کتاب یورنشیا
IV. بخش چهارم - زندگی و تعالیم عیسی
مقالۀ 183
خیانت به عیسی و دستگیری او
خیانت به عیسی و دستگیری او
Paper 183
The Betrayal and Arrest of Jesus
The Betrayal and Arrest of Jesus
سرانجام پس از این که عیسی پطرس، یعقوب، و یوحنا را بیدار کرد، به آنها پیشنهاد کرد که به چادرهای خود بروند و سعی کنند بخوابند تا برای وظایف روز بعد آماده شوند. اما سه حواری تا این هنگام کاملاً بیدار بودند؛ آنها با چرت زدنهای کوتاهشان تجدید قوا کرده بودند، و علاوه بر این، با ورود دو پیام‌رسانِ هیجان زده به صحنه که سراغ داوود زبدی را می‌گرفتند تحریک و برانگیخته شده بودند، و هنگامی که پطرس به آنها اطلاع داد که او کجا در حال نگهبانی است، به سرعت به جستجوی او رفتند.
183:0.1 (1971.1)
AFTER Jesus had finally awakened Peter, James, and John, he suggested that they go to their tents and seek sleep in preparation for the duties of the morrow. But by this time the three apostles were wide awake; they had been refreshed by their short naps, and besides, they were stimulated and aroused by the arrival on the scene of two excited messengers who inquired for David Zebedee and quickly went in quest of him when Peter informed them where he kept watch.
اگر چه هشت نفر از حواریون کاملاً خواب بودند، یونانیانی که در کنار آنها اردو زده بودند بیشتر از گرفتاری می‌ترسیدند، آنقدر زیاد که یک نگهبان را منصوب کرده بودند تا در صورت بروز خطر هشدار دهد. هنگامی که این دو قاصد با عجله وارد اردوگاه شدند، نگهبان یونانی به بیدار کردنِ تمام هموطنان خود اقدام نمود، و آنها با لباس کامل و کاملاً مسلح از چادرهای خود بیرون آمدند. اکنون تمام اردوگاه به جز هشت حواری بیدار شده بود. پطرس می‌خواست یارانش را صدا زند، اما عیسی قطعاً او را منع کرد. استاد با ملایمت به همة آنها توصیه کرد که به چادرهای خود بازگردند، اما آنها تمایلی به پیروی از پیشنهاد او نداشتند.
183:0.2 (1971.2)
Although eight of the apostles were sound asleep, the Greeks who were encamped alongside them were more fearful of trouble, so much so that they had posted a sentinel to give the alarm in case danger should arise. When these two messengers hurried into camp, the Greek sentinel proceeded to arouse all of his fellow countrymen, who streamed forth from their tents, fully dressed and fully armed. All the camp was now aroused except the eight apostles. Peter desired to call his associates, but Jesus definitely forbade him. The Master mildly admonished them all to return to their tents, but they were reluctant to comply with his suggestion.
از آنجا که استاد نتوانست پیروانش را متفرق کند، آنها را ترک کرد و به سمت زیتون‌کوب در نزدیکی ورودی باغ جتسیمانی رفت. اگر چه سه حواری، یونانیان، و سایر اعضای اردوگاه تردید داشتند که فوراً او را تعقیب کنند، یوحنای مرقس شتابان از میان درختان زیتون عبور کرد و خود را در آلونک کوچکی در نزدیکی زیتون‌کوب پنهان کرد. عیسی از اردوگاه و از دوستانش کنار کشید تا وقتی دستگیر کنندگانش از راه رسیدند، بدون ایجاد مزاحمت برای حواریونش، بتوانند او را دستگیر کنند. استاد نگران بود که حواریونش در زمان دستگیری او بیدار و حاضر باشند و این که مبادا دیدنِ صحنة خیانت یهودا به او چنان دشمنی آنها را برانگیزد که موجب شود آنها در برابر سربازان مقاومت کنند و با او بازداشت شوند. او نگران بود که اگر آنها را با او دستگیر کنند، ممکن بود آنها نیز با او هلاک شوند.
183:0.3 (1971.3)
Failing to disperse his followers, the Master left them and walked down toward the olive press near the entrance to Gethsemane Park. Although the three apostles, the Greeks, and the other members of the camp hesitated immediately to follow him, John Mark hastened around through the olive trees and secreted himself in a small shed near the olive press. Jesus withdrew from the camp and from his friends in order that his apprehenders, when they arrived, might arrest him without disturbing his apostles. The Master feared to have his apostles awake and present at the time of his arrest lest the spectacle of Judas’s betraying him should so arouse their animosity that they would offer resistance to the soldiers and would be taken into custody with him. He feared that, if they should be arrested with him, they might also perish with him.
183:0.4 (1971.4)
Though Jesus knew that the plan for his death had its origin in the councils of the rulers of the Jews, he was also aware that all such nefarious schemes had the full approval of Lucifer, Satan, and Caligastia. And he well knew that these rebels of the realms would also be pleased to see all of the apostles destroyed with him.
خطر بزرگی در سوء تعبیرِ معنای گفته‌های متعدد و بسیاری از وقایع مرتبط با خاتمه یافتنِ دوران زندگی استاد در جسم وجود دارد. رفتار ظالمانة خادمان نادان و سربازان سنگدل با عیسی، اجرای ناعادلانة محاکمات او، و رویکرد عاری از احساس رهبران دروغینِ مذهبی را نباید با این واقعیت اشتباه گرفت که عیسی در تسلیم شدنِ صبورانه به همة این رنج و تحقیر، در واقع خواست پدر بهشتی را انجام می‌داد. در واقع و در حقیقت، خواست پدر این بود که پسرش، جام تجربة انسانی را از تولد تا مرگ به طور کامل بنوشد، اما پدر آسمانی به هیچ وجه هیچ نقشی در برانگیختنِ رفتار وحشیانة آن موجودات بشری ظاهراً متمدنی که استاد را به طرز وحشیانه‌ای شکنجه کردند و به طرز وحشتناکی توهین‌های پی در پی را بارِ شخص غیرمقاوم او کردند نداشت. این تجربیات غیرانسانی و تکان دهنده‌ای که عیسی در آخرین ساعات زندگی انسانیِ خود برای تحمل آنها فراخوانده شد، به هیچ وجه بخشی از خواست الهی پدر نبود، خواستی که طبیعت انسانی او چنان پیروزمندانه متعهد شده بود که در هنگام تسلیمِ نهایی انسان به خداوند انجام دهد. و این در حالی که حواریونِ خسته‌اش در خوابِ خستگی جسمانی به خواب رفته بودند در دعای سه‌گانه‌ای که او در باغ بیان نمود نشان داده شد.
