کتاب یورنشیا
IV. بخش چهارم - زندگی و تعالیم عیسی
مقالۀ 175
آخرین سخنرانی در معبد
آخرین سخنرانی در معبد
Paper 175
The Last Temple Discourse
The Last Temple Discourse
اندکی پس از ساعت دو در این بعد از ظهر سه‌شنبه، عیسی در حالی که با یازده حواری، یوسف اَرمته، سی یونانی، و برخی شاگردان دیگر همراهی می‌شد، به معبد رسید و ایراد آخرین سخنرانی خود را در بارگاههای عمارت مقدس آغاز نمود. این گفتار قرار بود آخرین درخواست او از قوم یهود و کیفرخواست نهاییِ دشمنان سرسخت و نابود کنندگانِ احتمالی او — کاتبان، فریسیان، صدوقیان، و حاکمان اصلی اسرائیل — باشد. در طول پیش از ظهر، گروههای مختلف این فرصت را داشتند که از عیسی پرسش کنند؛ در این بعد از ظهر کسی از او سؤالی نپرسید.
175:0.1 (1905.1)
SHORTLY after two o’clock on this Tuesday afternoon, Jesus, accompanied by eleven apostles, Joseph of Arimathea, the thirty Greeks, and certain other disciples, arrived at the temple and began the delivery of his last address in the courts of the sacred edifice. This discourse was intended to be his last appeal to the Jewish people and the final indictment of his vehement enemies and would-be destroyers—the scribes, Pharisees, Sadducees, and the chief rulers of Israel. Throughout the forenoon the various groups had had an opportunity to question Jesus; this afternoon no one asked him a question.
وقتی استاد شروع به صحبت کرد، صحن معبد ساکت و با نظم و ترتیب بود. صرافان و بازرگانان، دیگر جرأت ورود به معبد را نداشتند، زیرا عیسی و جمعیتِ برانگیخته شده روز قبل آنها را بیرون کرده بودند. قبل از شروع سخنرانی، عیسی با مهربانی به این حضار که بنا بود به زودی سخنرانی دلسوزانة خداحافظی او با بشریت، همراه با آخرین محکومیت آموزگاران دروغین و حاکمانِ متعصبِ یهودیان را توسط او بشنوند، نگریست.
175:0.2 (1905.2)
As the Master began to speak, the temple court was quiet and orderly. The money-changers and the merchandisers had not dared again to enter the temple since Jesus and the aroused multitude had driven them out the previous day. Before beginning the discourse, Jesus tenderly looked down upon this audience which was so soon to hear his farewell public address of mercy to mankind coupled with his last denunciation of the false teachers and the bigoted rulers of the Jews.
”در این مدت طولانی که با شما بوده‌ام، در زمین بالا و پایین رفته و مهر پدر را به فرزندان انسانها اعلام کرده‌ام، و بسیاری نور را دیده‌اند، و از طریق ایمان به پادشاهی آسمان وارد شده‌اند. در ارتباط با این تعلیم و موعظه، پدر کارهای شگفت‌انگیز بسیاری انجام داده است، حتی تا حد زنده کردنِ مردگان. بسیاری از بیماران و مبتلایان شفا یافته‌اند زیرا ایمان آورده‌اند؛ اما تمام این اعلان حقیقت و شفای بیماری، چشمان کسانی را که از دیدن نور امتناع می‌ورزند باز نکرده است، کسانی که مصمم هستند این بشارت پادشاهی را رد کنند.
175:1.1 (1905.3)
“This long time have I been with you, going up and down in the land proclaiming the Father’s love for the children of men, and many have seen the light and, by faith, have entered into the kingdom of heaven. In connection with this teaching and preaching the Father has done many wonderful works, even to the resurrection of the dead. Many sick and afflicted have been made whole because they believed; but all of this proclamation of truth and healing of disease has not opened the eyes of those who refuse to see light, those who are determined to reject this gospel of the kingdom.
”من و حواریونم به هر نحوی که مطابق با انجام خواست پدرم باشد، نهایت تلاش خود را کرده‌ایم که با برادرانمان در صلح زندگی کنیم، تا با الزامات معقول قوانین موسی و سنتهای اسرائیل همسان باشیم. ما دائماً به دنبال صلح بوده‌ایم، اما رهبران اسرائیل نمی‌خواهند آن را داشته باشند. آنها با انکار حقیقتِ خدا و نور بهشت، در حال هم صف نمودنِ خود با خطاکاری و تاریکی هستند. بین روشنایی و تاریکی، بین زندگی و مرگ، بین حقیقت و خطاکاری، نمی‌تواند صلح وجود داشته باشد.
175:1.2 (1905.4)
“In every manner consistent with doing my Father’s will, I and my apostles have done our utmost to live in peace with our brethren, to conform with the reasonable requirements of the laws of Moses and the traditions of Israel. We have persistently sought peace, but the leaders of Israel will not have it. By rejecting the truth of God and the light of heaven, they are aligning themselves on the side of error and darkness. There cannot be peace between light and darkness, between life and death, between truth and error.
”بسیاری از شما جرأت کرده‌اید که به آموزشهای من ایمان بیاورید و از پیش به شادی و آزادیِ آگاهی داشتن از فرزند خدا بودن وارد شده‌اید. و شما گواه من خواهید بود که من همین فرزند خدا بودن را به تمام قوم یهود پیشنهاد کرده‌ام، حتی به همین مردانی که اکنون در پی نابودی من هستند. و حتی اکنون نیز پدرم این آموزگاران تاریک اندیش و این رهبران ریاکار را خواهد پذیرفت، مشروط بر این که فقط به او روی آورند و رحمت او را بپذیرند. حتی اکنون نیز برای این مردم پذیرش کلام آسمان و استقبال از پسر انسان خیلی دیر نیست.
