کتاب یورنشیا
IV. بخش چهارم - زندگی و تعالیم عیسی
مقالۀ 178
آخرین روز در اردوگاه
آخرین روز در اردوگاه
Paper 178
Last Day at the Camp
Last Day at the Camp
عیسی در نظر داشت که این پنجشنبه، آخرین روز آزادش را در زمین به عنوان یک پسر الهی که در جسم تجسم یافته، با حواریونش و چند شاگرد وفادار و فداکار بگذراند. اندکی بعد از وقت صبحانه در این بامداد زیبا، استاد آنها را به نقطه‌ای خلوت در فاصلة کمی بالاتر از اردوگاهشان هدایت کرد و در آنجا بسیاری حقایق جدید را به آنها آموزش داد. اگر چه عیسی در طول ساعات اولیة عصر آن روز، بحثهای دیگری را برای حواریون انجام کرد، این گفتمانِ پیش از ظهرِ پنجشنبه، سخنرانی خداحافظی او برای گروه آمیختة اردوگاه، متشکل از حواریون و شاگردان برگزیده، یهودیان و غیریهودیان، هر دو بود. همة دوازده تن به جز یهودا حاضر بودند. پطرس و چند تن از حواریون دربارة غیبت او اظهار نظر کردند، و برخی از آنها فکر کردند که عیسی او را به شهر فرستاده تا به موضوعی رسیدگی کند، احتمالاً برای ترتیب دادن جزئیات جشن آتی آنها پیرامون عید فصح. یهودا تا نیمة بعد از ظهر به اردوگاه بازنگشت، یعنی تا مدت کوتاهی پیش از این که عیسی آن دوازده تن را برای شرکت در شام آخر به اورشلیم هدایت نمود.
178:0.1 (1929.1)
JESUS planned to spend this Thursday, his last free day on earth as a divine Son incarnated in the flesh, with his apostles and a few loyal and devoted disciples. Soon after the breakfast hour on this beautiful morning, the Master led them to a secluded spot a short distance above their camp and there taught them many new truths. Although Jesus delivered other discourses to the apostles during the early evening hours of the day, this talk of Thursday forenoon was his farewell address to the combined camp group of apostles and chosen disciples, both Jews and gentiles. The twelve were all present save Judas. Peter and several of the apostles remarked about his absence, and some of them thought Jesus had sent him into the city to attend to some matter, probably to arrange the details of their forthcoming celebration of the Passover. Judas did not return to the camp until midafternoon, a short time before Jesus led the twelve into Jerusalem to partake of the Last Supper.
عیسی برای تقریباً دو ساعت با حدود پنجاه تن از پیروان مورد اعتمادش صحبت کرد و به تعداد زیادی از پرسشها در مورد رابطة پادشاهی آسمان با پادشاهیهای این دنیا، پیرامون رابطة فرزندی با خدا با شهروندی در حکومتهای زمینی پاسخ داد. این گفتار همراه با پاسخهای او به پرسشها را می‌توان خلاصه نمود و به صورت زیر به زبان امروزی بازگو کرد:
178:1.1 (1929.2)
Jesus talked to about fifty of his trusted followers for almost two hours and answered a score of questions regarding the relation of the kingdom of heaven to the kingdoms of this world, concerning the relation of sonship with God to citizenship in earthly governments. This discourse, together with his answers to questions, may be summarized and restated in modern language as follows:
از آنجایی که پادشاهیهای این دنیا مادی هستند، ممکن است در اجرای قوانین خود و برای حفظ نظم اغلب استفاده از نیروی فیزیکی را ضروری یابند. در پادشاهی آسمان ایمانداران راستین به استفاده از نیروی فیزیکی متوسل نخواهند شد. از آنجا که پادشاهی آسمان یک برادریِ معنویِ فرزندان از روح تولد یافتة خداست، تنها با قدرت روح می‌تواند رواج یابد. این تمایز رویه به روابط پادشاهیِ ایمانداران با پادشاهیهایی که حکومت سکولار دارند اشاره دارد و حق گروههای اجتماعی ایمانداران را برای حفظ نظم در صفوفشان و اِعمال انضباط بر اعضای نافرمان و نالایق، باطل نمی‌کند.
178:1.2 (1929.3)
The kingdoms of this world, being material, may often find it necessary to employ physical force in the execution of their laws and for the maintenance of order. In the kingdom of heaven true believers will not resort to the employment of physical force. The kingdom of heaven, being a spiritual brotherhood of the spirit-born sons of God, may be promulgated only by the power of the spirit. This distinction of procedure refers to the relations of the kingdom of believers to the kingdoms of secular government and does not nullify the right of social groups of believers to maintain order in their ranks and administer discipline upon unruly and unworthy members.
هیچ چیز ناسازگاری میان فرزندی در پادشاهیِ معنوی و شهروندی در حکومت سکولار یا مدنی وجود ندارد. فرد ایماندار وظیفه دارد که چیزهایی را که متعلق به قیصر است به قیصر بدهد و چیزهایی را که از آنِ خداست به خدا. بین این دو شرط، که یکی مادی و دیگری معنوی است، نمی‌تواند هیچ اختلافی وجود داشته باشد، مگر این که این اتفاق بیفتد که یک قیصر به خود اجازه دهد که اختیارات خدا را غصب کند و خواستار این شود که بیعت معنوی و پرستش محض به او ادا شود. در چنین حالتی شما فقط باید خدا را پرستش کنید، ضمن این که تلاش می‌کنید که چنین حاکمان گمراه زمینی را روشن کنید و از این طریق آنها را نیز به شناخت پدر آسمانی هدایت کنید. شما نباید پرستش معنوی را به حاکمان زمینی معطوف دارید؛ همچنین نباید نیروهای فیزیکی حکومتهای زمینی را که ممکن است حاکمانشان روزگاری ایماندار شوند، در کار پیشبرد مأموریت پادشاهی معنوی به کار گیرید.
