences at the burning bush, he heard the Father say, ‘I am the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob.’ And so, along with Moses, do I declare that my Father is not the God of the dead but of the living. In him you all do live, reproduce, and possess your mortal existence.”
    Όταν ο Ιησούς ολοκλήρωσε τις απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις, οι Σαδδουκαίοι αποσύρθηκαν, και μερικοί Φαρισαίοι ξεχάστηκαν και αναφώνησαν, «Αλήθεια, αλήθεια, Κύριε, καλά απάντησες σε αυτούς τους απίστους Σαδδουκαίους.» Οι Σαδδουκαίοι δεν τόλμησαν να κάνουν άλλες ερωτήσεις, και οι κοινοί άνθρωποι θαύμαζαν την σοφία της διδασκαλίας του.
174:3.3 (1900.3) When Jesus had finished answering these questions, the Sadducees withdrew, and some of the Pharisees so far forgot themselves as to exclaim, “True, true, Master, you have well answered these unbelieving Sadducees.” The Sadducees dared not ask him any more questions, and the common people marveled at the wisdom of his teaching.
    Ο Ιησούς επικαλέστηκε τον Μωυσή σε αυτή του την συνάντηση με τους Σαδδουκαίους επειδή αυτή η θρησκευτικό-πολιτική αίρεση αναγνώριζε την εγκυρότητα μόνο των πέντε ονομαζόμενων Βιβλίων του Μωυσή¨ δεν αναγνώριζαν τις διδασκαλίες των προφητών σαν βάση της δογματικής θεωρίας. Ο Κύριος στην απάντησή του, αν και επιβεβαίωνε το γεγονός της επιβίωσης των θνητών υπάρξεων μέσα από την τεχνική της ανάστασης, όμως δεν ενέκρινε καθόλου με τα λόγια του τις Φαρισαϊκές πίστεις για την ανάσταση του ανθρώπινου σώματος κυριολεκτικά. Το σημείο το οποίο ήθελε να τονίσει ο Ιησούς ήταν: Ότι ο Πατέρας είχε πει, «Εγώ είμαι ο Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ, και του Ιακώβ,» και όχι ήμουν ο Θεός τους.
174:3.4 (1900.4) Jesus appealed only to Moses in his encounter with the Sadducees because this religio-political sect acknowledged the validity of only the five so-called Books of Moses; they did not allow that the teachings of the prophets were admissible as a basis of doctrinal dogmas. The Master in his answer, though positively affirming the fact of the survival of mortal creatures by the technique of the resurrection, did not in any sense speak approvingly of the Pharisaic beliefs in the resurrection of the literal human body. The point Jesus wished to emphasize was: That the Father had said, “I am the God of Abraham, Isaac, and Jacob,” not I was their God.
    Οι Σαδδουκαίοι είχαν σκεφθεί να υποβάλλουν τον Ιησού στην φθοροποιό επίδραση της γελοιοποίησης, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αν τον εδίωκαν δημόσια θα προκαλούσαν περισσότερη συμπάθεια προς αυτόν στο μυαλό του κόσμου.
174:3.5 (1900.5) The Sadducees had thought to subject Jesus to the withering influence of ridicule, knowing full well that persecution in public would most certainly create further sympathy for him in the minds of the multitude.

4. Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΗ ΕΝΤΟΛΗ

4. The Great Commandment

    Μια άλλη ομάδα των Σαδδουκαίων είχε τις οδηγίες να κάνει στον Ιησού παραπλανητικές ερωτήσεις για τους αγγέλους, αλλά όταν είδαν την μοίρα των συντρόφων τους που είχαν προσπαθήσει να τον παγιδέψουν με ερωτήσεις για την ανάσταση, πολύ σοφά αποφάσισαν να καθίσουν στα αυγά τους¨ αποσύρθηκαν χωρίς να κάνουν καμιά ερώτηση. Ήταν το προκαθορισμένο σχέδιο των ενωμένων Φαρισαίων, γραμματέων, Σαδδουκαίων, και Ηρωδιανών να γεμίσουν όλη την ημέρα με αυτές τις παραπλανητικές ερωτήσεις, ελπίζοντας έτσι να μειώσουν τον Ιησού μπροστά στο λαό και συγχρόνως να τον εμποδίσουν αποτελεσματικά να έχει χρόνο να διακηρύσσει τις ενοχλητικές διδασκαλίες του.
174:4.1 (1901.1) Another group of Sadducees had been instructed to ask Jesus entangling questions about angels, but when they beheld the fate of their comrades who had sought to entrap him with questions concerning the resurrection, they very wisely decided to hold their peace; they retired without asking a question. It was the prearranged plan of the confederated Pharisees, scribes, Sadducees, and Herodians to fill up the entire day with these entangling questions, hoping thereby to discredit Jesus before the people and at the same time effectively to prevent his having any time for the proclamation of his disturbing teachings.