175:1.3 (1905.5)
“Many of you have dared to believe my teachings and have already entered into the joy and liberty of the consciousness of sonship with God. And you will bear me witness that I have offered this same sonship with God to all the Jewish nation, even to these very men who now seek my destruction. And even now would my Father receive these blinded teachers and these hypocritical leaders if they would only turn to him and accept his mercy. Even now it is not too late for this people to receive the word of heaven and to welcome the Son of Man.
”پدر من مدتهاست که با بخشش با این قوم رفتار کرده است. ما پیامبران خود را نسل به نسل فرستاده‌ایم تا به آنها بیاموزند و هشدار دهند، و آنها نسل به نسل این آموزگاران آسمانی را کشته‌اند. و اکنون کاهنان اعظمِ خودکامه و حاکمان سرسخت شما به انجام همین کار ادامه می‌دهند. همانطور که هیرودیس باعث مرگ یحیی شد، شما نیز اکنون آماده می‌شوید تا پسر انسان را بکشید.
175:1.4 (1906.1)
“My Father has long dealt in mercy with this people. Generation after generation have we sent our prophets to teach and warn them, and generation after generation have they killed these heaven-sent teachers. And now do your willful high priests and stubborn rulers go right on doing this same thing. As Herod brought about the death of John, you likewise now make ready to destroy the Son of Man.
”تا زمانی که فرصتی وجود دارد که یهودیان به پدر من روی آورند و به دنبال نجات باشند، خدای ابراهیم، اسحاق، و یعقوب دستان رحمت خود را به سوی شما دراز خواهد کرد؛ اما هنگامی که به یکباره فنجان توبه ناپذیریِ خود را پر کردید، و هنگامی که سرانجام رحمت پدرم را رد کردید، این ملت به تدابیر خود سپرده خواهد شد و به سرعت به پایانی ننگین خواهد رسید. این قوم فرا خوانده شدند تا نور جهان شوند، تا شکوه معنویِ ملتی خداشناس را به نمایش بگذارند، اما شما آنقدر از انجام امتیازات الهی خود دور شده‌اید که رهبران شما در آستانة ارتکابِ حماقت کاملِ تمام اعصار هستند، از این نظر که آنها در آستانة رد نهاییِ هدیة خدا به همة انسانها و برای همة اعصار — آشکار شدنِ مهر پدر آسمانی برای همة مخلوقات او در زمین — هستند.
175:1.5 (1906.2)
“As long as there is a chance that the Jews will turn to my Father and seek salvation, the God of Abraham, Isaac, and Jacob will keep his hands of mercy outstretched toward you; but when you have once filled up your cup of impenitence, and when once you have finally rejected my Father’s mercy, this nation will be left to its own counsels, and it shall speedily come to an inglorious end. This people was called to become the light of the world, to show forth the spiritual glory of a God-knowing race, but you have so far departed from the fulfillment of your divine privileges that your leaders are about to commit the supreme folly of all the ages in that they are on the verge of finally rejecting the gift of God to all men and for all ages—the revelation of the love of the Father in heaven for all his creatures on earth.
”و هنگامی که شما به یکباره این مکاشفة خدا به انسان را رد کنید، پادشاهی آسمان به مردمان دیگر داده خواهد شد، به کسانی که آن را با شادی و سرور قبول خواهند کرد. به نام پدر که مرا فرستاد، به طور جدی به شما هشدار می‌دهم که در آستانة از دست دادن موقعیت خود در دنیا به عنوان پرچمداران حقیقت ابدی و حافظان قانون الهی هستید. من هم اکنون آخرین فرصت شما را برای جلو آمدن و توبه کردن به شما پیشنهاد می‌کنم، تا نشان دهید که قصد دارید خدا را با تمام قلب خود بجویید و مانند کودکان کوچک و با ایمانِ خالصانه وارد امنیت و نجاتِ پادشاهیِ آسمان شوید.
175:1.6 (1906.3)
“And when you do once reject this revelation of God to man, the kingdom of heaven shall be given to other peoples, to those who will receive it with joy and gladness. In the name of the Father who sent me, I solemnly warn you that you are about to lose your position in the world as the standard-bearers of eternal truth and the custodians of the divine law. I am just now offering you your last chance to come forward and repent, to signify your intention to seek God with all your hearts and to enter, like little children and by sincere faith, into the security and salvation of the kingdom of heaven.
”پدر من مدتها برای نجات شما تلاش کرده است، و من پایین آمدم تا در میان شما زندگی کنم و شخصاً راه را به شما نشان دهم. بسیاری از یهودیان و سامریان هر دو، و حتی غیریهودیان، به بشارت پادشاهی ایمان آورده‌اند، اما آنهایی که باید نخستین کسانی باشند که جلو آمده و نور آسمان را بپذیرند، با قاطعیت از ایمان آوردن به مکاشفة حقیقتِ خداوند امتناع کرده‌اند — خدایی که در انسان آشکار شد و انسانی که به سوی خدا فراز یافت.
175:1.7 (1906.4)
“My Father has long worked for your salvation, and I came down to live among you and personally show you the way. Many of both the Jews and the Samaritans, and even the gentiles, have believed the gospel of the kingdom, but those who should be first to come forward and accept the light of heaven have steadfastly refused to believe the revelation of the truth of God—God revealed in man and man uplifted to God.