178:1.3 (1929.4)
There is nothing incompatible between sonship in the spiritual kingdom and citizenship in the secular or civil government. It is the believer’s duty to render to Caesar the things which are Caesar’s and to God the things which are God’s. There cannot be any disagreement between these two requirements, the one being material and the other spiritual, unless it should develop that a Caesar presumes to usurp the prerogatives of God and demand that spiritual homage and supreme worship be rendered to him. In such a case you shall worship only God while you seek to enlighten such misguided earthly rulers and in this way lead them also to the recognition of the Father in heaven. You shall not render spiritual worship to earthly rulers; neither should you employ the physical forces of earthly governments, whose rulers may sometime become believers, in the work of furthering the mission of the spiritual kingdom.
فرزندی در پادشاهی، از نقطه نظر تمدن پیشرو، باید به شما کمک کند تا شهروندان ایده‌آل پادشاهیهای این دنیا شوید، زیرا برادری و خدمت، سنگ بناهای بشارت پادشاهی هستند. باید آشکار شود که ندای مهرِ پادشاهیِ معنوی نابود کنندة مؤثرِ تمایل شدیدِ نفرت شهروندان بی‌ایمان و جنگ اندیشِ پادشاهیهای زمینی است. اما این فرزندانی که ذهنیت مادی دارند در تاریکی هرگز از نورِ معنویِ حقیقتِ شما آگاهی نخواهند یافت، مگر این که شما با آن خدمت اجتماعیِ عاری از خودخواهی که نتیجة طبیعیِ به بار آوردنِ ثمرات روحی در تجربة زندگیِ هر فرد ایماندار است به آنها بسیار نزدیک شوید.
178:1.4 (1930.1)
Sonship in the kingdom, from the standpoint of advancing civilization, should assist you in becoming the ideal citizens of the kingdoms of this world since brotherhood and service are the cornerstones of the gospel of the kingdom. The love call of the spiritual kingdom should prove to be the effective destroyer of the hate urge of the unbelieving and war-minded citizens of the earthly kingdoms. But these material-minded sons in darkness will never know of your spiritual light of truth unless you draw very near them with that unselfish social service which is the natural outgrowth of the bearing of the fruits of the spirit in the life experience of each individual believer.
شما به عنوان انسانهای فانی و مادی، در واقع شهروندان پادشاهیهای زمینی هستید، و باید شهروندان خوبی باشید، و چه بهتر که فرزندانِ دوباره از روح تولد یافتة پادشاهی آسمانی شوید. شما به عنوان فرزندانِ پادشاهی آسمان که با ایمان روشن شده و با روح رهایی یافته‌اید، با یک مسئولیتِ مضاعفِ وظیفه در برابر انسان و وظیفه در قبال خدا روبرو هستید، در حالی که به طور داوطلبانه یک وظیفة سوم و مقدس را بر عهده دارید: خدمت به برادریِ ایماندارانِ خداشناس.
178:1.5 (1930.2)
As mortal and material men, you are indeed citizens of the earthly kingdoms, and you should be good citizens, all the better for having become reborn spirit sons of the heavenly kingdom. As faith-enlightened and spirit-liberated sons of the kingdom of heaven, you face a double responsibility of duty to man and duty to God while you voluntarily assume a third and sacred obligation: service to the brotherhood of God-knowing believers.
شما نباید حاکمان دنیوی خود را پرستش کنید، و نباید از قدرت دنیوی در پیشبرد پادشاهی معنوی استفاده کنید؛ اما شما باید کار درستکارانة خدمت مهرآمیز را به ایمانداران و افراد بی‌ایمان به طور یکسان نشان دهید. در بشارت پادشاهی، روح قدرتمند حقیقت وجود دارد، و من به زودی همین روح را بر روی همة انسانها خواهم ریخت. ثمرات روح، یعنی خدمت صادقانه و مهرآمیز شما، اهرم اجتماعی قدرتمندی برای تعالی بخشیدنِ مردمانی است که در تاریکی به سر می‌برند، و این روح حقیقت به تکیه‌گاهِ افزایش دهندة قدرت شما تبدیل خواهد شد.
178:1.6 (1930.3)
You may not worship your temporal rulers, and you should not employ temporal power in the furtherance of the spiritual kingdom; but you should manifest the righteous ministry of loving service to believers and unbelievers alike. In the gospel of the kingdom there resides the mighty Spirit of Truth, and presently I will pour out this same spirit upon all flesh. The fruits of the spirit, your sincere and loving service, are the mighty social lever to uplift the races of darkness, and this Spirit of Truth will become your power-multiplying fulcrum.
در برخورد با حاکمان مدنی بی‌ایمان، خرد نشان دهید و دانایی به نمایش بگذارید. با درایت نشان دهید که در رفع اختلافات جزئی و در اصلاح سوء تفاهماتِ کوچک خبره هستید. به هر طریق ممکن — در هر چیز غیر از وفاداری معنوی‌تان به فرمانروایان جهان — به دنبال زندگی صلح‌آمیز با همة انسانها باشید. همیشه مثل مارها عاقل، اما مثل کبوتران بی‌آزار باشید.
178:1.7 (1930.4)
Display wisdom and exhibit sagacity in your dealings with unbelieving civil rulers. By discretion show yourselves to be expert in ironing out minor disagreements and in adjusting trifling misunderstandings. In every possible way—in everything short of your spiritual allegiance to the rulers of the universe—seek to live peaceably with all men. Be you always as wise as serpents but as harmless as doves.