183:1.1 (1971.6)
There is great danger of misunderstanding the meaning of numerous sayings and many events associated with the termination of the Master’s career in the flesh. The cruel treatment of Jesus by the ignorant servants and the calloused soldiers, the unfair conduct of his trials, and the unfeeling attitude of the professed religious leaders, must not be confused with the fact that Jesus, in patiently submitting to all this suffering and humiliation, was truly doing the will of the Father in Paradise. It was, indeed and in truth, the will of the Father that his Son should drink to the full the cup of mortal experience, from birth to death, but the Father in heaven had nothing whatever to do with instigating the barbarous behavior of those supposedly civilized human beings who so brutally tortured the Master and so horribly heaped successive indignities upon his nonresisting person. These inhuman and shocking experiences which Jesus was called upon to endure in the final hours of his mortal life were not in any sense a part of the divine will of the Father, which his human nature had so triumphantly pledged to carry out at the time of the final surrender of man to God as signified in the threefold prayer which he indited in the garden while his weary apostles slept the sleep of physical exhaustion.
پدر آسمانی می‌خواست که پسرِ اعطایی دوران زندگی زمینی خود را به طور طبیعی به پایان برساند، درست همانطور که همة انسانها باید زندگی خود را در زمین و در جسم به پایان برسانند. مردان و زنان معمولی نمی‌توانند انتظار داشته باشند که آخرین ساعات زندگیشان در زمین و رخداد ناگهانیِ مرگشان از طریق یک ترتیب ویژة الهی آسان شود. از این رو، عیسی برگزید که جانش را در جسم به شیوه‌ای که مطابق با فرآیندِ رویدادهای طبیعی باشد، بدهد، و او از رها ساختنِ خود از چنگالهای بی‌رحمانة یک توطئة شیطانیِ رخدادهای ظالمانه که با قطعیتِ وحشتناکی به سوی تحقیر باورنکردنی و مرگ خوار کنندة او ادامه یافت، قاطعانه امتناع کرد. و هر ذره از تمام این ابراز حیرت‌انگیز نفرت و این نمایشِ بی‌سابقة قساوتِ قلب، کار مردان خبیث و انسانهای فانیِ شرور بود. خدا در بهشت آن را نخواست، و دشمنان سرسخت عیسی نیز آن را دیکته نکردند، گر چه آنها کارهای زیادی انجام دادند تا اطمینان حاصل کنند که انسانهای فانیِ بی‌فکر و خبیث، بدین ترتیب پسر اعطایی را رد کنند. حتی پدرِ گناه نیز از وحشت طاقت‌فرسای صحنة مصلوب شدن عیسی رویش را برگرداند.
183:1.2 (1972.1)
The Father in heaven desired the bestowal Son to finish his earth career naturally, just as all mortals must finish up their lives on earth and in the flesh. Ordinary men and women cannot expect to have their last hours on earth and the supervening episode of death made easy by a special dispensation. Accordingly, Jesus elected to lay down his life in the flesh in the manner which was in keeping with the outworking of natural events, and he steadfastly refused to extricate himself from the cruel clutches of a wicked conspiracy of inhuman events which swept on with horrible certainty toward his unbelievable humiliation and ignominious death. And every bit of all this astounding manifestation of hatred and this unprecedented demonstration of cruelty was the work of evil men and wicked mortals. God in heaven did not will it, neither did the archenemies of Jesus dictate it, though they did much to insure that unthinking and evil mortals would thus reject the bestowal Son. Even the father of sin turned his face away from the excruciating horror of the scene of the crucifixion.
بعد از این که یهودا در حین خوردن شام آخر به طور ناگهانی میز را ترک کرد، مستقیماً به خانة پسر عمویش رفت، و سپس آن دو مستقیماً نزد فرماندة نگهبانان معبد رفتند. یهودا از فرمانده خواست تا نگهبانان را جمع کند و به او اطلاع داد که آماده است آنها را نزد عیسی هدایت کند. از آنجا که یهودا اندکی زودتر از وقتی که منتظرش بودند در صحنه ظاهر شد، در رفتن به سوی منزل مرقس، یعنی جایی که یهودا انتظار داشت هنوز عیسی را در حال ملاقات با حواریون ببیند، کمی تأخیر وجود داشت. استاد و یازده تن پانزده دقیقه قبل از رسیدنِ خیانتکار و نگهبانان، خانة ایلیا مرقس را کاملاً ترک کردند. تا وقت رسیدنِ دستگیر کنندگان به خانة مرقس، عیسی و یازده تن کاملاً خارج از دیوارهای شهر و در راه رفتن به اردوگاه کوه زیتون بودند.
183:2.1 (1972.2)
After Judas so abruptly left the table while eating the Last Supper, he went directly to the home of his cousin, and then did the two go straight to the captain of the temple guards. Judas requested the captain to assemble the guards and informed him that he was ready to lead them to Jesus. Judas having appeared on the scene a little before he was expected, there was some delay in getting started for the Mark home, where Judas expected to find Jesus still visiting with the apostles. The Master and the eleven left the home of Elijah Mark fully fifteen minutes before the betrayer and the guards arrived. By the time the apprehenders reached the Mark home, Jesus and the eleven were well outside the walls of the city and on their way to the Olivet camp.
