کتاب یورنشیا
III. بخش سوم - تاریخ یورنشیا
مقالۀ 116
قادر متعال
قادر متعال
Paper 116
The Almighty Supreme
The Almighty Supreme
اگر انسان تشخیص می‌داد که آفرینندگانش — سرپرستان بلافصل او — ضمن این که الهی هستند متناهی نیز می‌باشند، و این که خدای زمان و فضا یک الوهیت در حال تکامل و نامطلق است، در آن صورت ناهمسازیهای نابرابریهای گذرا دیگر پارادوکسهای ژرف مذهبی نمی‌شدند. دیگر ایمان مذهبی با ترویج ظاهر آراستۀ اجتماعی در میان نیکبختان بی‌مقدار نمی‌شد، ضمن این که کاربردش در میان قربانیان نگون‌بختِ محرومیت اجتماعی فقط تشویق بی‌توجهی نسبت به لذاّت دنیوی باشد.
116:0.1 (1268.1)
IF MAN recognized that his Creators—his immediate supervisors—while being divine were also finite, and that the God of time and space was an evolving and nonabsolute Deity, then would the inconsistencies of temporal inequalities cease to be profound religious paradoxes. No longer would religious faith be prostituted to the promotion of social smugness in the fortunate while serving only to encourage stoical resignation in the unfortunate victims of social deprivation.
هنگام نظارۀ کرات بدیعاً کامل هاونا، هم خردمندانه و هم منطقی است که باور کنیم توسط یک آفرینندۀ کامل، بیکران، و مطلق ساخته شده‌اند. اما همان خرد و منطق در هنگام نظارۀ آشوب، عدم کمال، و بی‌عدالتی‌های یورنشیا، هر موجود صادق را وا می‌دارد نتیجه‌گیری کند که دنیای شما توسط آفرینندگانی که زیرمطلق، پیش‌بیکران، و غیر از کاملند ساخته شده و اداره می‌شود.
116:0.2 (1268.2)
When viewing the exquisitely perfect spheres of Havona, it is both reasonable and logical to believe they were made by a perfect, infinite, and absolute Creator. But that same reason and logic would compel any honest being, when viewing the turmoil, imperfections, and inequities of Urantia, to conclude that your world had been made by, and was being managed by, Creators who were subabsolute, preinfinite, and other than perfect.
116:0.3 (1268.3)
Experiential growth implies creature-Creator partnership—God and man in association. Growth is the earmark of experiential Deity: Havona did not grow; Havona is and always has been; it is existential like the everlasting Gods who are its source. But growth characterizes the grand universe.
ایزد متعال در جهان مرکزی بدواً به صورت یک شخصیت روحی عمل می‌کند؛ ثانیاً در جهان بزرگ به صورت خدای قادر، یک شخصیت توانمند. کارکرد سوم متعال در جهان بنیادین اکنون پنهان است، و فقط به صورت یک پتانسیل ناشناختۀ ذهنی وجود دارد. هیچکس نمی‌داند که این رشد سوم ایزد متعال دقیقاً چه را آشکار خواهد کرد. برخی باور دارند که وقتی ابرجهانها در نور و حیات استقرار یافتند، متعال از یوورسا به صورت حکمران قادر و تجربیِ جهان بزرگ عمل خواهد کرد، ضمن این که قدرت او به عنوان ابرقادرِ جهانهای بیرونی بسط خواهد یافت. دیگران گمان می‌کنند که سومین مرحلۀ تعالیت در بر گیرندۀ سومین سطح تجلی الوهیت خواهد بود. اما هیچیک از ما به راستی نمی‌دانیم.
116:0.5 (1268.5)
The Supreme Being functions primarily in the central universe as a spirit personality; secondarily in the grand universe as God the Almighty, a personality of power. The tertiary function of the Supreme in the master universe is now latent, existing only as an unknown mind potential. No one knows just what this third development of the Supreme Being will disclose. Some believe that, when the superuniverses are settled in light and life, the Supreme will become functional from Uversa as the almighty and experiential sovereign of the grand universe while expanding in power as the superalmighty of the outer universes. Others speculate that the third stage of Supremacy will involve the third level of Deity manifestation. But none of us really know.
116:1.1 (1268.6)
The experience of every evolving creature personality is a phase of the experience of the Almighty Supreme. The intelligent subjugation of every physical segment of the superuniverses is a part of the growing control of the Almighty Supreme. The creative synthesis of power and personality is a part of the creative urge of the Supreme Mind and is the very essence of the evolutionary growth of unity in the Supreme Being.
116:1.2 (1269.1)
The union of the power and personality attributes of Supremacy is the function of Supreme Mind; and the completed evolution of the Almighty Supreme will result in one unified and personal Deity—not in any loosely co-ordinated association of divine attributes. From the broader perspective, there will be no Almighty apart from the Supreme, no Supreme apart from the Almighty.
در سرتاسر اعصار تکاملی، پتانسیل فیزیکی قدرت متعال به هفت مدیر عالی نیرو داده شده است، و پتانسیل ذهن در هفت روح استاد نهفته است. ذهن بیکران کارکرد روح بیکران می‌باشد؛ ذهن کیهانی، کارکرد هفت روح استاد است؛ ذهن متعال در هماهنگی جهان بزرگ و در پیوند کنشمندانه با آشکارسازی و دستیابی به خدای هفتگانه در حال پدیدار شدن است.
116:1.3 (1269.2)
Throughout the evolutionary ages the physical power potential of the Supreme is vested in the Seven Supreme Power Directors, and the mind potential reposes in the Seven Master Spirits. The Infinite Mind is the function of the Infinite Spirit; the cosmic mind, the ministry of the Seven Master Spirits; the Supreme Mind is in process of actualizing in the co-ordination of the grand universe and in functional association with the revelation and attainment of God the Sevenfold.