شما باید در نتیجة تبدیل شدن به فرزندان آگاهی یافتة پادشاهی، شهروندان کاملاً بهترِ حکومتِ سکولار شوید؛ از این رو، حاکمان حکومتهای زمینی باید در نتیجۀ ایمان آوردن به این بشارت پادشاهیِ آسمانی، حاکمان کاملاً بهتری در امور مدنی شوند. رویکردِ خدمت فداکارانة انسان و پرستش هوشمندانة خداوند باید همة باورمندانِ به پادشاهی را به شهروندان بهترِ دنیا تبدیل سازد، در حالی که رویکردِ شهروندیِ صادقانه و وقف خالصانه به وظیفة دنیوی فرد باید کمک کند که چنین شهروندی از طریق فرا خواندنِ روحی به فرزندی در پادشاهیِ آسمانی با سهولتِ بیشتری قابل دسترسی باشد.
178:1.8 (1930.5)
You should be made all the better citizens of the secular government as a result of becoming enlightened sons of the kingdom; so should the rulers of earthly governments become all the better rulers in civil affairs as a result of believing this gospel of the heavenly kingdom. The attitude of unselfish service of man and intelligent worship of God should make all kingdom believers better world citizens, while the attitude of honest citizenship and sincere devotion to one’s temporal duty should help to make such a citizen the more easily reached by the spirit call to sonship in the heavenly kingdom.
تا وقتی که حاکمان حکومتهای زمینی به دنبالِ اعمالِ مرجعیتِ دیکتاتورهای مذهبی هستند، شما که به این بشارت اعتقاد دارید فقط می‌توانید انتظارِ درد و رنج، آزار و اذیت، و حتی مرگ را داشته باشید. اما همین نوری که شما به دنیا می‌دهید، و حتی همین شیوه‌ای که به واسطة آن برای این بشارت پادشاهی رنج خواهید برد و خواهید مرد، سرانجام به خودی خود، تمام دنیا را نورانی خواهد کرد و منجر به جداییِ تدریجیِ سیاست و مذهب خواهد شد. موعظه کردنِ مداوم این بشارت پادشاهی روزی برای همة ملتها یک رهایی نوین و باورنکردنی، آزادی فکری، و آزادی مذهبی به ارمغان خواهد آورد.
178:1.9 (1930.6)
So long as the rulers of earthly governments seek to exercise the authority of religious dictators, you who believe this gospel can expect only trouble, persecution, and even death. But the very light which you bear to the world, and even the very manner in which you will suffer and die for this gospel of the kingdom, will, in themselves, eventually enlighten the whole world and result in the gradual divorcement of politics and religion. The persistent preaching of this gospel of the kingdom will some day bring to all nations a new and unbelievable liberation, intellectual freedom, and religious liberty.
تحت آزار و اذیتهای قریب‌الوقوع توسط کسانی که از این بشارت شادی و آزادی متنفرند، شما کامیاب خواهید شد و پادشاهی رونق خواهد گرفت. اما در ایام بعد که اکثر مردم دربارة باورمندان به پادشاهی به نیکی سخن خواهند گفت و بسیاری در جایگاههای رفیع در ظاهر بشارت پادشاهیِ آسمانی را خواهند پذیرفت، شما در خطر شدید قرار خواهید گرفت. یاد بگیرید که حتی در روزگاران صلح و رفاه به پادشاهی وفادار باشید. فرشتگانِ سرپرستیِ خود را وسوسه نکنید که شما را به راههای طاقت‌فرسا، به عنوان یک تأدیب مهرآمیز که برای نجات روان راحت طلب شما طراحی شده هدایت کنند.
178:1.10 (1931.1)
Under the soon-coming persecutions by those who hate this gospel of joy and liberty, you will thrive and the kingdom will prosper. But you will stand in grave danger in subsequent times when most men will speak well of kingdom believers and many in high places nominally accept the gospel of the heavenly kingdom. Learn to be faithful to the kingdom even in times of peace and prosperity. Tempt not the angels of your supervision to lead you in troublous ways as a loving discipline designed to save your ease-drifting souls.
به یاد داشته باشید که شما مأموریت یافته‌اید این بشارت پادشاهی، یعنی بالاترین اشتیاق برای انجام خواست پدر همراه با بالاترین شادی از درک مؤمنانه از فرزندی با خدا را موعظه کنید، و نباید اجازه دهید چیزی وفاداری شما را به این تنها وظیفه منحرف سازد. بگذارید همة بشریت از وفور خدمت مهرآمیز معنوی، همدمیِ آگاهی‌بخش عقلانی، و خدمت تعالی‌بخشِ اجتماعیِ شما بهره‌مند گردد؛ اما نباید اجازه داده شود که هر یک از این کارهای بشردوستانه، و یا همة آنها، جای اعلام بشارت الهی را بگیرد. این خدمات عظیم، نتایج جانبیِ اجتماعیِ خدمات و دگرگونیهای باز قدرتمندتر و عالی‌تری هستند که توسط روح زندة حقیقت و از طریق این درک شخصی که ایمانِ یک انسانِ زاده شده از روح، اطمینان از همدمیِ زنده با خدای جاودانه را اعطا می‌کند، در قلب یک فرد باورمند به پادشاهی ایجاد شده‌اند.
178:1.11 (1931.2)
Remember that you are commissioned to preach this gospel of the kingdom—the supreme desire to do the Father’s will coupled with the supreme joy of the faith realization of sonship with God—and you must not allow anything to divert your devotion to this one duty. Let all mankind benefit from the overflow of your loving spiritual ministry, enlightening intellectual communion, and uplifting social service; but none of these humanitarian labors, nor all of them, should be permitted to take the place of proclaiming the gospel. These mighty ministrations are the social by-products of the still more mighty and sublime ministrations and transformations wrought in the heart of the kingdom believer by the living Spirit of Truth and by the personal realization that the faith of a spirit-born man confers the assurance of living fellowship with the eternal God.