    Τότε πλησίασε μια ομάδα Φαρισαίων για να κάνουν ενοχλητικές ερωτήσεις, και ο αντιπρόσωπός τους, είπε στον Ιησού: «Κύριε, είμαι δικηγόρος, και θα ήθελα να σε ρωτήσω ποια, κατά την γνώμη σου, είναι η σπουδαιότερη εντολή;» Ο Ιησούς απάντησε: «Δεν υπάρχει παρά μια εντολή, και αυτή είναι η σπουδαιότερη όλων, και αυτή η εντολή είναι: «Ω Ισραήλ, άκουσε, ο Κύριος και Θεός μας, ο Κύριος είναι ένας¨ και να αγαπάτε τον Κύριο και Θεός σας με όλη σας την καρδιά και με όλη σας την ψυχή, με όλο σας τον νου και με όλη σας την δύναμη.» Αυτή είναι η πρώτη και σπουδαιότερη εντολή. Και η δεύτερη εντολή είναι σαν αυτή την πρώτη¨ στα αλήθεια προέρχεται άμεσα από αυτήν, και είναι: «Να αγαπάτε τον γείτονά σας όπως τον εαυτό σας.» Δεν υπάρχει άλλη σπουδαιότερη εντολή από αυτές¨ σε αυτές τις δύο εντολές βασίζεται όλος ο νόμος και οι προφήτες.»
174:4.2 (1901.2) Then came forward one of the groups of the Pharisees to ask harassing questions, and the spokesman, signaling to Jesus, said: “Master, I am a lawyer, and I would like to ask you which, in your opinion, is the greatest commandment?” Jesus answered: “There is but one commandment, and that one is the greatest of all, and that commandment is: ‘Hear O Israel, the Lord our God, the Lord is one; and you shall love the Lord your God with all your heart and with all your soul, with all your mind and with all your strength.’ This is the first and great commandment. And the second commandment is like this first; indeed, it springs directly therefrom, and it is: ‘You shall love your neighbor as yourself.’ There is no other commandment greater than these; on these two commandments hang all the law and the prophets.”
    Όταν ο δικηγόρος αντιλήφθηκε ότι ο Ιησούς είχε απαντήσει όχι μόνο σύμφωνα με την ανώτερη σύλληψη της Ιουδαϊκής θρησκείας, αλλά είχε απαντήσει με σύνεση μπροστά στο συγκεντρωμένο πλήθος, θεώρησε εντιμότερο και πιο αντρίκειο να επαινέσει την απάντηση του Κυρίου. Γι αυτό, είπε: «Πολύ σωστά, Κύριε, είπες ότι ο Θεός είναι ένας και δεν υπάρχει κανένας εκτός από αυτόν¨ και επίσης να αγαπάς τον γείτονά σου σαν τον εαυτό σου, είναι η πρώτη και σπουδαιότερη εντολή¨ και είμαστε σύμφωνοι ότι αυτή η εντολή είναι κατά πολύ σπουδαιότερη από τις προσφορές, τα θυμιάματα και τις θυσίες.» Όταν ο δικηγόρος απάντησε τόσο διακριτικά, ο Ιησούς τον κοίταξε και είπε, «Φίλε μου, βλέπω ότι δεν είσαι μακριά από την βασιλεία του Θεού.»
174:4.3 (1901.3) When the lawyer perceived that Jesus had answered not only in accordance with the highest concept of Jewish religion, but that he had also answered wisely in the sight of the assembled multitude, he thought it the better part of valor openly to commend the Master’s reply. Accordingly, he said: “Of a truth, Master, you have well said that God is one and there is none beside him; and that to love him with all the heart, understanding, and strength, and also to love one’s neighbor as one’s self, is the first and great commandment; and we are agreed that this great commandment is much more to be regarded than all the burnt offerings and sacrifices.” When the lawyer answered thus discreetly, Jesus looked down upon him and said, “My friend, I perceive that you are not far from the kingdom of God.”
    Ο Ιησούς είπε την αλήθεια όταν αναφέρθηκε σε αυτόν τον δικηγόρο ότι δεν βρισκόταν «μακριά από την βασιλεία,» γιατί εκείνη ακριβώς την νύχτα αυτός πήγε στην κατασκήνωση του Κυρίου κοντά στην Γεσθημανή, δήλωσε την πίστη του στο ευαγγέλιο της βασιλείας, και βαπτίστηκε από τον Ιωσία, έναν από τους μαθητές του Άμπνερ.