”امروز بعد از ظهر، حواریون من اینجا در مقابل شما در سکوت می‌ایستند، اما شما به زودی طنین صدای آنها را خواهید شنید که برای نجات ندا خواهند داد و خواستار پیوستن به پادشاهی آسمانی به عنوان فرزندان خدای زنده خواهند شد. و اکنون اینها، شاگردانم و باورمندان به بشارت پادشاهی، و نیز فرستادگان نادیدنی که در کنار آنها هستند را گواه می‌گیرم که یک بار دیگر به اسرائیل و حاکمانش رهایی و نجات را عرضه کرده‌ام. اما همة شما می‌بینید که چگونه رحمت پدر نادیده گرفته می‌شود و چگونه پیام‌آورانِ حقیقت طرد می‌شوند. با این وجود، من به شما هشدار می‌دهم که این کاتبان و فریسیان هنوز بر مسند موسی نشسته‌اند، و از این رو، تا وقتی که والامرتبه‌ها که در قلمروهای انسانها حکومت می‌کنند، سرانجام این قوم را سرنگون کنند و جایگاه این حاکمان را ویران کنند، از شما می‌خواهم که با این بزرگان در اسرائیل همکاری کنید. شما ملزم نیستید که در طرحهایشان برای کشتنِ پسر انسان با آنها متحد شوید، اما در هر چیزی که مربوط به آرامش اسرائیل است باید تابع آنها باشید. در همة این امور هر چه از شما می‌خواهند انجام دهید و اصول شریعت را رعایت کنید، اما از کارهای شیطانی آنها الگوبرداری نکنید. به یاد داشته باشید که گناهِ این حاکمان این است: آنها آنچه را که خوب است می‌گویند، اما آن را انجام نمی‌دهند. شما به خوبی می‌دانید که چگونه این رهبران بارهای سنگین را بر دوش شما می‌بندند، بارهایی که حمل آن طاقت‌فرسا است، و آنها به اندازة یک انگشت این بارهای سنگین را بلند نخواهند کرد که به شما کمک کنند آنها را حمل کنید. آنها با آیین به شما ظلم کرده‌اند و با سنتها شما را به بردگی درآورده‌اند.
175:1.8 (1906.5)
“This afternoon my apostles stand here before you in silence, but you shall soon hear their voices ringing out with the call to salvation and with the urge to unite with the heavenly kingdom as the sons of the living God. And now I call to witness these, my disciples and believers in the gospel of the kingdom, as well as the unseen messengers by their sides, that I have once more offered Israel and her rulers deliverance and salvation. But you all behold how the Father’s mercy is slighted and how the messengers of truth are rejected. Nevertheless, I admonish you that these scribes and Pharisees still sit in Moses’ seat, and therefore, until the Most Highs who rule in the kingdoms of men shall finally overthrow this nation and destroy the place of these rulers, I bid you co-operate with these elders in Israel. You are not required to unite with them in their plans to destroy the Son of Man, but in everything related to the peace of Israel you are to be subject to them. In all these matters do whatsoever they bid you and observe the essentials of the law but do not pattern after their evil works. Remember, this is the sin of these rulers: They say that which is good, but they do it not. You well know how these leaders bind heavy burdens on your shoulders, burdens grievous to bear, and that they will not lift as much as one finger to help you bear these weighty burdens. They have oppressed you with ceremonies and enslaved you by traditions.
”علاوه بر این، این حاکمان خودمحور از انجام کارهای نیک خود ابراز شادی می‌کنند، به گونه‌ای که توسط مردم دیده شوند. آنها آیه‌دانهای خود را عریض می‌کنند و حاشیه‌های جامه‌های رسمی خود را بزرگ می‌کنند. آنها مشتاق مکانهای اصلی در جشنها هستند و خواستار جایگاههای اصلی در کنیسه‌ها می‌باشند. آنها به سلامهای تمجیدآمیز در بازارها چشم طمع دارند و مایلند که همة مردم آنها را رابی خطاب کنند. و حتی در حالی که این همه افتخار را از مردم می‌جویند، مخفیانه خانه‌های بیوه زنان را تصرف می‌کنند و از خدمات معبد مقدس سود می‌برند. این ریاکاران برای تظاهر در ملاء عام دعاهای طولانی می‌کنند و صدقه می‌دهند تا توجه همنوعان خود را جلب کنند.
175:1.9 (1907.1)
“Furthermore, these self-centered rulers delight in doing their good works so that they will be seen by men. They make broad their phylacteries and enlarge the borders of their official robes. They crave the chief places at the feasts and demand the chief seats in the synagogues. They covet laudatory salutations in the market places and desire to be called rabbi by all men. And even while they seek all this honor from men, they secretly lay hold of widows’ houses and take profit from the services of the sacred temple. For a pretense these hypocrites make long prayers in public and give alms to attract the notice of their fellows.
”در حالی که باید حاکمان خود را گرامی بدارید و به آموزگاران خود احترام بگذارید، نباید هیچکس را به معنای روحانی پدر خطاب کنید، زیرا یکی است که پدر شماست، حتی خدا. همچنین نباید به دنبال آن باشید که در پادشاهی نسبت به برادران خود احساس برتری کنید. به یاد داشته باشید، من به شما آموخته‌ام که کسی که در میان شما بزرگتر است باید خادم همه باشد. اگر به خود اجازه دهید که خود را در پیشگاه خدا بزرگ سازید، قطعاً پست خواهید شد؛ اما هر کس به راستی خود را فروتن کند، قطعاً سرافراز خواهد شد. در زندگی روزمرة خود نه تجلیل از خود، بلکه جلال خدا را بجویید. خواست خود را به گونه‌ای خردمندانه تابع خواست پدر آسمانی کنید.