ذهنِ زمان – فضا، ذهن کیهانی، به گونه‌ای ناهمسان در هفت ابرجهان در حال کار کردن است، اما از طریق یک تکنیک ناشناختۀ همیارانه در ایزد متعال هماهنگی می‌شود. کنترل فراگیر قادر بر جهان بزرگ به گونه‌ای بی‌همتا فیزیکی و روحی نیست. در هفت ابر جهان، این بدواً مادی و روحی است، اما پدیده‌های متعال که هم عقلانی و هم روحی هستند نیز وجود دارند.
116:1.4 (1269.3)
The time-space mind, the cosmic mind, is differently functioning in the seven superuniverses, but it is co-ordinated by some unknown associative technique in the Supreme Being. The Almighty overcontrol of the grand universe is not exclusively physical and spiritual. In the seven superuniverses it is primarily material and spiritual, but there are also present phenomena of the Supreme which are both intellectual and spiritual.
ما در مقایسه با هر جنبۀ دیگر این الوهیت در حال تکامل، به راستی کمتر دربارۀ ذهن تعالیت می‌دانیم. این ذهن به طور بی چون و چرا در سرتاسر جهان بزرگ فعال است و باور می‌رود که یک سرنوشت بالقوه با کارکرد جهان بنیادین داشته باشد که گستره‌ای وسیع دارد. اما ما این را می‌دانیم: در حالی که ممکن است بدن به رشد کامل دست یابد، و در حالی که روح ممکن است به رشد کامل برسد، پیشرفت ذهن هیچگاه متوقف نمی‌شود — این تکنیکی تجربی با پیشرفت بی‌پایان است. متعال یک الوهیت تجربی است و از این رو هیچگاه به کمال پیشرفت ذهنی دست نمی‌یابد.
116:1.5 (1269.4)
We really know less about the mind of Supremacy than about any other aspect of this evolving Deity. It is unquestionably active throughout the grand universe and is believed to have a potential destiny of master universe function which is of vast extent. But this we do know: Whereas physique may attain completed growth, and whereas spirit may achieve perfection of development, mind never ceases to progress—it is the experiential technique of endless progress. The Supreme is an experiential Deity and therefore never achieves completion of mind attainment.
116:2.2 (1269.6)
God the Supreme derives his spirit and personality attributes from the Paradise Trinity, but he is power-actualizing in the doings of the Creator Sons, the Ancients of Days, and the Master Spirits, whose collective acts are the source of his growing power as almighty sovereign to and in the seven superuniverses.
الوهیت کامل بهشت برای مخلوقات در حال تکامل زمان و فضا غیرقابل درک است. ابدیت و بیکرانی در بر گیرندۀ یک سطح از واقعیت الوهیت است که مخلوقات زمان - فضا قادر به درک آن نیستند. بیکرانیِ الوهیت و مطلق بودنِ حاکمیت، ذاتی تثلیث بهشت است، و تثلیث یک واقعیت است که تا اندازه‌ای فراتر از فهم انسان فانی است. مخلوقات زمان - فضا باید دارای منشأ، نسبیت، و سرنوشت باشند تا بتوانند روابط جهانی را درک کنند و ارزشهای معنی ربانیت را بفهمند. از این رو تثلیث بهشت تجلیهای برون بهشتیِ ربانیت را رقیق می‌کند و سوا از آن محدود می‌کند، و بدین ترتیب آفرینندگان متعال و دستیاران آنها را که به طور پیوسته نور حیات را دورتر و دورتر از منبع بهشتی آن حمل می‌کنند به وجود می‌آورد، تا این که دورترین و زیباترین تجلی آن را در زندگی زمینیِ پسران اعطایی در کرات تکاملی بیابد.
116:2.3 (1269.7)
Unqualified Paradise Deity is incomprehensible to the evolving creatures of time and space. Eternity and infinity connote a level of deity reality which time-space creatures cannot comprehend. Infinity of deity and absoluteness of sovereignty are inherent in the Paradise Trinity, and the Trinity is a reality which lies somewhat beyond the understanding of mortal man. Time-space creatures must have origins, relativities, and destinies in order to grasp universe relationships and to understand the meaning values of divinity. Therefore does Paradise Deity attenuate and otherwise qualify the extra-Paradise personalizations of divinity, thus bringing into existence the Supreme Creators and their associates, who ever carry the light of life farther and farther from its Paradise source until it finds its most distant and beautiful expression in the earth lives of the bestowal Sons on the evolutionary worlds.
سه سطح اول آفرینندگانِ متعال هستند؛ سه سطح آخر الوهیتهای بهشت می‌باشند. متعال به عنوان تجسم روحیِ تجربیِ تثلیث بهشت و به عنوان تمرکز کانونیِ تجربیِ قدرتِ توانمندِ تکاملیِ فرزندان آفرینندۀ الوهیتهای بهشت به طور پیوسته مداخله می‌کند. ایزد متعال آشکارسازی حداکثرِ الوهیت برای هفت ابرجهان و برای عصر کنونی جهان می‌باشد.
116:2.12 (1270.9)
The first three levels are the Supreme Creators; the last three levels are the Paradise Deities. The Supreme ever intervenes as the experiential spirit personalization of the Paradise Trinity and as the experiential focus of the evolutionary almighty power of the creator children of the Paradise Deities. The Supreme Being is the maximum revelation of Deity to the seven superuniverses and for the present universe age.
از طریق تکنیک منطق انسانی می‌توان استنتاج نمود که پیوند مجدد تجربیِ کنشهای جمعیِ سه سطح اولِ خدای هفتگانه با سطح الوهیت بهشت برابر است، اما چنین نیست. الوهیت بهشت الوهیت وجودگرا است. آفرینندگان متعال در وحدت الهی قدرت و شخصیتشان، در بر گیرنده و نشانگر یک پتانسیل توانمندیِ نوینِ الوهیت تجربی هستند. و این پتانسیلِ توانمندی که منشأ تجربی دارد با الوهیت تجربی که منشأ در تثلیث دارد — ایزد متعال — پیوندی اجتناب ناپذیر و گریزناپذیر می‌یابد.