174:4.4 (1901.4) Jesus spoke the truth when he referred to this lawyer as being “not far from the kingdom,” for that very night he went out to the Master’s camp near Gethsemane, professed faith in the gospel of the kingdom, and was baptized by Josiah, one of the disciples of Abner.
    Άλλες δύο ή τρεις ομάδες γραμματέων και Φαρισαίων ήταν παρόντες και σκόπευαν να κάνουν ερωτήσεις, αλλά είτε αφοπλίστηκαν από την απάντηση του Ιησού στον δικηγόρο, ή αποτράπηκαν από την αμηχανία όλων όσων είχαν επιχειρήσει να τον παγιδέψουν. Μετά από αυτά, κανένας δεν τόλμησε να του κάνει άλλη ερώτηση δημόσια.
174:4.5 (1901.5) Two or three other groups of the scribes and Pharisees were present and had intended to ask questions, but they were either disarmed by Jesus’ answer to the lawyer, or they were deterred by the discomfiture of all who had undertaken to ensnare him. After this no man dared to ask him another question in public.
    Όταν δεν υπήρχαν πια άλλες ερωτήσεις, και αφού πλησίαζε μεσημέρι, ο Ιησούς δεν συνέχισε την διδασκαλία του αλλά έμεινε ικανοποιημένος με το να ρωτήσει απλά τους Φαρισαίους και τους συνεργάτες τους μια ερώτηση. Είπε ο Ιησούς: «Αφού δεν κάνετε πια άλλες ερωτήσεις, θα ήθελα να σας κάνω και εγώ μια. Τι γνώμη έχετε για τον Απελευθεωτή; Δηλαδή, τίνος υιός είναι;» μετά από μια σύντομη παύση ένας από τους γραμματείς απάντησε, «Ο Μεσσίας είναι ο υιός του Δαβίδ.» Και αφού ο Ιησούς γνώριζε ότι υπήρχαν πολλές διαφωνίες, ακόμα και ανάμεσα στους δικούς του μαθητές , για το εάν αυτός ήταν ή όχι υιός του Δαβίδ, έκανε αυτήν ακόμα την ερώτηση: «Αν ο Απελευθερωτής είναι πραγματικά ο υιός του Δαβίδ, πως και στον Ψαλμό που αποδίδετε στον Δαβίδ, αυτός ο ίδιος, μιλώντας με το πνεύμα, λέγει, « Ο Κύριος είπε στον κύριό μου, κάθισε στα δεξιά μου μέχρι κάνω τους εχθρούς σου υποπόδιο των ποδιών σου.» Αν ο Δαβίδ τον αποκαλεί Κύριο, πως γίνεται να είναι υιός του;» Αν και οι ηγέτες, οι γραμματείς, και οι αρχιερείς δεν έδωσαν απάντηση σε αυτή την ερώτηση, δεν του έκαναν άλλες ερωτήσεις με σκοπό να τον μπερδέψουν. Ποτέ δεν απάντησαν στην ερώτηση που τους έκανε ο Ιησούς, αλλά μετά τον θάνατο του Κυρίου επιχείρησαν να ξεφύγουν από την δυσκολία αλλάζοντας την ερμηνεία αυτού του Ψαλμού, ώστε να τον κάνουν να αναφέρεται στον Αβραάμ αντί για τον Μεσσία. Άλλοι πάλι προσπάθησαν να αποφύγουν το δίλημμα απορρίπτοντας ότι ήταν ο Δαβίδ που ήταν ο συγγραφέας αυτού του αποκαλούμενου Μεσσιανικού Ψαλμού.
174:4.6 (1901.6) When no more questions were forthcoming, and as the noon hour was near, Jesus did not resume his teaching but was content merely to ask the Pharisees and their associates a question. Said Jesus: “Since you ask no more questions, I would like to ask you one. What do you think of the Deliverer? That is, whose son is he?” After a brief pause one of the scribes answered, “The Messiah is the son of David.” And since Jesus knew that there had been much debate, even among his own disciples, as to whether or not he was the son of David, he asked this further question: “If the Deliverer is indeed the son of David, how is it that, in the Psalm which you accredit to David, he himself, speaking in the spirit, says, ‘The Lord said to my lord, sit on my right hand until I make your enemies the footstool of your feet.’ If David calls him Lord, how then can he be his son?” Although the rulers, the scribes, and the chief priests made no reply to this question, they likewise refrained from asking him any more questions in an effort to entangle him. They never answered this question which Jesus put to them, but after the Master’s death they attempted to escape the difficulty by changing the interpretation of this Psalm so as to make it refer to Abraham instead of the Messiah. Others sought to escape the dilemma by disallowing that David was the author of this so-called Messianic Psalm.