یهودا از این ناکامی در یافتن عیسی در اقامتگاه مرقس و در جمع یازده مرد که فقط دو نفر از آنها برای مقاومت مسلح بودند، بسیار آشفته بود. اتفاقاً او می‌دانست که بعد از ظهر وقتی آنها اردوگاه را ترک کرده بودند، فقط شمعون پطرس و شمعون غیور شمشیر بسته بودند؛ یهودا امیدوار بود که عیسی را در زمانی که شهر ساکت بود و فرصت کمی برای مقاومت وجود داشت، بگیرد. خیانتکار می‌ترسید که اگر منتظر بماند تا آنها به اردوگاه خود بازگردند، با بیش از شصت شاگرد فداکار روبرو شود، و همچنین می‌دانست که شمعون غیور ذخیرة زیادی اسلحه در اختیار دارد. وقتی یهودا به این فکر می‌کرد که چقدر یازده حواریِ وفادار از او متنفر خواهند شد، به طور فزاینده‌ای نگران می‌شد، و او می‌ترسید که همگی آنها در صدد نابودی او برآیند. او نه تنها خائن بود، بلکه در قلبش یک ترسوی واقعی بود.
183:2.2 (1972.3)
Judas was much perturbed by this failure to find Jesus at the Mark residence and in the company of eleven men, only two of whom were armed for resistance. He happened to know that, in the afternoon when they had left camp, only Simon Peter and Simon Zelotes were girded with swords; Judas had hoped to take Jesus when the city was quiet, and when there was little chance of resistance. The betrayer feared that, if he waited for them to return to their camp, more than threescore of devoted disciples would be encountered, and he also knew that Simon Zelotes had an ample store of arms in his possession. Judas was becoming increasingly nervous as he meditated how the eleven loyal apostles would detest him, and he feared they would all seek to destroy him. He was not only disloyal, but he was a real coward at heart.
وقتی آنها نتوانستند عیسی را در اتاق بالا بیابند، یهودا از فرماندة نگهبان خواست که به معبد بازگردد. تا این هنگام حاکمان شروع به تجمع در خانة کاهن اعظم کرده بودند تا برای پذیرش عیسی آماده شوند، زیرا قرار آنها با خائن دستگیری عیسی تا نیمه شب آن روز را ایجاب می‌کرد. یهودا به یارانش توضیح داد که آنها در خانة مرقس به عیسی دست نیافتند و لازم است برای دستگیری او به باغ جتسیمانی بروند. خیانتکار سپس در ادامه گفت که بیش از شصت پیرو فداکار با او اردو زده بودند و همة آنها به خوبی مسلح بودند. حاکمان یهودیان به یهودا یادآوری کردند که عیسی همیشه عدم مقاومت را موعظه می‌کرد، اما یهودا پاسخ داد که آنها نمی‌توانند به این متکی باشند که همة پیروان عیسی از چنین آموزشهایی اطاعت کنند. او واقعاً برای خودش می‌ترسید و از این رو جرأت کرد که یک گروه متشکل از چهل سرباز مسلح را درخواست کند. از آنجایی که مقامات یهود چنین نیرویی از مردان مسلح را در حوزة اختیارات خود نداشتند، بلافاصله به قلعة آنتونیا رفتند و از فرماندة رومی درخواست کردند که این نگهبانان را به آنها بدهد؛ اما وقتی او فهمید که آنها قصد دستگیری عیسی را دارند، فوراً از پذیرش درخواست آنها خودداری کرد و آنها را به افسر مافوق خود ارجاع داد. به این ترتیب بیش از یک ساعت در رفتن از یک مقام به مقام دیگر صرف شد تا این که سرانجام آنها مجبور شدند برای کسب اجازه برای استخدام نگهبانان مسلح رومی، نزد خود پیلاطوس بروند. دیر وقت بود که آنها به خانة پیلاطوس رسیدند، و او با همسرش به اتاق شخصی خود رفته بود. او تردید داشت که در این کار خودش را درگیر کند، و بیشتر به این دلیل که همسرش از او خواسته بود که این درخواست را نپذیرد. اما از آنجایی که رئیس شورای عالی یهود در آنجا حضور داشت و درخواست شخصی برای این کمک را کرده بود، فرماندار این را عاقلانه دید که این درخواست را اجابت کند، زیرا فکر می‌کرد بعداً می‌تواند هر اشتباهی را که ممکن است آنها مرتکب شوند اصلاح کند.
183:2.3 (1973.1)
When they failed to find Jesus in the upper chamber, Judas asked the captain of the guard to return to the temple. By this time the rulers had begun to assemble at the high priest’s home preparatory to receiving Jesus, seeing that their bargain with the traitor called for Jesus’ arrest by midnight of that day. Judas explained to his associates that they had missed Jesus at the Mark home, and that it would be necessary to go to Gethsemane to arrest him. The betrayer then went on to state that more than threescore devoted followers were encamped with him, and that they were all well armed. The rulers of the Jews reminded Judas that Jesus had always preached nonresistance, but Judas replied that they could not depend upon all Jesus’ followers obeying such teaching. He really feared for himself and therefore made bold to ask for a company of forty armed soldiers. Since the Jewish authorities had no such force of armed men under their jurisdiction, they went at once to the fortress of Antonia and requested the Roman commander to give them this guard; but when he learned that they intended to arrest Jesus, he promptly refused to accede to their request and referred them to his superior officer. In this way more than an hour was consumed in going from one authority to another until they finally were compelled to go to Pilate himself in order to obtain permission to employ the armed Roman guards. It was late when they arrived at Pilate’s house, and he had retired to his private chambers with his wife. He hesitated to have anything to do with the enterprise, all the more so since his wife had asked him not to grant the request. But inasmuch as the presiding officer of the Jewish Sanhedrin was present and making personal request for this assistance, the governor thought it wise to grant the petition, thinking he could later on right any wrong they might be disposed to commit.