116:2.13 (1270.10)
By the technique of mortal logic it might be inferred that the experiential reunification of the collective acts of the first three levels of God the Sevenfold would equivalate to the level of Paradise Deity, but such is not the case. Paradise Deity is existential Deity. The Supreme Creators, in their divine unity of power and personality, are constitutive and expressive of a new power potential of experiential Deity. And this power potential of experiential origin finds inevitable and inescapable union with the experiential Deity of Trinity origin—the Supreme Being.
خدای متعال تثلیث بهشت نیست. او هر یک یا تمامی آن آفرینندگان ابرجهان که فعالیتهای کنشمندانه‌شان در واقع ایجاد کنندۀ قدرت در حال تکامل توانمند او می‌باشد نیز نیست. خدای متعال، ضمن این که منشأ در تثلیث دارد، فقط از طریق کنشهای هماهنگ شدۀ سه سطح اول خدای هفتگانه به صورت یک شخصیت دارای قدرت به مخلوقات تکاملی متجلی می‌شود. قادر متعال اکنون از طریق فعالیتهای شخصیتهای متعال آفریننده در زمان و فضا در حال واقعیت‌یابی است، حتی همانطور که در ابدیت عامل مشترک از طریق خواست پدر جهانی و پسر جاودان به عرصۀ وجود گام نهاد. این موجوداتِ سه سطح اولِ خدای هفتگانه همان سرشت و منبع قدرت قادر متعال هستند؛ از این رو آنها باید به طور پیوسته با کنشهای اداری او همراهی نموده و آنها را حفظ کنند.
116:2.14 (1270.11)
God the Supreme is not the Paradise Trinity, neither is he any one or all of those superuniverse Creators whose functional activities actually synthesize his evolving almighty power. God the Supreme, while of origin in the Trinity, becomes manifest to evolutionary creatures as a personality of power only through the co-ordinated functions of the first three levels of God the Sevenfold. The Almighty Supreme is now factualizing in time and space through the activities of the Supreme Creator Personalities, even as in eternity the Conjoint Actor flashed into being by the will of the Universal Father and the Eternal Son. These beings of the first three levels of God the Sevenfold are the very nature and source of the power of the Almighty Supreme; therefore must they ever accompany and sustain his administrative acts.
1- تمرکزهای کانونی ذهنی سومین منبع و مرکز. قلمروهای متناهی انرژی و روح عملاً توسط وجودهای ذهنی عامل مشترک حفظ می‌شوند. این امر از روح آفرینشگر در یک جهان محلی از طریق ارواح بازتابگر یک ابرجهان تا ارواح استاد در جهان بزرگ حقیقت دارد. مدارهای ذهنی که از این کانونهای هوشمندیِ گوناگون سرچشمه می‌گیرند نشانگر عرصۀ کیهانیِ انتخاب مخلوق هستند. ذهن واقعیتی است انعطاف‌پذیر که آفریده‌ها و آفرینندگان می‌توانند فوراً تحت سیطرۀ خود در آورند؛ ذهن حلقۀ حیاتی است که ماده و روح را به هم وصل می‌کند. اعطای ذهنیِ سومین منبع و مرکز، شخص روحیِ خدای متعال را با نیروی تجربی قادر تکاملی یگانه می‌سازد.
116:3.2 (1270.13)
1. The mind focalizations of the Third Source and Center. The finite domains of energy and spirit are literally held together by the mind presences of the Conjoint Actor. This is true from the Creative Spirit in a local universe through the Reflective Spirits of a superuniverse to the Master Spirits in the grand universe. The mind circuits emanating from these varied intelligence focuses represent the cosmic arena of creature choice. Mind is the flexible reality which creatures and Creators can so readily manipulate; it is the vital link connecting matter and spirit. The mind bestowal of the Third Source and Center unifies the spirit person of God the Supreme with the experiential power of the evolutionary Almighty.
2- آشکارسازیهای شخصیتیِ دومین منبع و مرکز. وجودهای ذهنی عامل مشترک روح ربانیت را با الگوی انرژی یگانه می‌سازد. پدیداریهای اعطاییِ پسر جاودان و پسران بهشتی او سرشت الهی یک آفریننده را با سرشت در حال تکامل یک مخلوق یگانه می‌سازد، و در واقع جوش می‌دهد. متعال هم آفریده است و هم آفریننده؛ امکان این گونه بودنِ او در کنشهای اعطاییِ پسر جاودان و پسران همتراز و تحت فرمان او آشکار شده است. رسته‌های اعطاییِ فرزندی، میکائیلها و آوُنالها، سرشت الهی خود را با سرشت مخلوقاتِ با حسن نیتی که از طریق زندگی کردن در شکل حیات واقعی مخلوق در کرات تکاملی متعلق به آنها شده‌اند، در واقع بالا می‌برند. هنگامی که ربانیت همانند بشریت می‌شود، در ذات این رابطه این امکان به وجود می‌آید که بشریت بتواند الهی شود.
116:3.3 (1271.1)
2. The personality revelations of the Second Source and Center. The mind presences of the Conjoint Actor unify the spirit of divinity with the pattern of energy. The bestowal incarnations of the Eternal Son and his Paradise Sons unify, actually fuse, the divine nature of a Creator with the evolving nature of a creature. The Supreme is both creature and creator; the possibility of his being such is revealed in the bestowal actions of the Eternal Son and his co-ordinate and subordinate Sons. The bestowal orders of sonship, the Michaels and the Avonals, actually augment their divine natures with bona fide creature natures which have become theirs by the living of the actual creature life on the evolutionary worlds. When divinity becomes like humanity, inherent in this relationship is the possibility that humanity can become divine.
3- وجودهای سکنی‌گزین اولین منبع و مرکز. ذهن علیّتهای روح را با واکنشهای انرژی یگانه می‌سازد؛ کارکرد اعطایی، فرودهای ربانیت را با فرازهای مخلوق یگانه می‌سازد؛ و قطعات سکنی‌گزین پدر جهانی مخلوقات در حال تکامل را با خداوند در بهشت در واقع یگانه می‌سازد. حضورهای این چنینیِ متعددی از پدر وجود دارد که در رسته‌های بیشمار شخصیتها سکنی می‌گزیند، و در انسان فانی این قطعات الهیِ پدر، تنظیم کنندگان فکر هستند. ناصحان اسرارآمیز برای موجودات بشری چیزی هستند که تثلیث بهشت برای ایزد متعال می‌باشد. تنظیم کنندگان بنیادهای مطلق هستند، و انتخاب آزادانه می‌تواند موجب شود واقعیت الهیِ سرشت یک موجود جاودان بر بنیادهای مطلق تکامل یابد. این امر در مورد انسان سرشت یک پایان دهنده، و در خدای متعال سرشت الوهیت است.