175:1.10 (1907.2)
“While you should honor your rulers and reverence your teachers, you should call no man Father in the spiritual sense, for there is one who is your Father, even God. Neither should you seek to lord it over your brethren in the kingdom. Remember, I have taught you that he who would be greatest among you should become the server of all. If you presume to exalt yourselves before God, you will certainly be humbled; but whoso truly humbles himself will surely be exalted. Seek in your daily lives, not self-glorification, but the glory of God. Intelligently subordinate your own wills to the will of the Father in heaven.
”سخنان مرا اشتباه نگیرید. من نسبت به این کاهنان اعظم و حاکمانی که اکنون نیز در پی نابودی من هستند، هیچ کینه‌ای ندارم. من برای این کاتبان و فریسیان که تعالیم مرا رد می‌کنند، خواست بدی ندارم. می‌دانم که بسیاری از شما به طور مخفیانه به پادشاهی ایمان دارید، و می‌دانم که وقتی ساعت من فرا رسد، آشکارا وفاداری خود را به آن اعلام خواهید کرد. اما رابی‌های شما چگونه خود را توجیه می‌کنند، زیرا ادعا می‌کنند که با خدا صحبت می‌کنند و سپس به خود اجازه می‌دهند که کسی را که برای آشکار ساختن پدر به جهانیان می‌آید، رد کرده و بکشند؟
175:1.11 (1907.3)
“Mistake not my words. I bear no malice toward these chief priests and rulers who even now seek my destruction; I have no ill will for these scribes and Pharisees who reject my teachings. I know that many of you believe in secret, and I know you will openly profess your allegiance to the kingdom when my hour comes. But how will your rabbis justify themselves since they profess to talk with God and then presume to reject and destroy him who comes to reveal the Father to the worlds?
”وای بر شما ای کاتبان و فریسیان ریاکار! شما درهای پادشاهی آسمان را به روی مردم صادق می‌بندید زیرا آنها بر حسب اتفاق در روشهای تعلیم شما ناآموخته هستند. شما از ورود به پادشاهی امتناع می‌کنید و در عین حال هر کاری که در توان دارید انجام می‌دهید تا از ورود دیگران جلوگیری کنید. شما به درهای نجات پشت می‌کنید و با همة کسانی که وارد آن می‌شوند می‌جنگید.
175:1.12 (1907.4)
“Woe upon you, scribes and Pharisees, hypocrites! You would shut the doors of the kingdom of heaven against sincere men because they happen to be unlearned in the ways of your teaching. You refuse to enter the kingdom and at the same time do everything within your power to prevent all others from entering. You stand with your backs to the doors of salvation and fight with all who would enter therein.
”وای بر شما که وقتی سوگند می‌خورید عوام فریبی می‌کنید! شما حیله‌گر هستید، زیرا تعلیم می‌دهید که یک فرد می‌تواند به معبد سوگند بخورد و سوگند خود را بشکند، اما هر کس به طلای معبد سوگند بخورد باید مقید بماند. شما همه نادان و کور هستید. شما حتی در بی‌صداقتی خود ثابت قدم نیستید، زیرا کدام بزرگتر است، طلا یا معبدی که به ظاهر طلا را مقدس کرده است؟ شما همچنین می‌آموزید که اگر انسانی به قربانگاه سوگند یاد کند، چیزی نیست؛ اما اگر کسی به هدیه‌ای که بر قربانگاه است سوگند یاد کند، باید به سوگند خود وفا کند. آیا باز هم نسبت به حقیقت کور هستید که کدام بزرگتر است، هدیه یا قربانگاهی که هدیه را مقدس می‌سازد؟ چگونه می‌توانید چنین ریاکاری و بی‌صداقتی را در نزد خدای آسمان توجیه کنید؟
175:1.16 (1907.8)
“Woe upon you who dissimulate when you take an oath! You are tricksters since you teach that a man may swear by the temple and break his oath, but that whoso swears by the gold in the temple must remain bound. You are all fools and blind. You are not even consistent in your dishonesty, for which is the greater, the gold or the temple which has supposedly sanctified the gold? You also teach that, if a man swears by the altar, it is nothing; but that, if one swears by the gift that is upon the altar, then shall he be held as a debtor. Again are you blind to the truth, for which is the greater, the gift or the altar which sanctifies the gift? How can you justify such hypocrisy and dishonesty in the sight of the God of heaven?
”وای بر شما ای کاتبان و فریسیان و همة ریاکارانِ دیگر که اطمینان حاصل می‌کنید که از نعناع، رازیانه، و زیره ده یک می‌دهید و در عین حال به امور مهمترِ شریعت یعنی ایمان، بخشش، و داوری بی‌اعتنایی می‌کنید! طبق خرد، می‌بایست اینها را انجام می‌دادید، اما آن دیگری را انجام نشده رها نمی‌کردید. شما واقعاً راهنمایانی کور و آموزگارانی نادان هستید؛ پشه را صافی می‌کنید و شتر را فرو می‌بلعید.
175:1.17 (1908.1)
“Woe upon you, scribes and Pharisees and all other hypocrites who make sure that they tithe mint, anise, and cumin and at the same time disregard the weightier matters of the law—faith, mercy, and judgment! Within reason, the one you ought to have done but not to have left the other undone. You are truly blind guides and dumb teachers; you strain out the gnat and swallow the camel.