هنگامی که این گروه از سربازان و نگهبانان مسلح، با حمل مشعل و فانوس به باغ نزدیک می‌شدند، یهودا از جلوی گروه کاملاً بیرون آمد تا بتواند برای شناسایی عیسی سریعاً آماده شود تا قبل از این که یارانش بتوانند به دفاع از او وارد عمل شوند دستگیر کنندگان بتوانند به راحتی او را دستگیر کنند. و دلیل دیگری هم وجود داشت که یهودا چنین برگزید که پیشاپیش دشمنان استاد باشد: او فکر می‌کرد اینطور به نظر خواهد رسید که او جلوتر از سربازان به صحنه رسیده است، و در نتیجه ممکن بود حواریون و دیگرانی که دورتادور عیسی جمع شده بودند مستقیماً او را با نگهبانان مسلحی که از فاصلة بسیار نزدیک وی را دنبال می‌کردند مرتبط نکنند. یهودا حتی فکر کرد که وانمود کند شتابان رفته است تا به آنها در مورد آمدن دستگیر کنندگان هشدار دهد، اما این نقشه با سلام تند و تلخ عیسی به آن خیانتکار خنثی شد. اگر چه استاد با مهربانی با یهودا صحبت کرد، اما به او به عنوان یک خائن سلام کرد.
183:3.1 (1973.3)
As this company of armed soldiers and guards, carrying torches and lanterns, approached the garden, Judas stepped well out in front of the band that he might be ready quickly to identify Jesus so that the apprehenders could easily lay hands on him before his associates could rally to his defense. And there was yet another reason why Judas chose to be ahead of the Master’s enemies: He thought it would appear that he had arrived on the scene ahead of the soldiers so that the apostles and others gathered about Jesus might not directly connect him with the armed guards following so closely upon his heels. Judas had even thought to pose as having hastened out to warn them of the coming of the apprehenders, but this plan was thwarted by Jesus’ blighting greeting of the betrayer. Though the Master spoke to Judas kindly, he greeted him as a traitor.
به محض این که پطرس، یعقوب، و یوحنا به همراه حدود سی تن از یاران هم‌اردوگاهی آنها، گروه مسلح را دیدند که با دور زدن نوک تپه با مشعلهایی از راه می‌رسیدند، فهمیدند که این سربازان برای دستگیری عیسی می‌آیند، و همه شتابان به نزدیکی زیتون‌کوب، جایی که استاد زیر نور مهتاب تنها نشسته بود، رفتند. همینطور که گروه سربازان از یک سو نزدیک می‌شدند، سه حواری و یارانشان از سوی دیگر نزدیک شدند. در حالی که یهودا به جلو گام برمی‌داشت تا با استاد روبرو شود، دو گروه بی‌حرکت ایستادند. استاد بین آنها قرار داشت و یهودا آماده می‌شد تا آن بوسة خیانتکارانه را بر پیشانی او بزند.
183:3.2 (1973.4)
As soon as Peter, James, and John, with some thirty of their fellow campers, saw the armed band with torches swing around the brow of the hill, they knew that these soldiers were coming to arrest Jesus, and they all rushed down to near the olive press where the Master was sitting in moonlit solitude. As the company of soldiers approached on one side, the three apostles and their associates approached on the other. As Judas strode forward to accost the Master, there the two groups stood, motionless, with the Master between them and Judas making ready to impress the traitorous kiss upon his brow.
امید خائن این بود که بتواند پس از هدایت نگهبانان به باغ جتسیمانی، به سادگی عیسی را به سربازان نشان دهد، و یا حداکثر به وعدة خود مبنی بر استقبال از او با یک بوسه عمل کند، و سپس به سرعت از صحنه خارج شود. یهودا به شدت می‌ترسید که حواریون همگی در آنجا حضور داشته باشند، و آنها در تلافیِ جسارت او در خیانت به آموزگار محبوبشان، حملة خود را روی او متمرکز کنند. اما وقتی استاد به او به عنوان یک خیانتکار سلام کرد، چنان گیج شد که هیچ تلاشی برای فرار نکرد.
183:3.3 (1974.1)
It had been the hope of the betrayer that he could, after leading the guards to Gethsemane, simply point Jesus out to the soldiers, or at most carry out the promise to greet him with a kiss, and then quickly retire from the scene. Judas greatly feared that the apostles would all be present, and that they would concentrate their attack upon him in retribution for his daring to betray their beloved teacher. But when the Master greeted him as a betrayer, he was so confused that he made no attempt to flee.
عیسی آخرین تلاش خود را به کار گرفت تا در واقع یهودا را از خیانت کردن به خود نجات دهد، بدین گونه که قبل از این که خائن بتواند به او برسد، به یک سمت رفت و با خطاب قرار دادنِ جلوترین سرباز در سمت چپ، یعنی فرماندة رومیان، گفت: ”به دنبال چه کسی هستید؟“ فرمانده پاسخ داد: ”عیسی ناصری“. سپس عیسی فوراً در مقابل افسر ایستاد، و در حالی که در شکوهمندیِ متینِ خدای تمامی این آفرینش در آنجا ایستاده بود گفت: ”من او هستم.“ بسیاری از افراد این گروه مسلح آموزشهای عیسی را در معبد شنیده بودند، برخی دیگر از کارهای عظیم او آگاهی یافته بودند، و وقتی شنیدند که او بدین نحو با جسارت هویت خود را اعلام نمود، آنهایی که در صفوف جلو بودند ناگهان به سوی عقب بر زمین افتادند. آنها از اعلام هویت آرام و با اقتدار او غافلگیر شدند. از این رو، نیازی نبود که یهودا به نقشة خیانت خود ادامه دهد. استاد با شهامت خود را به دشمنانش نشان داده بود، و آنها می‌توانستند بدون کمک یهودا او را بگیرند. اما خائن مجبور شد برای توجیه حضورش در میان این گروه مسلح کاری انجام دهد، و علاوه بر آن، می‌خواست اجرای نقش خود را در معاملة خیانت با حاکمان یهودیان به نمایش بگذارد تا شایستة جایزة بزرگ و افتخاراتی شود که او معتقد بود به عنوان پاداش وعده‌اش برای تحویل دادن عیسی به دستان آنها بر او انباشته می‌شد.