116:3.4 (1271.2)
3. The indwelling presences of the First Source and Center. Mind unifies spirit causations with energy reactions; bestowal ministry unifies divinity descensions with creature ascensions; and the indwelling fragments of the Universal Father actually unify the evolving creatures with God on Paradise. There are many such presences of the Father which indwell numerous orders of personalities, and in mortal man these divine fragments of God are the Thought Adjusters. The Mystery Monitors are to human beings what the Paradise Trinity is to the Supreme Being. The Adjusters are absolute foundations, and upon absolute foundations freewill choice can cause to be evolved the divine reality of an eternaliter nature, finaliter nature in the case of man, Deity nature in God the Supreme.
پدیداریِ اعطاییِ رسته‌های فرزندی بهشت به شکل مخلوق این پسران الهی را قادر می‌سازد از طریق دستیابی به سرشت واقعیِ مخلوقات جهان شخصیت خود را غنا بخشند، ضمن این که این پدیداریهای اعطایی راه بهشتیِ نیل به ربانیت را به خود مخلوقات به گونه‌ای استوار آشکار می‌سازد. اعطاهای پدر جهانی به صورت تنظیم کنندگان او را قادر می‌سازد که شخصیت مخلوقات دارایِ اراده را به خود جذب کند. و در سرتاسر تمامی این روابط در جهانهای متناهی عامل مشترک منبع پیوسته حاضر کارکرد ذهن است که به واسطۀ آن این فعالیتها رخ می‌دهند.
116:3.5 (1271.3)
The creature bestowals of the Paradise orders of sonship enable these divine Sons to enrich their personalities by the acquisition of the actual nature of universe creatures, while such bestowals unfailingly reveal to the creatures themselves the Paradise path of divinity attainment. The Adjuster bestowals of the Universal Father enable him to draw the personalities of the volitional will creatures to himself. And throughout all these relationships in the finite universes the Conjoint Actor is the ever-present source of the mind ministry by virtue of which these activities take place.
116:4.1 (1271.5)
The unity of the Supreme Whole is dependent on the progressive unification of the finite parts; the actualization of the Supreme is resultant from, and productive of, these very unifications of the factors of supremacy—the creators, creatures, intelligences, and energies of the universes.
در طول آن اعصاری که طی آن حاکمیتِ تعالیت تحت توسعۀ زمانی آن قرار گرفته است، قدرت توانمندانۀ متعال به کنشهای ربانی خدای هفتگانه وابسته است، ضمن این که به نظر می‌رسد یک رابطۀ خاص نزدیک میان ایزد متعال و عامل مشترک به همراه شخصیتهای اصلی او، هفت روح استاد، وجود داشته باشد. روح بیکران به عنوان عامل مشترک به طرق بسیاری که عدم کمال الوهیت تکاملی را جبران می‌کند عمل می‌کند و روابط بسیار نزدیکی با متعال حفظ می‌کند. این نزدیکی رابطه تا اندازه‌ای توسط تمامی ارواح استاد قسمت می‌شود، اما به طور ویژه توسط روح استاد شمارۀ هفت که برای متعال به عنوان سخنگو عمل می‌کند. این روح استاد متعال را می‌شناسد — با او در تماس شخصی است.
116:4.2 (1272.1)
During those ages in which the sovereignty of Supremacy is undergoing its time development, the almighty power of the Supreme is dependent on the divinity acts of God the Sevenfold, while there seems to be a particularly close relationship between the Supreme Being and the Conjoint Actor together with his primary personalities, the Seven Master Spirits. The Infinite Spirit as the Conjoint Actor functions in many ways which compensate the incompletion of evolutionary Deity and sustains very close relations to the Supreme. This closeness of relationship is shared in measure by all of the Master Spirits but especially by Master Spirit Number Seven, who speaks for the Supreme. This Master Spirit knows—is in personal contact with—the Supreme.
در اوان برنامه‌ریزی برای طرح ابرجهانیِ آفرینش، ارواح استاد در آفرینش مشترک چهل و نه ارواح بازتابگر به تثلیث نیایی پیوستند، و به طور همزمان ایزد متعال به عنوان به اوج رسانندۀ کنشهای توامِ تثلیث بهشت و فرزندان آفرینشگر الوهیت بهشت به گونه‌ای خلاق عمل نمود. مجستان پدیدار گردید و از آن هنگام حضور کیهانی ذهن متعال را متمرکز ساخته است، در حالی که ارواح استاد به صورت مراکز مبدأ برای کارکرد گستردۀ ذهن کیهانی ادامه می‌دهند.
116:4.3 (1272.2)
Early in the projection of the superuniverse scheme of creation, the Master Spirits joined with the ancestral Trinity in the cocreation of the forty-nine Reflective Spirits, and concomitantly the Supreme Being functioned creatively as the culminator of the conjoined acts of the Paradise Trinity and the creative children of Paradise Deity. Majeston appeared and ever since has focalized the cosmic presence of the Supreme Mind, while the Master Spirits continue as source-centers for the far-flung ministry of the cosmic mind.
اما ارواح استاد به سرپرستی ارواح بازتابگر ادامه می‌دهند. هفتمین روح استاد (در سرپرستی کلی خود بر اُروانتان که از جهان مرکزی انجام می‌دهد) در تماس شخصی با هفت روح بازتابگر که در یوورسا واقع شده‌اند می‌باشد و کنترل فراگیرِ آنها را به عهده دارد. او در کنترلها و مدیریتهای خود بر درون ابرجهانها و بین ابرجهانها در تماس بازتابگرانه با ارواح بازتابگر از نوع خودش که در پایتخت هر ابرجهان واقع شده‌اند قرار دارد.