    Λίγη ώρα πριν οι Φαρισαίοι είχαν απολαύσει τον τρόπο με τον οποίο οι Σαδδουκαίοι αποστομώθηκαν από τον Κύριο¨ τώρα οι Σαδδουκαίοι ενθουσιάστηκαν με την αποτυχία των Φαρισαίων¨ αλλά αυτή η αντιπαλότητα ήταν μόνο προσωρινή¨ πολύ γρήγορα ξέχασαν τις παλιές τους διαφορές για χάρη της κοινής τους προσπάθειας να σταματήσουν τις πράξεις και διδασκαλίες του Ιησού. Αλλά όλο αυτό το διάστημα οι κοινοί άνθρωποι τον άκουγαν με χαρά.
174:4.7 (1902.1) A short time back the Pharisees had enjoyed the manner in which the Sadducees had been silenced by the Master; now the Sadducees were delighted by the failure of the Pharisees; but such rivalry was only momentary; they speedily forgot their time-honored differences in the united effort to stop Jesus’ teachings and doings. But throughout all of these experiences the common people heard him gladly.

5. ΟΙ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

5. The Inquiring Greeks

    Κατά το μεσημέρι, όταν ο Φίλιος αγόραζε προμήθειες για τον νέο καταυλισμό που στηνόταν εκείνη την ημέρα κοντά στην Γεσθημανή, τον πλησίασε μια επιτροπή ξένων, μια ομάδα πιστών Ελλήνων από την Αλεξάνδρεια, την Αθήνα, και την Ρώμη, των οποίων ο αντιπρόσωπος είπε στον απόστολο: «Εκείνοι που σε ξέρουν μας έστειλαν σε σένα¨ έτσι ερχόμαστε σε σένα, Κύριε, να σου ζητήσουμε να δούμε τον Ιησού, τον Κύριό σου.» Ο Φίλιππος εξεπλάγη που συνάντησε αυτούς τους επιφανείς και ερευνητικούς Έλληνες αλλόθρησκους στην αγορά, και, εφόσον ο Ιησούς τους είχε ζητήσει κατηγορηματικά να μην ασχοληθούν με δημόσια διδασκαλία την εβδομάδα του Πάσχα, αισθάνθηκε λίγο μπερδεμένος για το πώς να χειριστεί σωστά το θέμα αυτό. Ακόμα είχε ταραχτεί επειδή αυτοί οι άνθρωποι ήταν ξένοι και αλλόθρησκοι. Αν ήταν Εβραίοι ή κοντινοί και οικείοι αλλόθρησκοι, δεν δίσταζε τόσο πολύ. Αυτό που έκανε λοιπόν ήταν: Ζήτησε σε εκείνους τους Έλληνες να μείνουν εκεί που βρισκόντουσαν. Όταν έφυγε βιαστικά, αυτοί υπέθεσαν ότι πήγε προς αναζήτηση του Ιησού, αλλά στην πραγματικότητα έτρεξε στο σπίτι του Ιωσήφ, όπου ήξερε ότι βρισκόντουσαν για το μεσημεριανό γεύμα ο Ανδρέας και οι άλλοι απόστολοι¨ και φωνάζοντας έξω τον Ανδρέα, του εξήγησε τον σκοπό της επίσκεψης του, και μετά, συνοδευόμενος από τον Ανδρέα επέστρεψε στους Έλληνες που περίμεναν.
174:5.1 (1902.2) About noontime, as Philip was purchasing supplies for the new camp which was that day being established near Gethsemane, he was accosted by a delegation of strangers, a group of believing Greeks from Alexandria, Athens, and Rome, whose spokesman said to the apostle: “You have been pointed out to us by those who know you; so we come to you, Sir, with the request to see Jesus, your Master.” Philip was taken by surprise thus to meet these prominent and inquiring Greek gentiles in the market place, and, since Jesus had so explicitly charged all of the twelve not to engage in any public teaching during the Passover week, he was a bit perplexed as to the right way to handle this matter. He was also disconcerted because these men were foreign gentiles. If they had been Jews or near-by and familiar gentiles, he would not have hesitated so markedly. What he did was this: He asked these Greeks to remain right where they were. As he hastened away, they supposed that he went in search of Jesus, but in reality he hurried off to the home of Joseph, where he knew Andrew and the other apostles were at lunch; and calling Andrew out, he explained the purpose of his coming, and then, accompanied by Andrew, he returned to the waiting Greeks.