شما نباید از طریق قدرت دولتهای مدنی یا با وضع قوانین سکولار در صدد ترویج حقیقت یا برقراری درستکاری باشید. شما همیشه می‌توانید برای متقاعد کردن ذهن انسانها تلاش کنید، اما هرگز نباید جرأت کنید که آنها را مجبور سازید. شما نباید قانون بزرگ انصاف بشری را که من در این شکل مثبت به شما آموزش داده‌ام فراموش کنید: با مردم همان‌گونه رفتار کنید که می‌خواهید با شما رفتار کنند.
178:1.12 (1931.3)
You must not seek to promulgate truth nor to establish righteousness by the power of civil governments or by the enaction of secular laws. You may always labor to persuade men’s minds, but you must never dare to compel them. You must not forget the great law of human fairness which I have taught you in positive form: Whatsoever you would that men should do to you, do even so to them.
هنگامی که یک ایماندارِ پادشاهی برای خدمت به دولت مدنی فراخوانده می‌شود، اجازه دهید به عنوان یک شهروند موقت چنین دولتی چنین خدمتی را ارائه دهد، اگر چه چنین ایمانداری باید در خدمت مدنیِ خویش همة ویژگیهای معمولِ شهروندی را که از طریق روشنگریِ معنویِ پیوندِ تعالی بخشِ ذهن انسان فانی با روح خدای جاودانِ ساکن در او تقویت شده است به نمایش بگذارد. اگر فرد بی‌ایمان بتواند به عنوان یک کارمند برتر مدنی واجد شرایط باشد، باید به طور جدی این سؤال را مطرح کنید که آیا ریشه‌های حقیقت در قلب شما از فقدان آبهای زندة مجموعة همدمیِ معنوی و خدمت اجتماعی نمرده است؟ آگاهی از فرزند خدا بودن باید تمام زندگیِ خدمتیِ هر مرد، زن، و کودکی را که دارای چنین محرک قدرتمندی برای تمام نیروهای ذاتی یک شخصیت بشری شده است، تسریع کند.
178:1.13 (1931.4)
When a kingdom believer is called upon to serve the civil government, let him render such service as a temporal citizen of such a government, albeit such a believer should display in his civil service all of the ordinary traits of citizenship as these have been enhanced by the spiritual enlightenment of the ennobling association of the mind of mortal man with the indwelling spirit of the eternal God. If the unbeliever can qualify as a superior civil servant, you should seriously question whether the roots of truth in your heart have not died from the lack of the living waters of combined spiritual communion and social service. The consciousness of sonship with God should quicken the entire life service of every man, woman, and child who has become the possessor of such a mighty stimulus to all the inherent powers of a human personality.
شما نباید عارفان منفعل یا زاهدان بی‌رنگ باشید؛ شما نباید رویاپرداز و سرگردان شوید، و به یک مشیت موهوم برای تأمین حتی مایحتاج زندگی با سستی اعتماد کنید. شما در برخورد با انسانهای خطاکار به راستی باید با ملاحظه و در رابطه با انسانهای نادان شکیبا، و در برابر کار خشم‌انگیز بردبار باشید؛ اما همچنین باید در دفاع از عدالت شجاع، در ترویج حقیقت توانا، و در موعظه کردنِ این بشارت پادشاهی، حتی تا اقصی نقاط زمین، پرتکاپو باشید.
178:1.14 (1931.5)
You are not to be passive mystics or colorless ascetics; you should not become dreamers and drifters, supinely trusting in a fictitious Providence to provide even the necessities of life. You are indeed to be gentle in your dealings with erring mortals, patient in your intercourse with ignorant men, and forbearing under provocation; but you are also to be valiant in defense of righteousness, mighty in the promulgation of truth, and aggressive in the preaching of this gospel of the kingdom, even to the ends of the earth.
این انجیل پادشاهی یک حقیقت زنده است. من به شما گفته‌ام که مانند خمیر مایه در خمیر است، مانند دانة خردل؛ و اکنون اعلام می‌کنم که مانند بذر موجود زنده‌ای است که نسل به نسل، در حالی که همان بذر زنده باقی می‌ماند، به طور بی‌وقفه خود را در جلوه‌های جدید آشکار می‌سازد و در کانالهای انطباق جدید با نیازها و شرایط ویژة هر نسل بعد به طور قابل قبول رشد می‌کند. مکاشفه‌ای که من به شما داده‌ام، یک مکاشفۀ زنده است، و من آرزو دارم که در هر فرد و در هر نسل مطابق با قوانین رشد معنوی، افزایش و توسعة سازگار، ثمرات مناسبی به بار آورد. نسل به نسل، این انجیل باید سرزندگی فزاینده‌ای از خود نشان دهد و عمق بیشتری از قدرت معنوی را به نمایش بگذارد. نباید اجازه داد که این صرفاً به یک خاطرة مقدس تبدیل شود، یک روایت صرف دربارة من و روزگارانی که اکنون در آن زندگی می‌کنیم.
178:1.15 (1931.6)
This gospel of the kingdom is a living truth. I have told you it is like the leaven in the dough, like the grain of mustard seed; and now I declare that it is like the seed of the living being, which, from generation to generation, while it remains the same living seed, unfailingly unfolds itself in new manifestations and grows acceptably in channels of new adaptation to the peculiar needs and conditions of each successive generation. The revelation I have made to you is a living revelation, and I desire that it shall bear appropriate fruits in each individual and in each generation in accordance with the laws of spiritual growth, increase, and adaptative development. From generation to generation this gospel must show increasing vitality and exhibit greater depth of spiritual power. It must not be permitted to become merely a sacred memory, a mere tradition about me and the times in which we now live.