116:4.4 (1272.3)
But the Master Spirits continue in supervision of the Reflective Spirits. The Seventh Master Spirit is (in his overall supervision of Orvonton from the central universe) in personal contact with (and has overcontrol of) the seven Reflective Spirits located on Uversa. In his inter- and intrasuperuniverse controls and administrations he is in reflective contact with the Reflective Spirits of his own type located on each superuniverse capital.
این ارواح استاد نه تنها پشتیبانان و ارتقا دهندگان حاکمیتِ تعالیت هستند، بلکه به نوبۀ خود تحت تأثیر مقاصد خلاق متعال قرار می‌گیرند. به طور معمول، آفرینشهای جمعی ارواح استاد از نوع نیمه مادی هستند (مدیران نیرو، و غیره)، در حالی که آفرینشهای منفرد آنها از نوع روحی می‌باشند (سوپرنافیم، و غیره). اما هنگامی که ارواح استاد در پاسخ به خواست و مقصود ایزد متعال، هفت روح مدار را به طور جمعی آفریدند، باید توجه شود که فرزندان این کنش خلاق روحی هستند، نه مادی یا نیمه مادی.
116:4.5 (1272.4)
These Master Spirits are not only the supporters and augmenters of the sovereignty of Supremacy, but they are in turn affected by the creative purposes of the Supreme. Ordinarily, the collective creations of the Master Spirits are of the quasi-material order (power directors, etc.), while their individual creations are of the spiritual order (supernaphim, etc.). But when the Master Spirits collectively produced the Seven Circuit Spirits in response to the will and purpose of the Supreme Being, it is to be noted that the offspring of this creative act are spiritual, not material or quasi-material.
و به همان گونه که در رابطه با ارواح استادِ ابرجهانها است، در رابطه با حکمرانان سه‌گانۀ این ابرآفرینشها — قدمای ایامها — نیز می‌باشد. این تجلیهای قضاوت – داوریِ تثلیث در زمان و فضا تکیه‌گاههای ناحیه‌ای برای قدرت در حال بسیج توانمند متعال می‌باشند، که به صورت نقاط هفتگانۀ کانونی برای تکامل حاکمیت سه‌گانه در قلمروهای زمان و فضا خدمت می‌کنند. این حکمرانان تثلیث منشأ، از جایگاه خود در موقعیت میانی بین بهشت و کرات در حال تکامل، هر دو راه را می‌بینند، از هر دو راه آگاهند، و هر دو راه را هماهنگی می‌کنند.
116:4.6 (1272.5)
And as it is with the Master Spirits of the superuniverses, so is it with the triune rulers of these supercreations—the Ancients of Days. These personifications of Trinity justice-judgment in time and space are the field fulcrums for the mobilizing almighty power of the Supreme, serving as the sevenfold focal points for the evolution of trinitarian sovereignty in the domains of time and space. From their vantage point midway between Paradise and the evolving worlds, these Trinity-origin sovereigns see both ways, know both ways, and co-ordinate both ways.
116:4.7 (1272.6)
But the local universes are the real laboratories in which are worked out the mind experiments, galactic adventures, divinity unfoldings, and personality progressions which, when cosmically totaled, constitute the actual foundation upon which the Supreme is achieving deity evolution in and by experience.
در جهانهای محلی حتی آفرینندگان تکامل می‌یابند: حضور عامل مشترک از یک نقطۀ کانونی زندۀ قدرتمند به مرتبت شخصیت الهیِ یک روح مادر جهان تکامل می‌یابد؛ پسر آفریننده از سرشت ربانیت وجودگرایانۀ بهشت به سرشت تجربی حاکمیت متعال تکامل می‌یابد. جهانهای محلی نقاط شروع تکامل راستین هستند، زایشگاههای شخصیتهای با حسن نیتِ ناکامل که از عطیۀ انتخاب آزادِ ارادیِ آفرینندگان مشترکِ خود شدن، بدان گونه که خواهند بود، برخوردار گشته‌اند.
116:4.8 (1272.7)
In the local universes even the Creators evolve: The presence of the Conjoint Actor evolves from a living power focus to the status of the divine personality of a Universe Mother Spirit; the Creator Son evolves from the nature of existential Paradise divinity to the experiential nature of supreme sovereignty. The local universes are the starting points of true evolution, the spawning grounds of bona fide imperfect personalities endowed with the freewill choice of becoming cocreators of themselves as they are to be.
پسران مجیستریال در اعطاهای خود به کرات تکاملی سرانجام سرشتی را به دست می‌آورند که جلوه‌گر ربانیت بهشت در یگانگی تجربی با بالاترین ارزشهای معنوی سرشت مادی انسان است. و از طریق این اعطاها و سایر اعطاها، آفرینندگان نوع میکائیل به همین ترتیب به سرشت و دیدگاههای کیهانی فرزندان واقعی جهان محلی خود دست می‌یابند. این پسران آفرینندۀ استاد به تکمیل تجربۀ زیرمتعالی نزدیک می‌شوند؛ و هنگامی که حاکمیت جهان محلی آنها بسط می‌یابد تا در بر گیرندۀ ارواح آفرینشگر مربوطه شود، می‌شود گفت که به سرحدات تعالیت در محدودۀ پتانسیلهای کنونی جهان تکاملی بزرگ نزدیک می‌شود.
116:4.9 (1273.1)
The Magisterial Sons in their bestowals upon the evolutionary worlds eventually acquire natures expressive of Paradise divinity in experiential unification with the highest spiritual values of material human nature. And through these and other bestowals the Michael Creators likewise acquire the natures and cosmic viewpoints of their actual local universe children. Such Master Creator Sons approximate the completion of subsupreme experience; and when their local universe sovereignty is enlarged to embrace the associated Creative Spirits, it may be said to approximate the limits of supremacy within the present potentials of the evolutionary grand universe.