    Εφόσον ο Φίλιππος είχε σχεδόν τελειώσει την αγορά των προμηθειών, αυτός και ο Ανδρέας γύρισαν μαζί με τους Έλληνες στο σπίτι του Ιωσήφ, όπου τους δέχτηκε ο Ιησούς¨ και κάθισαν κοντά όσο μιλούσε στους αποστόλους του και σε έναν αριθμό μαθητών που είχαν μαζευτεί σε αυτό το γεύμα. Είπε ο Ιησούς:
174:5.2 (1902.3) Since Philip had about finished the purchasing of supplies, he and Andrew returned with the Greeks to the home of Joseph, where Jesus received them; and they sat near while he spoke to his apostles and a number of leading disciples assembled at this luncheon. Said Jesus:
    «Ο Πατέρας μου με έστειλε σε αυτό τον κόσμο για να αποκαλύψω την αγάπη του και την καλοσύνη του στα παιδιά των ανθρώπων, αλλά αυτοί στους οποίους ήρθα πρώτα αρνήθηκαν να με δεχτούν. Είναι αλήθεια, πραγματικά, ότι πολλοί από εσάς έχετε πιστέψει στο ευαγγέλιό μου, αλλά τα παιδιά του Αβραάμ και οι αρχηγοί τους πρόκειται να με απορρίψουν, και κάνοντας αυτό, θα απορρίψουν και Αυτόν που με έστειλε. Έχω διακηρύξει ανοιχτά το ευαγγέλιο της σωτηρίας σε αυτούς τους ανθρώπους, τους έχω πει για την ιδιότητα του υιού που με χαρά, ελευθερία, και με ζωή πιο άφθονη στο πνεύμα. Ο Πατέρας μου έχει κάνει πολλά θαυμαστά έργα ανάμεσα σε αυτούς τους καταβεβλημένους από φόβο γιους των ανθρώπων. Αλλά πραγματικά ο Προφήτης Ησαΐας αναφερόταν σε αυτούς τους ανθρώπους όταν έγραφε: «Κύριε, ποιος επίστεψε στις διδασκαλίες μας; Και σε ποιόν αποκαλύφθηκε ο Κύριος;» αλήθεια η ηγέτες του λαού μου έχουν κλείσει τα μάτια τους με την θέλησή τους για να μην βλέπουν, και σκλήρυναν τις καρδιές τους για να μην πιστέψουν και σωθούν. Όλα αυτά τα χρόνια προσπάθησα να τους θεραπεύσω από την απιστία τους και να τους κάνω να δεχτούν την αιώνια σωτηρία του Πατέρα. Γνωρίζω ότι δεν με απογοήτευσαν όλοι¨ μερικοί από εσάς πίστεψαν αληθινά στο μήνυμά μου. Σε αυτό το δωμάτιο βρίσκονται ήδη ένα πλήθος ανθρώπων που ήταν κάποτε μέλη των Σανχεντρίν, ή που είχαν υψηλές θέσεις στα εθνικά συμβούλια, παρόλο που μερικοί από εσάς ακόμα φοβούνται να ομολογήσουν ανοιχτά την αλήθεια μήπως και εκδιωχθούν από την συναγωγή. Μερικοί από εσάς μπαίνουν στον πειρασμό να αγαπούν περισσότερο την δόξα των ανθρώπων περισσότερο από την δόξα του Θεού. Αλλά είμαι αναγκασμένος να δείξω ανεκτικότητα αφού φοβάμαι για την ασφάλεια και την πίστη ακόμα και εκείνων που είναι τόσο καρό μαζί μου, και που ζουν τόσο καρό στο πλευρό μου.
174:5.3 (1902.4) “My Father sent me to this world to reveal his loving-kindness to the children of men, but those to whom I first came have refused to receive me. True, indeed, many of you have believed my gospel for yourselves, but the children of Abraham and their leaders are about to reject me, and in so doing they will reject Him who sent me. I have freely proclaimed the gospel of salvation to this people; I have told them of sonship with joy, liberty, and life more abundant in the spirit. My Father has done many wonderful works among these fear-ridden sons of men. But truly did the Prophet Isaiah refer to this people when he wrote: ‘Lord, who has believed our teachings? And to whom has the Lord been revealed?’ Truly have the leaders of my people deliberately blinded their eyes that they see not, and hardened their hearts lest they believe and be saved. All these years have I sought to heal them of their unbelief that they might be recipients of the Father’s eternal salvation. I know that not all have failed me; some of you have indeed believed my message. In this room now are a full score of men who were once members of the Sanhedrin, or who were high in the councils of the nation, albeit even some of you still shrink from open confession of the truth lest they cast you out of the synagogue. Some of you are tempted to love the glory of men more than the glory of God. But I am constrained to show forbearance since I fear for the safety and loyalty of even some of those who have been so long near me, and who have lived so close by my side.