183:3.4 (1974.2)
Jesus made one last effort to save Judas from actually betraying him in that, before the traitor could reach him, he stepped to one side and, addressing the foremost soldier on the left, the captain of the Romans, said, “Whom do you seek?” The captain answered, “Jesus of Nazareth.” Then Jesus stepped up immediately in front of the officer and, standing there in the calm majesty of the God of all this creation, said, “I am he.” Many of this armed band had heard Jesus teach in the temple, others had learned about his mighty works, and when they heard him thus boldly announce his identity, those in the front ranks fell suddenly backward. They were overcome with surprise at his calm and majestic announcement of identity. There was, therefore, no need for Judas to go on with his plan of betrayal. The Master had boldly revealed himself to his enemies, and they could have taken him without Judas’s assistance. But the traitor had to do something to account for his presence with this armed band, and besides, he wanted to make a show of carrying out his part of the betrayal bargain with the rulers of the Jews in order to be eligible for the great reward and honors which he believed would be heaped upon him in compensation for his promise to deliver Jesus into their hands.
در حالی که نگهبانان از اولین تزلزل خود در هنگامِ دیدن عیسی و با شنیدن صدای غیرمعمول او خود را جمع و جور کردند، و همینطور که حواریون و شاگردان نزدیکتر شدند، یهودا به سمت عیسی آمد، و در حالی که بر پیشانی او بوسه زد، گفت: ”درود، استاد و آموزگار.“ و هنگامی که یهودا استاد خود را در آغوش گرفت، عیسی گفت: ”ای دوست، آیا انجام این کار کافی نیست! آیا حتی با یک بوسه به پسر انسان خیانت می‌کنی؟“
183:3.5 (1974.3)
As the guards rallied from their first faltering at the sight of Jesus and at the sound of his unusual voice, and as the apostles and disciples drew nearer, Judas stepped up to Jesus and, placing a kiss upon his brow, said, “Hail, Master and Teacher.” And as Judas thus embraced his Master, Jesus said, “Friend, is it not enough to do this! Would you even betray the Son of Man with a kiss?”
حواریون و شاگردان به معنای واقعی کلمه از آنچه دیدند حیرت‌زده شدند. برای یک لحظه کسی حرکت نکرد. سپس عیسی در حالی که خود را از آغوش خیانتکارانة یهودا رها می‌کرد، به سوی نگهبانان و سربازان رفت و دوباره پرسید: ”به دنبال چه کسی می‌گردید؟“ و فرمانده دوباره گفت: ”عیسی ناصری.“ و عیسی دوباره پاسخ داد: ”به شما گفتم که من او هستم. از این رو، اگر به دنبال من هستید، بگذارید این دیگران به راه خود بروند. من آماده‌ام با شما بروم.“
183:3.6 (1974.4)
The apostles and disciples were literally stunned by what they saw. For a moment no one moved. Then Jesus, disengaging himself from the traitorous embrace of Judas, stepped up to the guards and soldiers and again asked, “Whom do you seek?” And again the captain said, “Jesus of Nazareth.” And again answered Jesus: “I have told you that I am he. If, therefore, you seek me, let these others go their way. I am ready to go with you.”
عیسی آماده بود تا با نگهبانان به اورشلیم بازگردد، و فرماندة سربازان کاملاً مایل بود که به سه حواری و یارانشان اجازه دهد تا در آرامش به راه خود بروند. اما قبل از این که آنها بتوانند شروع کنند، در حالی که عیسی آنجا ایستاده بود و منتظر دستورات فرمانده بود، شخصی به نام مالخوس، محافظ سوری کاهن اعظم، به سمت عیسی رفت و آماده شد تا دستان او را از پشت ببندد، گر چه فرماندة رومی دستور نداده بود که عیسی باید بدین گونه بسته شود. وقتی پطرس و یارانش دیدند که استادشان در معرض این بی‌حرمتی قرار گرفته است، دیگر نتوانستند خود را مهار کنند. پطرس شمشیر خود را کشید و با دیگران به جلو شتافت تا به مالخوس ضربه بزند. اما قبل از این که سربازان بتوانند از خادم کاهن اعظم دفاع کنند، عیسی دست منع کننده‌ای را به سوی پطرس بلند کرد، و در حالی که به گونه‌ای سختگیرانه صحبت می‌کرد، گفت: ”پطرس، شمشیر خود را در نیام کن. هر که شمشیر کِشد، به شمشیر نیز هلاک خواهد شد. آیا درک نمی‌کنی که خواست پدر این است که این جام را بنوشم؟ و باز آیا نمی‌دانی که من حتی اکنون می‌توانم به بیش از دوازده لشکر از فرشتگان و یارانشان فرمان دهم که مرا از دست این چند مرد نجات دهند؟“
183:3.7 (1974.5)
Jesus was ready to go back to Jerusalem with the guards, and the captain of the soldiers was altogether willing to allow the three apostles and their associates to go their way in peace. But before they were able to get started, as Jesus stood there awaiting the captain’s orders, one Malchus, the Syrian bodyguard of the high priest, stepped up to Jesus and made ready to bind his hands behind his back, although the Roman captain had not directed that Jesus should be thus bound. When Peter and his associates saw their Master being subjected to this indignity, they were no longer able to restrain themselves. Peter drew his sword and with the others rushed forward to smite Malchus. But before the soldiers could come to the defense of the high priest’s servant, Jesus raised a forbidding hand to Peter and, speaking sternly, said: “Peter, put up your sword. They who take the sword shall perish by the sword. Do you not understand that it is the Father’s will that I drink this cup? And do you not further know that I could even now command more than twelve legions of angels and their associates, who would deliver me from the hands of these few men?”