”وای بر شما ای کاتبان، فریسیان و ریاکاران! زیرا شما در پاک کردن بیرون پیاله و بشقاب دقیق هستید، اما در درونتان، نجاستِ اخاذی، افراط، و فریب وجود دارد. شما از نظر معنوی کور هستید. آیا تشخیص نمی‌دهید که چقدر بهتر است ابتدا داخل پیاله تمیز شود، و سپس آن چیزی که روی آن ریخته شود، به خودی خود بیرون را پاک خواهد کرد؟ ای آدمهای خبیث و شرور! شما کنشهای ظاهریِ مذهب خود را با متن تفسیر خود از شریعت موسی انطباق می‌دهید، در حالی که روان شما غرق در شرارت و آکنده از جنایت است.
175:1.18 (1908.2)
“Woe upon you, scribes, Pharisees, and hypocrites! for you are scrupulous to cleanse the outside of the cup and the platter, but within there remains the filth of extortion, excesses, and deception. You are spiritually blind. Do you not recognize how much better it would be first to cleanse the inside of the cup, and then that which spills over would of itself cleanse the outside? You wicked reprobates! you make the outward performances of your religion to conform with the letter of your interpretation of Moses’ law while your souls are steeped in iniquity and filled with murder.
”وای بر همة شما که حقیقت را انکار می‌کنید و بخشش را رد می‌کنید! بسیاری از شما مانند قبرهای سفیدکاری شده‌ای هستید که از بیرون زیبا به نظر می‌رسند، اما درون آنها پر از استخوانهای مردگان و انواع نجاسات هستند. به همین سان شما که آگاهانه رهنمود خدا را رد می‌کنید، خود را در ظاهر به مردم مقدس و پارسا جلوه می‌نمایید، اما در باطن قلبتان مملو از ریاکاری و شرارت است.
175:1.19 (1908.3)
“Woe upon all of you who reject truth and spurn mercy! Many of you are like whited sepulchres, which outwardly appear beautiful but within are full of dead men’s bones and all sorts of uncleanness. Even so do you who knowingly reject the counsel of God appear outwardly to men as holy and righteous, but inwardly your hearts are filled with hypocrisy and iniquity.
”وای بر شما، ای راهبران دروغین یک ملت! در آنجا یادگاری برای پیامبرانِ شهیدِ قدیم ساخته‌اید، در حالی که نقشه می‌کشید تا کسی را که آنها پیرامونش صحبت کردند بکشید. قبرهای پارسامنشان را تزیین می‌کنید و از خود تملق می‌گویید که اگر در روزگاران پدرانتان می‌زیستید، پیامبران را نمی‌کشتید؛ و سپس به رغم چنین تفکری خودپسندانه، آماده می‌شوید که پسر انسان را که پیامبران از او سخن گفته‌اند، بکشید. نظر به این که این کارها را انجام می‌دهید، بر خود گواهی می‌دهید که فرزندان شریر کسانی هستید که پیامبران را کشتند. پس ادامه دهید، و جام محکومیت خود را به طور کامل پر کنید!
175:1.20 (1908.4)
“Woe upon you, false guides of a nation! Over yonder have you built a monument to the martyred prophets of old, while you plot to destroy Him of whom they spoke. You garnish the tombs of the righteous and flatter yourselves that, had you lived in the days of your fathers, you would not have killed the prophets; and then in the face of such self-righteous thinking you make ready to slay him of whom the prophets spoke, the Son of Man. Inasmuch as you do these things, are you witness to yourselves that you are the wicked sons of them who slew the prophets. Go on, then, and fill up the cup of your condemnation to the full!
”اما اکنون نیز به نام پدرم به شما رحمت و بخشش ارزانی می‌دارم؛ حتی اکنون نیز دست مهرآمیز رفاقت ابدی را پیشنهاد می‌کنم. پدر من حکیمان و پیامبران را برای شما فرستاده است؛ شما برخی را مورد آزار و اذیت قرار داده‌اید و برخی دیگر را کشته‌اید. آنگاه یحیی ظاهر شد و آمدن پسر انسان را اعلام کرد، و شما او را پس از این که بسیاری به تعالیم او ایمان آوردند هلاک کردید. و اکنون آماده می‌شوید تا خون بی‌گناه بیشتری را بریزید. آیا نمی‌فهمید که روز حسابرسی وحشتناکی فرا خواهد رسید، آنگاه که قاضی تمام زمین از این قوم به خاطر طریقی که این پیام‌آوران آسمان را رد کرده، آزار و اذیت کرده، و کشته‌اند، حسابرسی کند؟ آیا نمی‌فهمید که باید برای این همه خون پارسامنشان، از اولین پیامبر کشته شده تا روزگاران زکریا، که بین معبد و قربانگاه کشته شد، حساب پس بدهید؟ و اگر به راههای شرورانة خود ادامه دهید، این حسابرسی ممکن است از همین نسل مطالبه شود.
175:1.22 (1908.6)
“But even now I offer you in my Father’s name mercy and forgiveness; even now I proffer the loving hand of eternal fellowship. My Father has sent you the wise men and the prophets; some you have persecuted and others you have killed. Then appeared John proclaiming the coming of the Son of Man, and him you destroyed after many had believed his teaching. And now you make ready to shed more innocent blood. Do you not comprehend that a terrible day of reckoning will come when the Judge of all the earth shall require of this people an accounting for the way they have rejected, persecuted, and destroyed these messengers of heaven? Do you not understand that you must account for all of this righteous blood, from the first prophet killed down to the times of Zechariah, who was slain between the sanctuary and the altar? And if you go on in your evil ways, this accounting may be required of this very generation.