    «Σε αυτή την αίθουσα του συμποσίου βλέπω ότι είναι συγκεντρωμένοι Εβραίοι και αλλόθρησκοι σε ίσους αριθμούς, και σε μια τέτοια ομάδα θα μιλήσω για πρώτη και τελευταία φορά για τις υποθέσεις της βασιλείας πριν πάω στον Πατέρα μου».
174:5.4 (1903.1) “In this banquet chamber I perceive there are assembled Jews and gentiles in about equal numbers, and I would address you as the first and last of such a group that I may instruct in the affairs of the kingdom before I go to my Father.”
    Αυτοί οι Έλληνες είχαν παρακολουθήσει με προσοχή την διδασκαλία του Ιησού στον ναό. Την Δευτέρα το βράδυ συνεδρίασαν στο σπίτι του Νικόδημου, μέχρι τα χαράματα, και τριάντα από αυτούς επέλεξαν να εισέλθουν στην βασιλεία.
174:5.5 (1903.2) These Greeks had been in faithful attendance upon Jesus’ teaching in the temple. On Monday evening they had held a conference at the home of Nicodemus, which lasted until the dawn of day, and thirty of them had elected to enter the kingdom.
    Και όπως στεκόταν μπροστά τους ο Ιησούς, κατάλαβε ότι έπρεπε να τελειώσει την μια απονομή και να αρχίσει την επόμενη. Στρέφοντας την προσοχή του στους Έλληνες, ο Κύριος είπε:
174:5.6 (1903.3) As Jesus stood before them at this time, he perceived the end of one dispensation and the beginning of another. Turning his attention to the Greeks, the Master said:
    «Αυτός που πιστεύει αυτό το ευαγγέλιο, δεν πιστεύει απλά σε μένα αλλά σε Αυτόν που με έστειλε. Όταν με κοιτάτε δεν βλέπετε μόνο τον Υιό του Ανθρώπου αλλά και Αυτόν που με έστειλε. Εγώ είμαι το φως του κόσμου, και όποιος πιστέψει την διδασκαλία μου δεν θα βρίσκεται πια στο σκοτάδι. Αν εσείς οι αλλόθρησκοι θέλετε να με ακούσετε θα δεχτείτε τα λόγια της ζωής και θα εισέλθετε από τώρα και στο εξής στην χαρμόσυνη ελευθερία της αλήθειας της ιδιότητας του υιού του Θεού. Αν οι συμπατριώτες μου, οι Εβραίοι, επ8ιλέξουν να με απορρίψουν και να αρνηθούν τις διδασκαλίες μου, δεν θα καθίσω να τους κρίνω, γιατί δεν έχω έρθει να κρίνω τον κόσμο, αλλά να του προσφέρω την σωτηρία. Όμως, αυτοί που με απορρίπτουν και αρνούνται να δεχτούν την διδασκαλία μου θα κριθούν όταν πρέπει από τον Πατέρα μου και από εκείνους που έχει ορίσει να δικάσουν μια τέτοια απόρριψη του δώρου του ελέους και της αλήθειας της σωτηρίας. Να θυμάστε όλοι, ότι δεν μιλώ για λογαριασμό μου, αλλά σας έχω δηλώσει πιστά ότι αποκαλύπτω στα παιδιά των ανθρώπων αυτά που με πρόσταξε ο Πατέρας μου. Και αυτά τα λόγια που με διέταξε ο Πατέρας μου να πω στον κόσμο, είναι λόγια θεϊκής αλήθειας, αιώνιου ελέους, και αιώνιας ζωής.
174:5.7 (1903.4) “He who believes this gospel, believes not merely in me but in Him who sent me. When you look upon me, you see not only the Son of Man but also Him who sent me. I am the light of the world, and whosoever will believe my teaching shall no longer abide in darkness. If you gentiles will hear me, you shall receive the words of life and shall enter forthwith into the joyous liberty of the truth of sonship with God. If my fellow countrymen, the Jews, choose to reject me and to refuse my teachings, I will not sit in judgment on them, for I came not to judge the world but to offer it salvation. Nevertheless, they who reject me and refuse to receive my teaching shall be brought to judgment in due season by my Father and those whom he has appointed to sit in judgment on such as reject the gift of mercy and the truths of salvation. Remember, all of you, that I speak not of myself, but that I have faithfully declared to you that which the Father commanded I should reveal to the children of men. And these words which the Father directed me to speak to the world are words of divine truth, everlasting mercy, and eternal life.