در حالی که عیسی به این ترتیب عملاً جلوی این نمایشِ مقاومت فیزیکی پیروانش را گرفت، همین کافی بود تا ترس فرماندة نگهبانان را برانگیزد، که اکنون با کمک سربازانش دستهای سنگینی بر روی عیسی گذاشت و به سرعت او را بست. و در حالی که آنها دستان او را با طنابهای سنگین می‌بستند، عیسی به آنها گفت: ”چرا با شمشیر و با چماق به سراغم آمده‌اید، گویی که می‌خواهید دزدی را بگیرید؟ من هر روز در معبد با شما بودم و به طور علنی به مردم تعلیم می‌دادم، و شما هیچ تلاشی نکردید که مرا ببرید.“
183:3.8 (1975.1)
While Jesus thus effectively put a stop to this show of physical resistance by his followers, it was enough to arouse the fear of the captain of the guards, who now, with the help of his soldiers, laid heavy hands on Jesus and quickly bound him. And as they tied his hands with heavy cords, Jesus said to them: “Why do you come out against me with swords and with staves as if to seize a robber? I was daily with you in the temple, publicly teaching the people, and you made no effort to take me.”
هنگامی که عیسی را بستند، فرمانده از ترس این که پیروان استاد سعی کنند او را نجات دهند، دستور داد که آنها را دستگیر کنند؛ اما سربازان به قدر کافی سریع نبودند، زیرا پیروان عیسی با شنیدن دستور فرمانده برای دستگیری آنها، شتابان به داخل دره فرار کردند. در تمام این مدت یوحنای مرقس در آلونک مجاور از نظر پنهان مانده بود. هنگامی که نگهبانان با عیسی شروع به بازگشت به اورشلیم نمودند، یوحنای مرقس تلاش کرد پاورچین از آلونک بیرون بیاید تا به حواریون و شاگردانِ در حال فرار برسد؛ اما درست هنگامی که بیرون آمد، یکی از آخرین سربازانِ در حال بازگشت که شاگردانِ در حال فرار را تعقیب کرده بود از نزدیک می‌گذشت و با دیدن این مرد جوان در کت کتانی‌اش، او را تعقیب کرد، و تقریباً به او رسید. در واقع، سرباز آنقدر به یوحنا نزدیک شد که توانست کت او را بگیرد، اما مرد جوان خود را از لباس رها کرد، و در حالی که سرباز کت خالی را در دست داشت، او برهنه فرار کرد. یوحنای مرقس شتابان به داوود زبدی در مسیر بالایی رسید. وقتی او آنچه را که اتفاق افتاده بود به داوود گفت، هر دو با عجله به چادرهای حواریونِ خفته بازگشتند و هر هشت تن را از خیانت به استاد و دستگیری او مطلع کردند.
183:3.9 (1975.2)
When Jesus had been bound, the captain, fearing that the followers of the Master might attempt to rescue him, gave orders that they be seized; but the soldiers were not quick enough since, having overheard the captain’s orders to arrest them, Jesus’ followers fled in haste back into the ravine. All this time John Mark had remained secluded in the near-by shed. When the guards started back to Jerusalem with Jesus, John Mark attempted to steal out of the shed in order to catch up with the fleeing apostles and disciples; but just as he emerged, one of the last of the returning soldiers who had pursued the fleeing disciples was passing near and, seeing this young man in his linen coat, gave chase, almost overtaking him. In fact, the soldier got near enough to John to lay hold upon his coat, but the young man freed himself from the garment, escaping naked while the soldier held the empty coat. John Mark made his way in all haste to David Zebedee on the upper trail. When he had told David what had happened, they both hastened back to the tents of the sleeping apostles and informed all eight of the Master’s betrayal and arrest.
حدوداً هنگامی که هشت حواری در حال بیدار شدن بودند، کسانی که به دره فرار کرده بودند داشتند بازمی‌گشتند، و همة آنها در نزدیکی زیتون‌کوب دور هم جمع شدند تا در مورد آنچه باید انجام شود بحث کنند. در این اثنا، شمعون پطرس و یوحنای زبدی، که در میان درختان زیتون پنهان شده بودند، از پیش به دنبال گروه سربازان، نگهبانان، و خادمان راه افتاده بودند. آنها به همان شکل که جنایتکاری خطرناک را به دنبال خود می‌کشاندند، اکنون در حال بازگرداندنِ او به اورشلیم بودند. یوحنا از پشت جمعیت از فاصلة نزدیک آنها را تعقیب می‌کرد، اما پطرس از فاصلة دور به دنبال آنها حرکت می‌کرد. پس از فرار یوحنا مرقس از چنگ سرباز، او ردایی برای خود فراهم کرد که در چادر شمعون پطرس و یوحنای زبدی پیدا کرده بود. او حدس زد که نگهبانان می‌خواستند عیسی را به خانة حَنّا، کاهن اعظم بازنشسته و افتخاری ببرند؛ از این رو او با عبور از میان باغهای زیتون مسیر را میانبر زد و جلوتر از جمعیت به آنجا رسید، و در نزدیکی ورودی دروازة کاخ کاهن اعظم پنهان شد.
183:3.10 (1975.3)
At about the time the eight apostles were being awakened, those who had fled up the ravine were returning, and they all gathered together near the olive press to debate what should be done. In the meantime, Simon Peter and John Zebedee, who had hidden among the olive trees, had already gone on after the mob of soldiers, guards, and servants, who were now leading Jesus back to Jerusalem as they would have led a desperate criminal. John followed close behind the mob, but Peter followed afar off. After John Mark’s escape from the clutch of the soldier, he provided himself with a cloak which he found in the tent of Simon Peter and John Zebedee. He suspected the guards were going to take Jesus to the home of Annas, the high priest emeritus; so he skirted around through the olive orchards and was there ahead of the mob, hiding near the entrance to the gate of the high priest’s palace.