و فراموش نکنید: ما هیچ حملة مستقیمی به اشخاص یا مرجعیت کسانی که بر مسند موسی می‌نشینند، نکرده‌ایم؛ ما فقط نور جدیدی را به آنها پیشنهاد کردیم که آنها به شدت رد کرده‌اند. ما آنها را تنها با نکوهشِ بی‌وفایی معنوی‌شان به همان حقایقی که ادعا می‌کنند تعلیم می‌دهند و از آن پاسداری می‌کنند، مورد حمله قرار داده‌ایم. ما تنها هنگامی با این رهبرانِ تثبیت شده و حاکمانِ به رسمیت شناخته شده درگیر شدیم که مستقیماً خود را در مسیر موعظة بشارتِ پادشاهی به فرزندان انسانها انداختند. و حتی اکنون، این ما نیستیم که به آنها حمله می‌کنیم، بلکه آنهایی که به دنبال نابودی ما هستند. فراموش نکنید که شما مأموریت دارید که بروید و فقط خبر خوش را موعظه کنید. شما نباید به روشهای قدیمی حمله کنید؛ شما باید ماهرانه خمیرمایة حقیقت جدید را در میان باورهای قدیمی قرار دهید. بگذارید روح حقیقت کار خودش را انجام دهد. اجازه دهید که بحث و جدل تنها هنگامی رخ دهد که کسانی که از حقیقت نفرت دارند، آن را به شما تحمیل کنند. اما هنگامی که فرد بی‌ایمان به طور عمدی به شما حمله کرد، در دفاع قاطعانه از حقیقتی که شما را نجات داده و تطهیر نموده است، درنگ نکنید.
178:1.16 (1932.1)
And forget not: We have made no direct attack upon the persons or upon the authority of those who sit in Moses’ seat; we only offered them the new light, which they have so vigorously rejected. We have assailed them only by the denunciation of their spiritual disloyalty to the very truths which they profess to teach and safeguard. We clashed with these established leaders and recognized rulers only when they threw themselves directly in the way of the preaching of the gospel of the kingdom to the sons of men. And even now, it is not we who assail them, but they who seek our destruction. Do not forget that you are commissioned to go forth preaching only the good news. You are not to attack the old ways; you are skillfully to put the leaven of new truth in the midst of the old beliefs. Let the Spirit of Truth do his own work. Let controversy come only when they who despise the truth force it upon you. But when the willful unbeliever attacks you, do not hesitate to stand in vigorous defense of the truth which has saved and sanctified you.
در سراسر فراز و نشیبهای زندگی، همیشه به خاطر داشته باشید که یکدیگر را دوست داشته باشید. با انسانها در ستیز نباشید، حتی با ناباوران. حتی به کسانی که با کینه‌توزی با شما بدرفتاری می‌کنند بخشش نشان دهید. نشان دهید که شهروندانی صادق، پیشه‌ورانی درستکار، همسایگانی درخور ستایش، خویشاوندانی فداکار، والدینی با ادراک، و در برادریِ پادشاهیِ پدر ایماندارانی پاکدل هستید. و روح من، هم اکنون و حتی تا پایان دنیا با شما خواهد بود.
178:1.17 (1932.2)
Throughout the vicissitudes of life, remember always to love one another. Do not strive with men, even with unbelievers. Show mercy even to those who despitefully abuse you. Show yourselves to be loyal citizens, upright artisans, praiseworthy neighbors, devoted kinsmen, understanding parents, and sincere believers in the brotherhood of the Father’s kingdom. And my spirit shall be upon you, now and even to the end of the world.
بسیاری از شنوندگان استاد نتوانستند حتی بخشی از سخنرانی قبل از ظهر او را بفهمند. از بین همة کسانی که سخنان او را شنیدند، یونانیان از همه بیشتر فهمیدند. حتی یازده حواری نیز از اشارات او به پادشاهیهای سیاسیِ آینده و به نسلهای متوالی از باورمندان به پادشاهی گیج شده بودند. فداکارترین پیروان عیسی نتوانستند پایان قریب‌الوقوع خدمت زمینی او را با این اشارات به فعالیتهای بشارتی گسترده در آینده وفق دهند. برخی از این ایماندارانِ یهودی شروع کردند احساس کنند که بزرگترین فاجعة زمین در شرف وقوع است، اما نمی‌توانستند چنین مصیبتی قریب‌الوقوع را با رویکرد شخصی شادمان و بی‌تفاوت استاد و یا با گفتار قبل از ظهر او، که در آن او بارها به رخدادهای آیندة پادشاهی آسمانی اشاره کرد، تطبیق دهند، رخدادهایی که در گستره‌های وسیع زمان امتداد می‌یابد و روابط با پادشاهیهای متعدد و متوالی دنیوی در زمین را در بر می‌گیرد.
178:2.1 (1932.4)
Not many of the Master’s hearers were able to take in even a part of his forenoon address. Of all who heard him, the Greeks comprehended most. Even the eleven apostles were bewildered by his allusions to future political kingdoms and to successive generations of kingdom believers. Jesus’ most devoted followers could not reconcile the impending end of his earthly ministry with these references to an extended future of gospel activities. Some of these Jewish believers were beginning to sense that earth’s greatest tragedy was about to take place, but they could not reconcile such an impending disaster with either the Master’s cheerfully indifferent personal attitude or his forenoon discourse, wherein he repeatedly alluded to the future transactions of the heavenly kingdom, extending over vast stretches of time and embracing relations with many and successive temporal kingdoms on earth.