    «Αλλά και στους Εβραίους και στους αλλόθρησκους δηλώνω ότι ήρθε η ώρα που θα δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου. Ξέρετε πολύ καλά, ότι εκτός και αν ο σπόρος του σιταριού πέσει στην γη, ζει μόνος¨ αλλά αν πέσει και πεθάνει σε καλό χώμα, ξεπηδά στην ζωή ξανά και παράγει πολλούς καρπούς. Αυτός που αγαπά την ζωή του εγωιστικά κινδυνεύει να την χάσει¨ αλλά αυτός που είναι πρόθυμος να δώσει την ζωή του για χάρη μου και για χάρη του ευαγγελίου μου θα απολαύσει πιο άφθονα τα αγαθά στην γη και στον ουρανό, ζωή αιώνια. Αν πραγματικά θέλετε να με ακολουθήσετε, ακόμα και αφού έχω πάει στον Πατέρα μου, τότε θα γίνετε μαθητές μου και ειλικρινείς υπηρέτες των συνανθρώπων σας.
174:5.8 (1903.5) “But to both Jew and gentile I declare the hour has about come when the Son of Man will be glorified. You well know that, except a grain of wheat falls into the earth and dies, it abides alone; but if it dies in good soil, it springs up again to life and bears much fruit. He who selfishly loves his life stands in danger of losing it; but he who is willing to lay down his life for my sake and the gospel’s shall enjoy a more abundant existence on earth and in heaven, life eternal. If you will truly follow me, even after I have gone to my Father, then shall you become my disciples and the sincere servants of your fellow mortals.
    «Ξέρω ότι η ώρα μου πλησιάζει, και ανησυχώ. Αντιλαμβάνομαι ότι οι άνθρωποί μου είναι αποφασισμένοι να περιφρονήσουν το βασίλειο, και με χαρά δέχομαι αυτούς τους αλλόθρησκους αναζητητές της αλήθειας που έρχονται εδώ σήμερα για να βρουν το δρόμο του φωτός. Όμως, η καρδιά μου πονά για τον λαό μου, και η ψυχή μου είναι ταραγμένη από αυτά που με περιμένουν. Τι να πω τώρα λοιπόν που κοιτάζω μπροστά και διακρίνω τι θα μου συμβεί; Να πω, Πατέρα σώσε με από αυτή την τρομερή στιγμή; Όχι! Γι αυτόν ακριβώς τον σκοπό έχω έρθει σε αυτόν τον κόσμο, ακόμα και γι αυτή την ώρα. Μάλλον λοιπόν θα πω, και θα προσευχηθώ και εσείς μαζί μου: Πατέρα, δοξασμένο το όνομά σου¨ ας γίνει το θέλημά σου.»
174:5.9 (1903.6) “I know my hour is approaching, and I am troubled. I perceive that my people are determined to spurn the kingdom, but I am rejoiced to receive these truth-seeking gentiles who come here today inquiring for the way of light. Nevertheless, my heart aches for my people, and my soul is distraught by that which lies just before me. What shall I say as I look ahead and discern what is about to befall me? Shall I say, Father save me from this awful hour? No! For this very purpose have I come into the world and even to this hour. Rather will I say, and pray that you will join me: Father, glorify your name; your will be done.”
    Όταν ο Ιησούς είπε αυτά τα λόγια, ο Προσωποποιημένος Προσαρμοστής που διέμενε μέσα του τον καιρό προ της βάπτισής του εμφανίστηκε μπροστά του, και όταν αυτός σταμάτησε να μιλά, αυτό το τώρα ισχυρό πνεύμα της αντιπροσώπευσης του Πατέρα μίλησε στον Ιησού από την Ναζαρέτ, και του είπε: «Έχω δοξάσει το όνομά μου στις Προσφορές σου πολλές φορές, και θα το δοξάσω για άλλη μια φορά.»
174:5.10 (1904.1) When Jesus had thus spoken, the Personalized Adjuster of his indwelling during prebaptismal times appeared before him, and as he paused noticeably, this now mighty spirit of the Father’s representation spoke to Jesus of Nazareth, saying: “I have glorified my name in your bestowals many times, and I will glorify it once more.”
    Ενώ οι Εβραίοι και οι αλλόθρησκοι που ήταν συγκεντρωμένοι δεν άκουσαν καμιά φωνή, μπόρεσαν να διακρίνουν, όμως, ότι ο Κύριος είχε διακόψει την ομιλία του για να λάβει κάποιο μήνυμα υπερφυσικής προέλευσης. Όλοι έλεγαν μεταξύ τους, «Ένας άγγελος του μίλησε».