جهان محلی نقطۀ شروع برای آن شخصیتهایی است که بیشترین فاصله را از خداوند دارند، و از این رو می‌توانند بیشترین میزان فراز معنوی را در جهان تجربه کنند، و می‌توانند به حداکثر شرکت تجربی در آفرینش مشترک خودشان دست یابند. همین جهانهای محلی به همین ترتیب بیشترین عمق ممکن تجربه را برای شخصیتهای فرود یابنده فراهم می‌کنند. این شخصیتها از این طریق به چیزی دست می‌یابند که برایشان درست به اندازۀ فراز بهشت برای یک مخلوق در حال تکامل پرمعنی است.
116:4.11 (1273.3)
The local universe is the starting place for those personalities who are farthest from God, and who can therefore experience the greatest degree of spiritual ascent in the universe, can achieve the maximum of experiential participation in the cocreation of themselves. These same local universes likewise provide the greatest possible depth of experience for the descending personalities, who thereby achieve something which is to them just as meaningful as the Paradise ascent is to an evolving creature.
به نظر می‌رسد که انسان فانی برای کارکرد کامل خدای هفتگانه، بدان گونه که این گروهبندیِ ربانیت در واقعیت یافتن متعال به اوج می‌رسد، ضروری است. رسته‌های متعدد دیگری از شخصیتهای جهان وجود دارند که برای تکامل توان قدرتمند متعال به همان اندازه ضروری هستند. اما این توصیف به منظور تعالی فکریِ موجودات بشری عرضه شده است، و لذا تا اندازۀ زیاد به آن عواملی محدود است که در تکامل خدای هفتگانه که به انسان فانی مربوط می‌باشند عمل می‌کنند.
116:4.12 (1273.4)
Mortal man appears to be necessary to the full function of God the Sevenfold as this divinity grouping culminates in the actualizing Supreme. There are many other orders of universe personalities who are equally necessary to the evolution of the almighty power of the Supreme, but this portrayal is presented for the edification of human beings, hence is largely limited to those factors operating in the evolution of God the Sevenfold which are related to mortal man.
116:5.1 (1273.5)
You have been instructed in the relationship of God the Sevenfold to the Supreme Being, and you should now recognize that the Sevenfold encompasses the controllers as well as the creators of the grand universe. These sevenfold controllers of the grand universe embrace the following:
دو شاخگیِ انرژی و روح (که ناشی از حضور توام پسر جاودان و جزیرۀ بهشت است) از نظر ابرجهان هنگامی نمادین گردید که هفت روح استاد به طور متحد درگیر اولین کنش خود در آفرینش جمعی شدند. این رخداد شاهد پدیداری هفت مدیر عالی نیرو گردید. همزمان با آن مدارهای روحی ارواح استاد به گونه‌ای قابل مقایسه از فعالیتهای فیزیکیِ سرپرستیِ مدیران نیرو متمایز گشتند، و ذهن کیهانی به صورت یک عامل جدید که ماده و روح را هماهنگ می‌کند فوراً پدیدار گشت.
116:5.10 (1273.14)
The bifurcation of energy and spirit (stemming from the conjoint presence of the Eternal Son and the Paradise Isle) was symbolized in the superuniverse sense when the Seven Master Spirits unitedly engaged in their first act of collective creation. This episode witnessed the appearance of the Seven Supreme Power Directors. Concomitant therewith the spiritual circuits of the Master Spirits contrastively differentiated from the physical activities of power director supervision, and immediately did the cosmic mind appear as a new factor co-ordinating matter and spirit.
116:5.11 (1274.1)
The Almighty Supreme is evolving as the overcontroller of the physical power of the grand universe. In the present universe age this potential of physical power appears to be centered in the Seven Supreme Power Directors, who operate through the fixed locations of the power centers and through the mobile presences of the physical controllers.
جهانهای زمان کامل نیستند؛ کمال سرنوشت آنان است. تقلا برای کمال نه تنها به سطوح عقلانی و روحی مربوط است، بلکه همچنین به سطح فیزیکیِ انرژی و جرم. استقرار هفت ابرجهان در نور و حیات پیش فرض دستیابی آنها به ثبات فیزیکی می‌باشد. و حدس زده می‌شود که دستیابی نهایی توازن ماده نشانگر تکامل تکمیل شدۀ کنترل فیزیکیِ قادر خواهد بود.
116:5.12 (1274.2)
The time universes are not perfect; that is their destiny. The struggle for perfection pertains not only to the intellectual and the spiritual levels but also to the physical level of energy and mass. The settlement of the seven superuniverses in light and life presupposes their attainment of physical stability. And it is conjectured that the final attainment of material equilibrium will signify the completed evolution of the physical control of the Almighty.
در روزهای آغازین ساخت جهان حتی آفرینندگان بهشت بدواً درگیر موازنۀ ماده هستند. الگوی یک جهان محلی نه تنها در نتیجۀ فعالیتهای مراکز نیرو شکل می‌یابد، بلکه همچنین به دلیل حضور روح آفرینشگر در فضا. و در سرتاسر این ادوار آغازینِ جهان محلی، پسر آفرینشگر یک ویژگیِ اندک فهم شدۀ کنترل ماده را به نمایش می‌گذارد، و او سیارۀ پایتخت خویش را ترک نمی‌کند تا این که توازن کلی جهان محلی تثبیت شده باشد.
116:5.13 (1274.3)
In the early days of universe building even the Paradise Creators are primarily concerned with material equilibrium. The pattern of a local universe takes shape not only as a result of the activities of the power centers but also because of the space presence of the Creative Spirit. And throughout these early epochs of local universe building the Creator Son exhibits a little-understood attribute of material control, and he does not leave his capital planet until the gross equilibrium of the local universe has been established.
در تحلیل نهایی، تمامی انرژیها به ذهن واکنش نشان می‌دهند، و کنترلگران فیزیکی فرزندان خدای ذهن که فعال‌سازِ الگوی بهشت است می‌باشند. هوشمندی مدیران نیرو به طور پیگیرانه وقف کار ایجاد کنترل ماده است. تقلای آنها برای استیلای فیزیکی بر روابط انرژی و حرکتهای جرم هرگز متوقف نمی‌شود تا این که آنها به پیروزی متناهی بر انرژیها و اجرامی که قلمروهای دائمی فعالیت آنها را شامل می‌شوند دست می‌یابند.