داوود زبدی، از طریق کار مأموران مخفی خود در اورشلیم، به طور کامل در جریان پیشرفت نقشة دستگیری و کشتن عیسی قرار گرفت. او همه چیز را در مورد نقش یهودا در این توطئه می‌دانست، اما هرگز این آگاهی را به سایر حواریون و یا هر یک از شاگردان فاش نکرد. او مدت کوتاهی پس از ناهار، عیسی را به کناری برد و با جسارت از او پرسید که آیا می‌داند یا نه — اما او هرگز به سؤالش ادامه نداد. استاد در حالی که دستش را بالا گرفته بود، او را متوقف کرد و گفت: ”آری، داوود، من همه چیز را در مورد آن می‌دانم، و می‌دانم که تو نیز می‌دانی، اما مراقب باش که به کسی نگویی. فقط در دل خود شک نکن که خواست خدا در نهایت فائق خواهد شد.“
178:2.3 (1932.6)
David Zebedee, through the work of his secret agents in Jerusalem, was fully advised concerning the progress of the plan to arrest and kill Jesus. He knew all about the part of Judas in this plot, but he never disclosed this knowledge to the other apostles nor to any of the disciples. Shortly after lunch he did lead Jesus aside and, making bold, asked him whether he knew—but he never got further with his question. The Master, holding up his hand, stopped him, saying: “Yes, David, I know all about it, and I know that you know, but see to it that you tell no man. Only doubt not in your own heart that the will of God will prevail in the end.”
این گفتگو با داوود با آمدن قاصدی از فیلادلفیه قطع شد که خبر داد ابنیر راجع به توطئة کشتن عیسی شنیده است و پرسیده که آیا او باید به اورشلیم برود. این دونده با این پیام برای ابنیر شتابان به فیلادلفیه رفت: ”به کارت ادامه بده. اگر در جسم از شما جدا شوم، فقط برای این است که بتوانم در روح بازگردم. من شما را ترک نخواهم کرد. من تا آخر با شما خواهم بود.“
178:2.4 (1933.1)
This conversation with David was interrupted by the arrival of a messenger from Philadelphia bringing word that Abner had heard of the plot to kill Jesus and asking if he should depart for Jerusalem. This runner hastened off for Philadelphia with this word for Abner: “Go on with your work. If I depart from you in the flesh, it is only that I may return in the spirit. I will not forsake you. I will be with you to the end.”
حدوداً در این هنگام فیلیپ نزد استاد آمد و پرسید: ”استاد، چون زمان عید فصح نزدیک می‌شود، کجا را می‌خواهید برای خوردن آماده کنیم؟“ و وقتی عیسی سؤال فیلیپ را شنید، پاسخ داد: ”بروید و پطرس و یوحنا را بیاورید، و من در مورد شامی که در این شب با هم خواهیم خورد، شما را راهنمایی خواهم کرد. در رابطه با عید فصح، پس از این که ما نخست این کار را انجام دادیم، باید آن را در نظر بگیرید.“
178:2.5 (1933.2)
About this time Philip came to the Master and asked: “Master, seeing that the time of the Passover draws near, where would you have us prepare to eat it?” And when Jesus heard Philip’s question, he answered: “Go and bring Peter and John, and I will give you directions concerning the supper we will eat together this night. As for the Passover, that you will have to consider after we have first done this.”
178:2.6 (1933.3)
When Judas heard the Master speaking with Philip about these matters, he drew closer that he might overhear their conversation. But David Zebedee, who was standing near, stepped up and engaged Judas in conversation while Philip, Peter, and John went to one side to talk with the Master.
عیسی به این سه نفر گفت: ”فوراً به اورشلیم بروید، و همینطور که از دروازه وارد می‌شوید، مردی را خواهید دید که یک پارچ آب حمل می‌کند. او با شما صحبت خواهد کرد، و سپس او را دنبال کنید. هنگامی که او شما را به خانة مشخصی هدایت می‌کند، به دنبال او داخل شوید و از مرد نیکوی آن خانه بپرسید: ’مهمانخانه‌ای که در آن قرار است استاد با حواریونش شام بخورد کجاست؟‘ و هنگامی که بدین گونه پرس و جو کردید، این صاحبخانه اتاق بالایی بزرگی را به شما نشان خواهد داد که کاملاً مبله و برای ما آماده است.“
178:2.7 (1933.4)
Said Jesus to the three: “Go immediately into Jerusalem, and as you enter the gate, you will meet a man bearing a water pitcher. He will speak to you, and then shall you follow him. When he leads you to a certain house, go in after him and ask of the good man of that house, ‘Where is the guest chamber wherein the Master is to eat supper with his apostles?’ And when you have thus inquired, this householder will show you a large upper room all furnished and ready for us.”
و همة اینها در نتیجة تفاهمی که بین استاد و یوحنای مرقس در بعد از ظهر روز قبل به وجود آمد، وقتی که آنها در تپه‌ها تنها بودند، رخ داد. عیسی می‌خواست اطمینان حاصل کند که این آخرین وعدة غذایی را بدون مزاحمت با حواریونش می‌خورد، و به دلیل این باور که اگر یهودا از قبل از محل ملاقات آنها اطلاع داشت، ممکن بود با دشمنانش ترتیبی می‌داد که او را ببرند، این ترتیب مخفیانه را با یوحنای مرقس انجام داد. به این ترتیب یهودا از محل ملاقات آنها مطلع نشد تا این که بعداً همراه با عیسی و سایر حواریون به آنجا رسید.