”و اینک شما را ترک می‌کنم. شما پیام مرا شنیده‌اید و تصمیم خود را گرفته‌اید. کسانی که به بشارت من ایمان آورده‌اند، حتی اکنون در پادشاهی خداوند در امان هستند. به شما که برگزیدید هدیة خدا را رد کنید، می‌گویم که دیگر نخواهید دید که من در معبد تدریس کنم. کار من برای شما تمام شده است. اینک من با فرزندانم بیرون می‌روم، و خانة شما برایتان متروک باقی می‌ماند!“
175:1.24 (1908.8)
“And now I take leave of you. You have heard my message and have made your decision. Those who have believed my gospel are even now safe within the kingdom of God. To you who have chosen to reject the gift of God, I say that you will no more see me teaching in the temple. My work for you is done. Behold, I now go forth with my children, and your house is left to you desolate!”
این واقعیت که رهبران روحانی و آموزگاران مذهبی قوم یهود روزگاری تعالیم عیسی را رد کردند و برای به بار آوردنِ مرگ ظالمانة او توطئه کردند، به هیچ وجه روی مرتبت هیچیک از یهودیان به لحاظ جایگاه آنها در پیشگاه خداوند تأثیری ندارد. و این امر نباید باعث شود که کسانی که خود را پیرو مسیح می‌دانند نسبت به یک یهودی به عنوان یک همنوعِ بشری تعصب داشته باشند. یهودیان به عنوان یک ملت، به عنوان یک گروه اجتماعی- سیاسی، بهای وحشتناک رد شاهزادة صلح را به طور کامل پرداختند. مدتهاست که آنها دیگر مشعل‌دارانِ معنوی حقیقت الهی برای نژادهای نوع بشر نبوده‌اند، اما این امر دلیل موجهی نیست که تک تک نوادگان این یهودیانِ روزگارانِ دورِ پیشین توسط پیروان کوته فکر، نالایق، متعصب، و دروغینِ عیسی ناصری، که خود به واسطة تولد طبیعی یک یهودی بود، تحت آزار و اذیت، بدان گونه که برایشان رخ داد، قرار گیرند.
175:2.1 (1909.1)
The fact that the spiritual leaders and the religious teachers of the Jewish nation onetime rejected the teachings of Jesus and conspired to bring about his cruel death, does not in any manner affect the status of any individual Jew in his standing before God. And it should not cause those who profess to be followers of the Christ to be prejudiced against the Jew as a fellow mortal. The Jews, as a nation, as a sociopolitical group, paid in full the terrible price of rejecting the Prince of Peace. Long since they ceased to be the spiritual torchbearers of divine truth to the races of mankind, but this constitutes no valid reason why the individual descendants of these long-ago Jews should be made to suffer the persecutions which have been visited upon them by intolerant, unworthy, and bigoted professed followers of Jesus of Nazareth, who was, himself, a Jew by natural birth.
بارها این نفرت و آزار و اذیت غیرمنطقی و غیرمسیح گونة یهودیان امروزی به رنج و مرگ برخی از افراد بی‌گناه و بی‌تخلف یهودی منجر شده است، یعنی کسانی که نیاکانشان خود در ایام عیسی، با جان و دل بشارت او را پذیرفتند و در مدتی کوتاه برای آن حقیقتی که از صمیم قلب به آن اعتقاد داشتند، با عزمی راسخ جان باختند. چه حس هولناکی برای موجودات آسمانیِ ناظر پدید می‌آید، آنگاه که می‌بینند پیروان ظاهری عیسی در آزار و اذیت، و حتی قتل نوادگان آتی پطرس، فیلیپ، متی، و سایر یهودیان فلسطینی که جانشان را به عنوان نخستین شهدای بشارت پادشاهی آسمانی با افتخار زیاد تقدیم کردند زیاده‌روی می‌کنند!
175:2.2 (1909.2)
Many times has this unreasoning and un-Christlike hatred and persecution of modern Jews terminated in the suffering and death of some innocent and unoffending Jewish individual whose very ancestors, in the times of Jesus, heartily accepted his gospel and presently died unflinchingly for that truth which they so wholeheartedly believed. What a shudder of horror passes over the onlooking celestial beings as they behold the professed followers of Jesus indulge themselves in persecuting, harassing, and even murdering the later-day descendants of Peter, Philip, Matthew, and others of the Palestinian Jews who so gloriously yielded up their lives as the first martyrs of the gospel of the heavenly kingdom!
چه ظالمانه و نابخردانه است که کودکان بی‌گناه مجبور شوند که به خاطر گناهان نیاکانشان رنج بکشند، به خاطر اعمال ناشایستی که کاملاً از آن بی‌خبرند، و به هیچ وجه نمی‌توانند مسئول آن باشند! و چنین اعمال شرورانه‌ای را به نام کسی انجام دهند که به شاگردانش آموخت که حتی دشمنان خود را دوست بدارند! لازم شده است که در این بازگوییِ زندگی عیسی، شیوه‌ای را به تصویر بکشیم که به واسطة آن برخی از یهودیان هموطنش او را طرد کردند و توطئه کردند تا مرگ حقارت‌بار او را رقم بزنند؛ اما به همة کسانی که این روایت را می‌خوانند هشدار می‌دهیم که ارائة چنین بازگوییِ تاریخی به هیچ وجه نفرت غیرعادلانه‌ای را که بسیاری از افراد به ظاهر مسیحی برای قرنهای متمادی نسبت به تک تک یهودیان داشته‌اند توجیه نمی‌کند، و نگرش غیرمنصفانة ذهنی آنها را نادیده نمی‌گیرد. باورمندان به پادشاهی، کسانی که از تعالیم عیسی پیروی می‌کنند، باید از بدرفتاری با فرد یهودی به عنوان فردی که در طرد و مصلوب شدن عیسی مقصر است دست بردارند. پدر و پسر آفرینشگر او هرگز از عشق‌ورزی به یهودیان دست بر نداشته‌اند. خداوند امتیاز ویژه‌ای برای اشخاص قائل نمی‌شود، و نجات برای یهودی و همچنین برای غیریهودیان است.