174:5.11 (1904.2) While the Jews and gentiles here assembled heard no voice, they could not fail to discern that the Master had paused in his speaking while a message came to him from some superhuman source. They all said, every man to the one who was by him, “An angel has spoken to him.”
    Έπειτα ο Ιησούς συνέχισε να μιλά: «Όλα αυτά δεν έχουν γίνει για χάρη μου αλλά για χάρη σας. Ξέρω με βεβαιότητα ότι ο Πατέρας θα με δεχτεί και θα αποδεχτεί την αποστολή μου για χάρη σας, αλλά χρειάζεται να ενθαρρυνθείτε και να ετοιμαστείτε για την σκληρή δοκιμασία που βρίσκεται μπροστά σας. Αφήστε με να σας διαβεβαιώσω ότι ο θρίαμβος θα στέψει τελικά τις ενωμένες προσπάθειές μας να φωτίσουμε τον κόσμο και να απελευθερώσουμε τους ανθρώπους. Η παλαιά τάξη θα έρθει πλέον ενώπιον την κρίσης¨ έχω εκθρονίσει τον Πρίγκιπα αυτού του κόσμου¨ και όλοι οι άνθρωποι θα γίνουν ελεύθεροι χάρη στο φως του πνεύματος που θα χαρίσω σε όλη την σάρκα αφού ανέλθω στον Πατέρα μου στον ουρανό.
174:5.12 (1904.3) Then Jesus continued to speak: “All this has not happened for my sake but for yours. I know of a certainty that the Father will receive me and accept my mission in your behalf, but it is needful that you be encouraged and be made ready for the fiery trial which is just ahead. Let me assure you that victory shall eventually crown our united efforts to enlighten the world and liberate mankind. The old order is bringing itself to judgment; the Prince of this world I have cast down; and all men shall become free by the light of the spirit which I will pour out upon all flesh after I have ascended to my Father in heaven.
    «Και τώρα σας δηλώνω ότι εγώ, αν εξυψωθώ στην γη και στις ζωές σας, θα φέρω όλους τους ανθρώπους σε μένα και στην αδερφοσύνη του Πατέρα μου. Πιστεύατε ότι ο Απελευθερωτής θα έμενε στην γη για πάντα, αλλά σας δηλώνω ότι ο Υιός του Ανθρώπου θα απορριφθεί από τους ανθρώπους, και ότι θα γυρίσει στον ουρανό στον Πατέρα. Μόνο για λίγο θα μείνω μαζί σας¨ μόνο για λίγο θα βρίσκεται το ζωντανό φως σε αυτή την συσκοτισμένη γενιά. Περπατείστε όσο έχετε αυτό το φως για να μην σας φτάσει το σκότος και η σύγχυση που έρχονται. Αυτός που περπατά στο σκοτάδι δεν ξέρει που πηγαίνει¨ αλλά αν επιλέξετε να περπατήσετε στο φως, τότε πραγματικά θα γίνετε απελευθερωμένοι γιοι του Θεού. Και τώρα, όλοι σας, ελάτε μαζί μου στους αρχιερείς, τους γραμματείς, τους Φαρισαίους, τους Σαδδουκαίους, τους Ηρωδιανούς, και τους βυθισμένους στο σκότος ηγέτες του Ισραήλ.»
174:5.13 (1904.4) “And now I declare to you that I, if I be lifted up on earth and in your lives, will draw all men to myself and into the fellowship of my Father. You have believed that the Deliverer would abide on earth forever, but I declare that the Son of Man will be rejected by men, and that he will go back to the Father. Only a little while will I be with you; only a little time will the living light be among this darkened generation. Walk while you have this light so that the oncoming darkness and confusion may not overtake you. He who walks in the darkness knows not where he goes; but if you will choose to walk in the light, you shall all indeed become liberated sons of God. And now, all of you, come with me while we go back to the temple and I speak farewell words to the chief priests, the scribes, the Pharisees, the Sadducees, the Herodians, and the benighted rulers of Israel.”
    Έχοντας πει αυτά τα λόγια, ο Ιησούς τους οδήγησε μέσα από τους στενούς δρόμους της Ιερουσαλήμ πίσω στον ναό. Μόλις είχαν ακούσει τον Κύριο να λεει ότι αυτή θα ήταν η αποχαιρετιστήρια ομιλία του στον ναό, και τον ακολουθούσαν σιωπηλά βυθισμένοι σε σκέψεις.
174:5.14 (1904.5) Having thus spoken, Jesus led the way over the narrow streets of Jerusalem back to the temple. They had just heard the Master say that this was to be his farewell discourse in the temple, and they followed him in silence and in deep meditation.



Back to Top