آندریاس از تمام مسئولیتها در مدیریتِ گروهیِ یارانِ حواری خویش مرخص شده بود؛ از این رو، او در این بزرگترین بحران زندگیشان، ساکت بود. پس از یک گفتگوی غیررسمی کوتاه، شمعون غیور روی دیوار سنگی زیتون‌کوب ایستاد و با انجام یک درخواست پرشور برای وفاداری به استاد و آرمان پادشاهی، همیاران حواری و سایر شاگردان را تشویق و ترغیب کرد که به دنبال جمعیت بشتابند و عیسی را نجات دهند. اگر به خاطر نصیحت نَتَنائیل نبود، اکثریت گروه تمایل داشتند که از رهبری ستیزه جویانة او پیروی کنند. نَتَنائیل در لحظه‌ای که شمعون صحبتش را تمام کرد، ایستاد و توجه آنها را به آموزشهای اغلب تکرار شدة عیسی در رابطه با عدم مقاومت جلب کرد. او همچنین به آنها یادآوری کرد که عیسی همان شب به آنها رهنمود داده بود که جان خود را برای زمانی که باید به دنیا بروند و مژدة بشارت پادشاهیِ آسمانی را اعلام کنند حفظ کنند. و نَتَنائیل در این موضع توسط یعقوب زبدی تشویق شد، که اکنون گفت که چگونه پطرس و دیگران شمشیرهای خود را برای دفاع از استاد در مقابل دستگیری کشیدند، و این که عیسی به شمعون پطرس و شمشیرزنان همیارش دستور داد شمشیرهای خود را غلاف کنند. متی و فیلیپ نیز سخنرانی کردند، اما هیچ چیز قطعی از این بحث به دست نیامد تا این که توما، توجه آنها را به این واقعیت جلب کرد که عیسی به ایلعازر توصیه کرده بود که خود را در معرض مرگ قرار ندهد، و اشاره کرد که آنها نمی‌توانند کاری برای نجات استادشان انجام دهند، زیرا او به دوستانش اجازه نداد که از او دفاع کنند، و چون او از استفاده کردن از قدرتهای الهی خود برای ناکام گذاشتنِ دشمنان انسانی خویش مداوماً امتناع می‌ورزید. توما آنها را متقاعد کرد که پراکنده شوند، هر کس برای خویش، با این درک که داوود زبدی در اردوگاه خواهد ماند تا یک مکان مرکزی و مقر پیام رسانی را برای گروه حفظ کند. تا ساعت دو و نیم صبح آن روز اردوگاه تخلیه شده بود؛ فقط داوود با سه یا چهار قاصد در دسترس باقی ماندند، سایرین اعزام شده بودند تا اطلاعاتی در مورد این که عیسی کجا برده شده و قرار است با او چه شود به دست آورند.
183:4.2 (1975.5)
Andrew had been released from all responsibility in the group management of his fellow apostles; accordingly, in this greatest of all crises in their lives, he was silent. After a short informal discussion, Simon Zelotes stood up on the stone wall of the olive press and, making an impassioned plea for loyalty to the Master and the cause of the kingdom, exhorted his fellow apostles and the other disciples to hasten on after the mob and effect the rescue of Jesus. The majority of the company would have been disposed to follow his aggressive leadership had it not been for the advice of Nathaniel, who stood up the moment Simon had finished speaking and called their attention to Jesus’ oft-repeated teachings regarding nonresistance. He further reminded them that Jesus had that very night instructed them that they should preserve their lives for the time when they should go forth into the world proclaiming the good news of the gospel of the heavenly kingdom. And Nathaniel was encouraged in this stand by James Zebedee, who now told how Peter and others drew their swords to defend the Master against arrest, and that Jesus bade Simon Peter and his fellow swordsmen sheathe their blades. Matthew and Philip also made speeches, but nothing definite came of this discussion until Thomas, calling their attention to the fact that Jesus had counseled Lazarus against exposing himself to death, pointed out that they could do nothing to save their Master inasmuch as he refused to allow his friends to defend him, and since he persisted in refraining from the use of his divine powers to frustrate his human enemies. Thomas persuaded them to scatter, every man for himself, with the understanding that David Zebedee would remain at the camp to maintain a clearinghouse and messenger headquarters for the group. By half past two o’clock that morning the camp was deserted; only David remained on hand with three or four messengers, the others having been dispatched to secure information as to where Jesus had been taken, and what was going to be done with him.
183:4.5 (1976.3)
Until the very end of the crucifixion, John Zebedee remained, as Jesus had directed him, always near at hand, and it was he who supplied David’s messengers with information from hour to hour which they carried to David at the garden camp, and which was then relayed to the hiding apostles and to Jesus’ family.
اندکی بعد از سپیده‌دم و درست پس از این که پطرس برای پیوستن به برادرش فرستاده شد، یهودا، برادر جسمانی عیسی، تقریباً از نفس افتاده و جلوتر از بقیة خانوادة عیسی وارد اردوگاه شد، و در آن هنگام متوجه شد که استاد از پیش بازداشت شده بود؛ و او با عجله به جادة اریحا بازگشت تا این خبرها را به مادرش و به برادران و خواهرانش برساند. داوود زبدی توسط یهودا به خانوادة عیسی پیام فرستاد تا در خانة مارتا و مریم در بیت‌عنیا گرد هم آیند و در آنجا منتظر خبرهایی باشند که قاصدان او مرتباً برای آنها خواهند آورد.
183:4.7 (1976.5)
It was shortly after daylight and just after Peter had been sent to join his brother, that Jude, Jesus’ brother in the flesh, arrived in the camp, almost breathless and in advance of the rest of Jesus’ family, only to learn that the Master had already been placed under arrest; and he hastened back down the Jericho road to carry this information to his mother and to his brothers and sisters. David Zebedee sent word to Jesus’ family, by Jude, to forgather at the house of Martha and Mary in Bethany and there await news which his messengers would regularly bring them.
183:4.8 (1976.6)
This was the situation during the last half of Thursday night and the early morning hours of Friday as regards the apostles, the chief disciples, and the earthly family of Jesus. And all these groups and individuals were kept in touch with each other by the messenger service which David Zebedee continued to operate from his headquarters at the Gethsemane camp.