175:2.3 (1909.3)
How cruel and unreasoning to compel innocent children to suffer for the sins of their progenitors, misdeeds of which they are wholly ignorant, and for which they could in no way be responsible! And to do such wicked deeds in the name of one who taught his disciples to love even their enemies! It has become necessary, in this recital of the life of Jesus, to portray the manner in which certain of his fellow Jews rejected him and conspired to bring about his ignominious death; but we would warn all who read this narrative that the presentation of such a historical recital in no way justifies the unjust hatred, nor condones the unfair attitude of mind, which so many professed Christians have maintained toward individual Jews for many centuries. Kingdom believers, those who follow the teachings of Jesus, must cease to mistreat the individual Jew as one who is guilty of the rejection and crucifixion of Jesus. The Father and his Creator Son have never ceased to love the Jews. God is no respecter of persons, and salvation is for the Jew as well as for the gentile.
در ساعت هشت در این عصر سه‌شنبه، جلسة سرنوشت‌ساز شورای عالی یهود تشکیل شد. در بسیاری از موارد قبلی این دادگاه عالی قوم یهود به طور غیررسمی حکم مرگ عیسی را صادر کرده بود. بارها این هیئت حاکمة عالی حکم قطعی داده بود که کار او را متوقف کند، اما هرگز قبل از آن تصمیم نگرفته بود که او را بازداشت کنند و به هر قیمتی که شده مرگ او را رقم بزنند. درست قبل از نیمه‌شب این سه‌شنبه، ۴ آوریل، سال ۳۰ پس از میلاد مسیح بود که شورای عالی یهود، بدان گونه که در آن زمان تشکیل شد، رسماً و به اتفاق آرا به صدور حکم اعدام برای عیسی و ایلعازر رأی داد. این پاسخ آخرین درخواست استاد از حاکمان یهودیان بود که فقط چند ساعت قبل از آن در معبد انجام داده بود، و این نشان دهندة واکنش خشم‌آلود شدید آنها نسبت به اعلام جرم قاطعانه و آخر عیسی بر علیه همین کاهنان اعظم و صدوقیان و فریسیان توبه ناپذیر بود. صدور حکم اعدام (حتی قبل از محاکمة او) بر علیه پسر خدا، پاسخ شورای عالی یهود به آخرین عرضة بخشش آسمانی بود که تا آن هنگام به قوم یهود تعمیم داده شده بود.
175:3.1 (1909.4)
At eight o’clock on this Tuesday evening the fateful meeting of the Sanhedrin was called to order. On many previous occasions had this supreme court of the Jewish nation informally decreed the death of Jesus. Many times had this august ruling body determined to put a stop to his work, but never before had they resolved to place him under arrest and to bring about his death at any and all costs. It was just before midnight on this Tuesday, April 4, a.d. 30, that the Sanhedrin, as then constituted, officially and unanimously voted to impose the death sentence upon both Jesus and Lazarus. This was the answer to the Master’s last appeal to the rulers of the Jews which he had made in the temple only a few hours before, and it represented their reaction of bitter resentment toward Jesus’ last and vigorous indictment of these same chief priests and impenitent Sadducees and Pharisees. The passing of death sentence (even before his trial) upon the Son of God was the Sanhedrin’s reply to the last offer of heavenly mercy ever to be extended to the Jewish nation, as such.
از این زمان به بعد یهودیان به حال خود رها شدند تا حیات زودگذر و کوتاه ملی خود را کاملاً مطابق با مرتبت صرفاً بشری خود در میان ملل یورنشیا به پایان برسانند. اسرائیل پسر خدایی را که با ابراهیم پیمان بسته بود نپذیرفته بود، و این طرح که فرزندان ابراهیم حاملان نور حقیقت برای دنیا شوند، متلاشی شده بود. پیمان الهی لغو شده بود، و پایان قوم عبرانی به سرعت نزدیک می‌شد.
175:3.2 (1910.1)
From this time on the Jews were left to finish their brief and short lease of national life wholly in accordance with their purely human status among the nations of Urantia. Israel had repudiated the Son of the God who made a covenant with Abraham, and the plan to make the children of Abraham the light-bearers of truth to the world had been shattered. The divine covenant had been abrogated, and the end of the Hebrew nation drew on apace.
به مأموران شورای عالی یهود دستور داده شد بود که اوایل صبح روز بعد عیسی را دستگیر کنند، اما با این رهنمود که او نباید در ملاء عام دستگیر شود. به آنها گفته شد که اینطور برنامه‌ریزی کنند که او را مخفیانه، و ترجیحاً به طور ناگهانی و در هنگام شب ببرند. آنها با درک این امر که ممکن است او در آن روز (چهارشنبه) برای تدریس در معبد باز نگردد، به این مأموران شورای عالی یهود دستور دادند که ”او را مدتی قبل از نیمه شب پنجشنبه به پیشگاه دادگاه عالی یهود بیاورند.“
175:3.3 (1910.2)
The officers of the Sanhedrin were given the orders for Jesus’ arrest early the next morning, but with instructions that he must not be apprehended in public. They were told to plan to take him in secret, preferably suddenly and at night. Understanding that he might not return that day (Wednesday) to teach in the temple, they instructed these officers of the Sanhedrin to “bring him before the high Jewish court sometime before midnight on Thursday.”