116:5.14 (1274.4)
In the final analysis, all energy responds to mind, and the physical controllers are the children of the mind God, who is the activator of Paradise pattern. The intelligence of the power directors is unremittingly devoted to the task of bringing about material control. Their struggle for physical dominance over the relationships of energy and the motions of mass never ceases until they achieve finite victory over the energies and masses which constitute their perpetual domains of activity.
تقلاهای روح در زمان و فضا به تکامل استیلای روح بر ماده از طریق وساطت ذهنِ (شخصی) مربوط است؛ تکامل (غیرشخصیِ) فیزیکیِ جهانها به هماهنگ ساختن انرژی کیهانی با مفاهیم موازنۀ ذهن که تابع کنترل فراگیر روح است مربوط است. جمع تکامل سرتاسر جهان بزرگ یک امر یگانگی شخصیتیِ ذهن کنترل کنندۀ انرژی با هوشمندی هماهنگ شده با روح می‌باشد و در پدیداری کاملِ قدرت توانمند متعال آشکار خواهد شد.
116:5.15 (1274.5)
The spirit struggles of time and space have to do with the evolution of spirit dominance over matter by the mediation of (personal) mind; the physical (nonpersonal) evolution of the universes has to do with bringing cosmic energy into harmony with the equilibrium concepts of mind subject to the overcontrol of spirit. The total evolution of the entire grand universe is a matter of the personality unification of the energy-controlling mind with the spirit-co-ordinated intellect and will be revealed in the full appearance of the almighty power of the Supreme.
دشواری در رسیدن به یک وضعیت موازنۀ دینامیک، ذاتیِ واقعیتِ کیهان در حال رشد است. مدارهای تثبیت شدۀ آفرینش فیزیکی از طریق پدیداریِ انرژی جدید و جرم جدید مداوماً مورد مخاطره قرار می‌گیرند. یک جهان در حال رشد یک جهان تثبیت نشده است؛ از این رو هیچ بخش از کلیت کیهانی نمی‌تواند ثبات واقعی یابد تا این که تمامیت زمان شاهد تکمیل مادی هفت ابرجهان گردد.
116:5.16 (1274.6)
The difficulty in arriving at a state of dynamic equilibrium is inherent in the fact of the growing cosmos. The established circuits of physical creation are being continually jeopardized by the appearance of new energy and new mass. A growing universe is an unsettled universe; hence no part of the cosmic whole can find real stability until the fullness of time witnesses the material completion of the seven superuniverses.
در جهانهای تثبیت شدۀ نور و حیات هیچ رخداد غیرمنتظرۀ فیزیکی که اهمیت عمده داشته باشد وجود ندارد. کنترل نسبتاً کامل روی آفرینش مادی به دست آمده است؛ هنوز دشواریهای رابطۀ جهانهای تثبیت شده با جهانهای در حال تکامل مهارت مدیران نیروی جهان را مداوماً به چالش می‌طلبد. اما به تدریج که جهان بزرگ به اوج تجلی تکاملی نزدیک می‌شود این مشکلات با کاهش فعالیت جدید خلاق به تدریج از میان خواهند رفت.
116:5.17 (1274.7)
In the settled universes of light and life there are no unexpected physical events of major importance. Relatively complete control over the material creation has been achieved; still the problems of the relationship of the settled universes to the evolving universes continue to challenge the skill of the Universe Power Directors. But these problems will gradually vanish with the diminution of new creative activity as the grand universe approaches culmination of evolutionary expression.
در ابرجهانهای تکاملی انرژی – ماده مسلط است، به جز در شخصیت، جایی که روح از طریق وساطت ذهن برای چیرگی تقلا می‌کند. هدف جهانهای تکاملی استیلا بر انرژی – ماده از طریق ذهن و هماهنگی ذهن با روح است، و تمامی این کار به واسطۀ حضور خلاق و یگانه‌ساز شخصیت صورت می‌یابد. از این رو، در رابطه با شخصیت، سیستمهای فیزیکی تحت سلطه در می‌آیند؛ سیستمهای ذهنی هماهنگ می‌شوند، و سیستمهای روحی هدایت کننده می‌شوند.
116:6.1 (1275.1)
In the evolutionary superuniverses energy-matter is dominant except in personality, where spirit through the mediation of mind is struggling for the mastery. The goal of the evolutionary universes is the subjugation of energy-matter by mind, the co-ordination of mind with spirit, and all of this by virtue of the creative and unifying presence of personality. Thus, in relation to personality, do physical systems become subordinate; mind systems, co-ordinate; and spirit systems, directive.
در سطوح مطلق، انرژی و روح یگانه‌اند. اما در لحظه‌ای که از این سطوح مطلق خروج به عمل آید، تفاوت ظاهر می‌شود، و همینطور که انرژی و روح از بهشت به سوی فضا حرکت می‌کنند، فاصلۀ میان آنها افزایش می‌یابد، تا این که در جهانهای محلی آنها کاملاً واگرا می‌شوند. آنها دیگر همسان نیستند. آنها مشابه نیز نیستند، و ذهن باید مداخله کند تا آنها را متقابلاً به هم مربوط سازد.
116:6.3 (1275.3)
On absolute levels, energy and spirit are one. But the moment departure is made from such absolute levels, difference appears, and as energy and spirit move spaceward from Paradise, the gulf between them widens until in the local universes they have become quite divergent. They are no longer identical, neither are they alike, and mind must intervene to interrelate them.
این که انرژی می‌تواند از طریق کنش شخصیتهای کنترلگر جهت یابد، واکنشمندیِ انرژی را نسبت به کنش ذهن آشکار می‌سازد. این که جرم می‌تواند از طریق کنش همین وجودهای کنترل کننده ثبات یابد واکنشمندی جرم را نسبت به حضور سامان دهندۀ ذهن نشان می‌دهد. و این که خود روح در شخصیت ارادی می‌تواند برای چیرگی بر انرژی – ماده از طریق ذهن تکاپو کند، یگانگی بالقوۀ تمامی آفرینش متناهی را آشکار می‌سازد.