قبل از این که آنها به همراه عیسی از باغ دور شوند، بین فرماندة یهودیِ نگهبانان معبد و فرماندة رومیِ گروه سربازان در مورد این که عیسی را کجا باید ببرند، اختلافی به وجود آمد. فرماندة نگهبانان معبد دستور داد که او را نزد قیافا، کاهن اعظم جاری، ببرند. فرماندة سربازان رومی دستور داد که عیسی را به کاخ حَنّا، کاهن اعظم سابق و پدر زن قیافا ببرند. و او این کار را به این دلیل انجام داد که رومیها عادت داشتند که در همة امور مربوط به اجرای قوانین کلیساییِ یهودیان مستقیماً با حَنّا سر و کار داشته باشند. و دستورات فرماندة رومی اطاعت شد؛ آنها عیسی را برای بررسی اولیه‌اش به خانة حَنّا بردند.
183:5.1 (1977.1)
Before they started away from the garden with Jesus, a dispute arose between the Jewish captain of the temple guards and the Roman captain of the company of soldiers as to where they were to take Jesus. The captain of the temple guards gave orders that he should be taken to Caiaphas, the acting high priest. The captain of the Roman soldiers directed that Jesus be taken to the palace of Annas, the former high priest and father-in-law of Caiaphas. And this he did because the Romans were in the habit of dealing directly with Annas in all matters having to do with the enforcement of the Jewish ecclesiastical laws. And the orders of the Roman captain were obeyed; they took Jesus to the home of Annas for his preliminary examination.
حدوداً در این هنگام، در حالی که عیسی بین دو فرمانده پیش می‌رفت، یوحنای زبدی با به یاد آوردنِ رهنمودهای استادش که همیشه در دسترس باشد، شتابان به او نزدیک شد. فرماندة نگهبانان معبد، وقتی دید که یوحنا به کنارش رسید، به دستیارش گفت: ”این مرد را بگیر و ببند. او یکی از پیروان این شخص است.“ اما وقتی فرماندة رومی این را شنید و به اطراف نگاه کرد و یوحنا را دید، دستور داد که حواری به کنارش بیاید و این که کسی نباید به او آزار برساند. سپس فرماندة رومی به فرماندة یهودی گفت: ”این مرد نه خائن است و نه یک ترسو. من او را در باغ دیدم، و او برای مقاومت بر علیه ما شمشیر نکشید. او شهامت این را دارد که جلو بیاید تا پیش استادش باشد، و هیچ کس نباید به او دست بزند. قانون روم اجازه می‌دهد که هر زندانی حداقل یک دوست داشته باشد که با او در برابر دادگاه قرار گیرد، و کسی نباید مانع ایستادن این مرد در کنار استادش، یعنی فرد زندانی، شود. و وقتی یهودا این را شنید، چنان شرمنده و تحقیر شد که به پشت راهپیمایان عقب رفت، و تنها به کاخ حَنّا رفت.
183:5.3 (1977.3)
About this time John Zebedee, remembering his Master’s instructions to remain always near at hand, hurried up near Jesus as he marched along between the two captains. The commander of the temple guards, seeing John come up alongside, said to his assistant: “Take this man and bind him. He is one of this fellow’s followers.” But when the Roman captain heard this and, looking around, saw John, he gave orders that the apostle should come over by him, and that no man should molest him. Then the Roman captain said to the Jewish captain: “This man is neither a traitor nor a coward. I saw him in the garden, and he did not draw a sword to resist us. He has the courage to come forward to be with his Master, and no man shall lay hands on him. The Roman law allows that any prisoner may have at least one friend to stand with him before the judgment bar, and this man shall not be prevented from standing by the side of his Master, the prisoner.” And when Judas heard this, he was so ashamed and humiliated that he dropped back behind the marchers, coming up to the palace of Annas alone.
و این روشن می‌سازد که چرا یوحنای زبدی اجازه یافت در تمام طول تجارب طاقت‌فرسای عیسی در این شب و روز بعد در کنار او بماند. یهودیان می‌ترسیدند که به یوحنا چیزی بگویند یا به هر طریقی او را مورد اذیت و آزار قرار دهند، زیرا او چیزی شبیه به منزلت یک مشاور رومی داشت که به عنوان ناظر رخدادهای دادگاهِ کلیساییِ یهودی تعیین شده بود. موقعیت ممتاز یوحنا زمانی مستحکم‌تر شد که فرد رومی هنگام تحویل دادن عیسی به فرماندة نگهبانان معبد در دروازة کاخ حَنّا، خطاب به دستیار خود گفت: ”با این زندانی برو و مراقب باش که این یهودیان بدون رضایت پیلاطوس او را نکشند. مواظب باش که او را به قتل نرسانند، و مراقب باش که دوست او، آن جلیلی، اجازه داشته باشد کنار بایستد و همة رخدادها را مشاهده کند.“ و بدین ترتیب یوحنا توانست تا زمان مرگ عیسی بر روی صلیب نزدیک او باشد، گر چه ده حواریِ دیگر مجبور شدند در اختفا باقی بمانند. یوحنا تحت حمایت رومیان عمل می‌کرد، و یهودیان تا پس از مرگ استاد جرأت نداشتند او را مورد اذیت و آزار قرار دهند.
183:5.4 (1977.4)
And this explains why John Zebedee was permitted to remain near Jesus all the way through his trying experiences this night and the next day. The Jews feared to say aught to John or to molest him in any way because he had something of the status of a Roman counselor designated to act as observer of the transactions of the Jewish ecclesiastical court. John’s position of privilege was made all the more secure when, in turning Jesus over to the captain of the temple guards at the gate of Annas’s palace, the Roman, addressing his assistant, said: “Go along with this prisoner and see that these Jews do not kill him without Pilate’s consent. Watch that they do not assassinate him, and see that his friend, the Galilean, is permitted to stand by and observe all that goes on.” And thus was John able to be near Jesus right on up to the time of his death on the cross, though the other ten apostles were compelled to remain in hiding. John was acting under Roman protection, and the Jews dared not molest him until after the Master’s death.