در پایان آخرین سخنرانی عیسی در معبد، حواریون یک بار دیگر در سردرگمی و حیرت رها شدند. قبل از این که استاد نکوهش شدید خود از حاکمان یهود را آغاز کند، یهودا به معبد بازگشته بود، به طوری که هر دوازده تن این نیمة آخرِ آخرین سخنرانی عیسی را در معبد شنیدند. مایة تاسف است که یهودای اسخریوطی نتوانست نیمة اول و رحمت بخش این سخنرانیِ خداحافظی را بشنود. او این آخرین پیشنهاد رحمت به حاکمان یهود را نشنید، زیرا هنوز با گروه خاصی از بستگان و دوستان صدوقی که با آنها ناهار خورده بود در حال گفتگو بود، و با آنها در مورد مناسب‌ترین شیوة جدایی از عیسی و حواریون همیارش در حال مشورت بود. در هنگام گوش دادن به آخرین اتهامات استاد علیه رهبران و حاکمان یهود بود که یهودا سرانجام و به طور کامل تصمیم خود را گرفت که جنبش بشارتی را رها کند و نسبت به کل این کار از خود سلب مسئولیت کند. با این وجود، او معبد را همراه با دوازده تن ترک کرد، با آنها به کوه زیتون رفت، جایی که همراه با حواریون همیارش به آن سخنرانی پیشگویانه در مورد ویرانی اورشلیم و پایان قوم یهود گوش داد، و در آن سه‌شنبه شب در اردوگاه جدید نزدیک جتسیمانی با آنها ماند.
175:4.1 (1910.3)
At the conclusion of Jesus’ last discourse in the temple, the apostles once more were left in confusion and consternation. Before the Master began his terrible denunciation of the Jewish rulers, Judas had returned to the temple, so that all twelve heard this latter half of Jesus’ last discourse in the temple. It is unfortunate that Judas Iscariot could not have heard the first and mercy-proffering half of this farewell address. He did not hear this last offer of mercy to the Jewish rulers because he was still in conference with a certain group of Sadducean relatives and friends with whom he had lunched, and with whom he was conferring as to the most fitting manner of dissociating himself from Jesus and his fellow apostles. It was while listening to the Master’s final indictment of the Jewish leaders and rulers that Judas finally and fully made up his mind to forsake the gospel movement and wash his hands of the whole enterprise. Nevertheless, he left the temple in company with the twelve, went with them to Mount Olivet, where, with his fellow apostles, he listened to that fateful discourse on the destruction of Jerusalem and the end of the Jewish nation, and remained with them that Tuesday night at the new camp near Gethsemane.
جمعیت انبوهی که شنیدند عیسی از درخواست دلسوزانة خود از رهبران یهود به آن سرزنش ناگهانی و کوبنده‌ای که در حد نکوهش بی‌رحمانه بود چرخش نمود، حیرت‌زده و شگفت‌زده شدند. در آن شب، در حالی که شورای عالی یهود در داوری مرگ بر عیسی در نشست بود، و در حالی که استاد با حواریون و برخی از شاگردانش در کوه زیتون جلسه داشت و مرگ قوم یهود را پیشگویی می‌کرد، تمام اورشلیم خود را وقف بحث جدی و سرکوب شده پیرامونِ تنها یک پرسش کرده بود: ”آنها با عیسی چه خواهند کرد؟“
175:4.2 (1910.4)
The multitude who heard Jesus swing from his merciful appeal to the Jewish leaders into that sudden and scathing rebuke which bordered on ruthless denunciation, were stunned and bewildered. That night, while the Sanhedrin sat in death judgment upon Jesus, and while the Master sat with his apostles and certain of his disciples out on the Mount of Olives foretelling the death of the Jewish nation, all Jerusalem was given over to the serious and suppressed discussion of just one question: “What will they do with Jesus?”
در خانة نیقودیموس، بیش از سی یهودی برجسته که از باورمندانِ مخفی به پادشاهی بودند، با هم دیدار کردند و به این بحث پرداختند که در صورت وقوع یک گسست آشکارِ رابطه با شورای عالی یهود، چه راهی را دنبال خواهند کرد. همة حاضران توافق کردند که در همان ساعتی که خبر دستگیری او را بشنوند، به وفاداری خود به استاد به طور آشکار اذعان خواهند کرد. و این همان کاری است که آنها انجام دادند.
175:4.3 (1910.5)
At the home of Nicodemus more than thirty prominent Jews who were secret believers in the kingdom met and debated what course they would pursue in case an open break with the Sanhedrin should come. All present agreed that they would make open acknowledgment of their allegiance to the Master in the very hour they should hear of his arrest. And that is just what they did.
175:4.13 (1911.10)
The Sanhedrin, having formally decreed the death of Jesus and having issued orders for his arrest, adjourned on this Tuesday near midnight, after appointing to meet at ten o’clock the next morning at the home of Caiaphas the high priest for the purpose of formulating the charges on which Jesus should be brought to trial.
و این وضعیت در اورشلیم و در میان انسانها در این روز پر حادثه بود، در حالی که گروه عظیمی از موجودات آسمانی در زمین بر فراز این صحنة بسیار مهم شناور بودند، و مشتاق بودند که برای کمک به فرمانروای محبوب خود کاری انجام دهند، اما از انجام کار ناتوان بودند، زیرا آنها عملاً توسط فرماندهان مافوق خود محدود شده بودند.
175:4.15 (1911.12)
And this was the situation in Jerusalem and among men on this eventful day while a vast concourse of celestial beings hovered over this momentous scene on earth, anxious to do something to assist their beloved Sovereign but powerless to act because they were effectively restrained by their commanding superiors.