178:2.9 (1933.6)
And all of this came to pass as the result of an understanding arrived at between the Master and John Mark during the afternoon of the preceding day when they were alone in the hills. Jesus wanted to be sure he would have this one last meal undisturbed with his apostles, and believing if Judas knew beforehand of their place of meeting he might arrange with his enemies to take him, he made this secret arrangement with John Mark. In this way Judas did not learn of their place of meeting until later on when he arrived there in company with Jesus and the other apostles.
داوود زبدی آنچنان مشغول انجام کارهای زیاد با یهودا بود که به رغم تمایل وافر به دنبال کردن پطرس، یوحنا، و فیلیپ، به آسانی از انجام آن باز داشته شد. وقتی یهودا مقدار معینی پول برای آذوقه به داوود داد، داوود به او گفت: ”یهودا، آیا در این شرایط خوب نیست که پیش از نیازهای واقعی‌ام اندکی پول به من بدهی؟“ و بعد از این که یهودا لحظه‌ای تأمل کرد، پاسخ داد: ”آری، داوود، فکر می‌کنم عاقلانه باشد. در واقع، با توجه به شرایط آشفته در اورشلیم، فکر می‌کنم بهتر است تمام پول را به تو بدهم. آنها علیه استاد توطئه می‌کنند و اگر برای من اتفاقی بیفتد، مانعی در کار تو ایجاد نخواهد شد.“
178:2.10 (1933.7)
David Zebedee had much business to transact with Judas so that he was easily prevented from following Peter, John, and Philip, as he so much desired to do. When Judas gave David a certain sum of money for provisions, David said to him: “Judas, might it not be well, under the circumstances, to provide me with a little money in advance of my actual needs?” And after Judas had reflected for a moment, he answered: “Yes, David, I think it would be wise. In fact, in view of the disturbed conditions in Jerusalem, I think it would be best for me to turn over all the money to you. They plot against the Master, and in case anything should happen to me, you would not be hampered.”
178:2.12 (1934.2)
It was about half past four o’clock when the three apostles returned and informed Jesus that everything was in readiness for the supper. The Master immediately prepared to lead his twelve apostles over the trail to the Bethany road and on into Jerusalem. And this was the last journey he ever made with all twelve of them.
عیسی و دوازده تن باز برای اجتناب از انبوه جمعیتی که از میان درة قِدرون عبور نموده و بین پارک جتسیمانی و اورشلیم در حال رفت و برگشت بودند، از نوک غربی کوه زیتون عبور کردند تا به جاده‌ای که از بیت‌عنیا به شهر راه می‌برد برسند. همینطور که آنها به مکانی که عیسی در عصر روز گذشته برای بحث در مورد ویران شدن اورشلیم در آنجا مانده بود، نزدیک شدند، در حالی که ایستاده بودند و در سکوت به سوی پایین به شهر نگاه می‌کردند، به طور ناخودآگاه درنگ کردند. از آنجا که آنها کمی زود رسیدند، و چون عیسی مایل نبود تا بعد از غروب آفتاب از شهر عبور کند، به یارانش گفت:
178:3.1 (1934.3)
Seeking again to avoid the crowds passing through the Kidron valley back and forth between Gethsemane Park and Jerusalem, Jesus and the twelve walked over the western brow of Mount Olivet to meet the road leading from Bethany down to the city. As they drew near the place where Jesus had tarried the previous evening to discourse on the destruction of Jerusalem, they unconsciously paused while they stood and looked down in silence upon the city. As they were a little early, and since Jesus did not wish to pass through the city until after sunset, he said to his associates:
”بنشینید و استراحت کنید تا من دربارة آنچه که باید به زودی اتفاق بیفتد با شما صحبت کنم. من در تمام این سالها مثل برادر با شما زندگی کرده‌ام، و حقیقت را در رابطه با پادشاهی آسمان به شما آموزش داده‌ام و اسرار آن را برای شما آشکار ساخته‌ام. و به راستی پدرم در رابطه با مأموریت من در زمین کارهای شگفت‌انگیز بسیاری انجام داده است. شما شاهد همة اینها بوده‌اید و در تجربة تلاش نمودن به همراه خدا شرکت داشته‌اید. و شما به من گواهی خواهید داد که مدتی است به شما هشدار داده‌ام که به زودی باید به انجام کاری که پدر به من داده است بازگردم؛ من آشکارا به شما گفته‌ام که باید شما را در دنیا ترک کنم تا کار پادشاهی را ادامه دهید. به همین منظور بود که شما را در تپه‌های کفرناحوم منصوب کردم. تجربه‌ای را که با من داشته‌اید، اکنون باید برای به اشتراک گذاشتن با دیگران آماده کنید. همانطور که پدر مرا به این دنیا فرستاد، من نیز در آستانة فرستادن شما هستم تا مرا نمایندگی کنید و کاری را که آغاز کرده‌ام به پایان رسانید.
178:3.2 (1934.4)
“Sit down and rest yourselves while I talk with you about what must shortly come to pass. All these years have I lived with you as brethren, and I have taught you the truth concerning the kingdom of heaven and have revealed to you the mysteries thereof. And my Father has indeed done many wonderful works in connection with my mission on earth. You have been witnesses of all this and partakers in the experience of being laborers together with God. And you will bear me witness that I have for some time warned you that I must presently return to the work the Father has given me to do; I have plainly told you that I must leave you in the world to carry on the work of the kingdom. It was for this purpose that I set you apart, in the hills of Capernaum. The experience you have had with me, you must now make ready to share with others. As the Father sent me into this world, so am I about to send you forth to represent me and finish the work I have begun.
”شما با اندوه به آن شهر می‌نگرید، زیرا سخنان مرا در مورد پایان اورشلیم شنیده‌اید. من به شما از پیش هشدار داده‌ام که مبادا در ویرانی او هلاک شوید و بدین ترتیب اعلام بشارت پادشاهی را به تأخیر بیندازید. به همین ترتیب به شما هشدار می‌دهم که مراقب باشید مبادا هنگامی که برای بردن پسر انسان می‌آیند، خود را بیهوده در معرض خطر قرار دهید. من باید بروم، اما شما باید باقی بمانید تا پس از رفتن من برای این انجیل شهادت دهید، حتی بدان گونه که من به ایلعازر رهنمود دادم که از خشم انسان بگریزد تا بتواند زنده بماند تا جلال خدا را آشکار سازد. اگر خواست پدر این باشد که من اینجا را ترک کنم، هیچ کاری نمی‌توانید انجام دهید که بتواند طرح الهی را خنثی سازد. مواظب خود باشید تا مبادا شما را نیز بکشند. بگذارید روان شما در دفاع از انجیل از طریق قدرت روح شجاع باشد، اما به هیچ تلاش نابخردانه‌ای برای دفاع از پسر انسان دست نزنید. من نیازی به دفاع با دست انسان ندارم؛ لشکرهای آسمان حتی اکنون نزدیک هستند؛ اما من مصمم هستم که خواست پدرم در آسمان را انجام دهم، و از این رو ما باید تسلیم چیزی باشیم که به زودی برای ما رخ خواهد داد.
178:3.3 (1934.5)
“You look down on yonder city in sorrow, for you have heard my words telling of the end of Jerusalem. I have forewarned you lest you should perish in her destruction and so delay the proclamation of the gospel of the kingdom. Likewise do I warn you to take heed lest you needlessly expose yourselves to peril when they come to take the Son of Man. I must go, but you are to remain to witness to this gospel when I have gone, even as I directed that Lazarus flee from the wrath of man that he might live to make known the glory of God. If it is the Father’s will that I depart, nothing you may do can frustrate the divine plan. Take heed to yourselves lest they kill you also. Let your souls be valiant in defense of the gospel by spirit power but be not misled into any foolish attempt to defend the Son of Man. I need no defense by the hand of man; the armies of heaven are even now near at hand; but I am determined to do the will of my Father in heaven, and therefore must we submit to that which is so soon to come upon us.
”وقتی این شهر را ویران می‌بینید، فراموش نکنید که از پیش وارد زندگی ابدیِ خدمت بی‌پایان در پادشاهیِ همیشه در حال پیشرویِ آسمان، حتی آسمانِ آسمانها شده‌اید. شما باید بدانید که در جهان پدر من و در جهان من منزلگاههای بسیاری هستند، و نمایان شدنِ شهرهایی که سازندة آنها خداست و کراتی که عادت زندگی آنها درستکاری و شادی در حقیقت است در انتظار فرزندان نور است. من پادشاهیِ آسمان را اینجا در زمین برای شما آورده‌ام، اما اعلام می‌کنم که همة شما که از طریق ایمان وارد آن می‌شوید و از طریق خدمت زندة حقیقت در آن می‌مانید، حتماً به کرات بالا صعود خواهید کرد و در پادشاهیِ روحیِ پدرِ ما با من خواهید نشست. اما شما ابتدا باید کمر همت ببندید و کاری را که با من آغاز کرده‌اید به پایان برسانید. شما ابتدا باید از میان محنتهای بسیار عبور کنید و غم و اندوه بسیاری را متحمل شوید — و این آزمونها حتی اکنون برای ما در شرف وقوع هستند — و هنگامی که کار خود را در زمین به پایان رساندید، به شادی من وارد خواهید شد، حتی بدان گونه که من کار پدرم را در زمین به پایان رساندم و در آستانة بازگشت به آغوش او هستم.“
178:3.4 (1934.6)
“When you see this city destroyed, forget not that you have entered already upon the eternal life of endless service in the ever-advancing kingdom of heaven, even of the heaven of heavens. You should know that in my Father’s universe and in mine are many abodes, and that there awaits the children of light the revelation of cities whose builder is God and worlds whose habit of life is righteousness and joy in the truth. I have brought the kingdom of heaven to you here on earth, but I declare that all of you who by faith enter therein and remain therein by the living service of truth, shall surely ascend to the worlds on high and sit with me in the spirit kingdom of our Father. But first must you gird yourselves and complete the work which you have begun with me. You must first pass through much tribulation and endure many sorrows—and these trials are even now upon us—and when you have finished your work on earth, you shall come to my joy, even as I have finished my Father’s work on earth and am about to return to his embrace.”
پس از این که استاد سخنانش را به پایان رساند، برخاست، و همه به دنبال او به پایین به سمت کوه زیتون رفتند و وارد شهر شدند. در حالی که آنها در هوای رو به تاریکی در امتداد خیابانهای باریک راه می‌رفتند، هیچیک از حواریون، به جز سه نفر، نمی‌دانستند که به کجا می‌روند. جمعیت به آنها تنه می‌زدند و پیش می‌رفتند، اما هیچ کس آنها را نشناخت و ندانست که پسر خدا در راه خود به سوی آخرین میعادگاه انسانی با سفیران منتخب خود در پادشاهی از کنارشان در حال عبور است. و حواریون نیز نمی‌دانستند که یکی از نفرات خودشان از پیش وارد توطئه‌ای شده بود که به استاد خیانت نموده و او را به دست دشمنانش تسلیم کند.
178:3.5 (1935.1)
When the Master had spoken, he arose, and they all followed him down Olivet and into the city. None of the apostles, save three, knew where they were going as they made their way along the narrow streets in the approaching darkness. The crowds jostled them, but no one recognized them nor knew that the Son of God was passing by on his way to the last mortal rendezvous with his chosen ambassadors of the kingdom. And neither did the apostles know that one of their own number had already entered into a conspiracy to betray the Master into the hands of his enemies.