116:6.4 (1275.4)
That energy can be directionized by the action of controller personalities discloses the responsiveness of energy to mind action. That mass can be stabilized through the action of these same controlling entities indicates the responsiveness of mass to the order-producing presence of mind. And that spirit itself in volitional personality can strive through mind for the mastery of energy-matter discloses the potential unity of all finite creation.
یک وابستگی متقابل میان تمامی نیروها و شخصیتها در سرتاسر جهان جهانها وجود دارد. پسران آفریننده و ارواح آفرینشگر به کارکرد همیارانۀ مراکز نیرو و کنترلگران فیزیکی در سازماندهی جهانها متکی هستند. مدیران عالی نیرو بدون کنترل فراگیر ارواح آفرینشگر ناکاملند. در یک موجود بشری مکانیسم حیات فیزیکی نسبت به فرامین ذهنِ (شخصی) بخشاً واکنشمند است. همین ذهن ممکن است به نوبۀ خود تحت استیلای راهبریهای روح هدفمند قرار گیرد، و نتیجۀ این توسعۀ تکاملی به وجود آمدن یک فرزند جدید متعال، یک یگانگی جدید شخصیِ چندین نوع از واقعیت کیهانی، می‌باشد.
116:6.5 (1275.5)
There is an interdependence of all forces and personalities throughout the universe of universes. Creator Sons and Creative Spirits depend on the co-operative function of the power centers and physical controllers in the organization of universes; the Supreme Power Directors are incomplete without the overcontrol of the Master Spirits. In a human being the mechanism of physical life is responsive, in part, to the dictates of (personal) mind. This very mind may, in turn, become dominated by the leadings of purposive spirit, and the result of such evolutionary development is the production of a new child of the Supreme, a new personal unification of the several kinds of cosmic reality.
و همینطور که در رابطه با اجزا هست، در رابطه با کل نیز چنین است؛ شخص روحیِ تعالیت برای دستیابی به تکمیل الوهیت و نیل به سرنوشتِ پیوستگیِ تثلیث به نیروی تکاملی قادر نیازمند است. تلاش توسط شخصیتهای زمان و فضا صورت می‌گیرد، اما به اوج رسیدن و اجرا شدن این تلاش کنش قادر متعال می‌باشد. و از این رو در حالی که رشد کل یک جمع شدن رشد جمعی اجزا است، به همین گونه استدلال می‌شود که تکامل اجزا یک انعکاس قسمی از رشد هدفمند کل می‌باشد.
116:6.6 (1275.6)
And as it is with the parts, so it is with the whole; the spirit person of Supremacy requires the evolutionary power of the Almighty to achieve completion of Deity and to attain destiny of Trinity association. The effort is made by the personalities of time and space, but the culmination and consummation of this effort is the act of the Almighty Supreme. And while the growth of the whole is thus a totalizing of the collective growth of the parts, it equally follows that the evolution of the parts is a segmented reflection of the purposive growth of the whole.
در بهشت، مونوتا و روح همچون یکی هستند. آنها به جز در رابطه با نامشان غیرقابل تمیز دادن هستند. در هاونا، ماده و روح، در حالی که به گونه‌ای قابل تشخیص متفاوتند، در همان حال به گونه‌ای ذاتی هماهنگ هستند. با این وجود در هفت ابرجهان، یک واگرایی بزرگ وجود دارد؛ میان انرژی کیهانی و روح الهی یک فاصلۀ زیاد وجود دارد؛ از این رو برای کنش ذهن در متوازن ساختن و سرانجام یگانه ساختنِ الگوی فیزیکی با مقاصد روحی یک پتانسیل تجربی بزرگتری وجود دارد. در جهانهای فضا که طی زمان تکامل می‌یابند کاهش بیشتری از ربانیت وجود دارد، مشکلات سخت‌تری که باید حل شوند، و فرصت بیشتری برای کسب تجربه در حل آنها وجود دارد. و تمامی این وضعیت ابرجهان یک عرصۀ بزرگتری از وجود تکاملی را که در آن امکان تجربۀ کیهانی برای آفریده و آفریننده — حتی برای الوهیت متعال — به طور یکسان فراهم می‌شود به وجود می‌آورد.
116:6.7 (1275.7)
On Paradise, monota and spirit are as one—indistinguishable except by name. In Havona, matter and spirit, while distinguishably different, are at the same time innately harmonious. In the seven superuniverses, however, there is great divergence; there is a wide gulf between cosmic energy and divine spirit; therefore is there a greater experiential potential for mind action in harmonizing and eventually unifying physical pattern with spiritual purposes. In the time-evolving universes of space there is greater divinity attenuation, more difficult problems to be solved, and larger opportunity to acquire experience in their solution. And this entire superuniverse situation brings into being a larger arena of evolutionary existence in which the possibility of cosmic experience is made available alike to creature and Creator—even to Supreme Deity.
116:6.8 (1276.1)
The dominance of spirit, which is existential on absolute levels, becomes an evolutionary experience on finite levels and in the seven superuniverses. And this experience is shared alike by all, from mortal man to the Supreme Being. All strive, personally strive, in the achievement; all participate, personally participate, in the destiny.
جهان بزرگ نه تنها یک آفرینش مادی با عظمت فیزیکی، فرازمندی روحی، و بزرگی عقلانی است، بلکه همچنین یک ارگانیسم شکوهمند و واکنشمند زنده است. حیاتی واقعی وجود دارد که در سرتاسر مکانیسم آفرینش پهناور کیهانِ سرزنده در حال تپش است. واقعیتِ فیزیکیِ جهانها نماد واقعیت قابل مشاهدۀ قادر متعال می‌باشد؛ و این ارگانیسم مادی و زنده توسط مدارهای هوشمند مورد رخنه واقع شده است، حتی بدان گونه که بدن انسان توسط شبکه‌ای از باریک راههای حس عصبی در نوردیده می‌شود. این جهان فیزیکی توسط خطوط انرژی که آفرینش مادی را به گونه‌ای مؤثر فعال می‌سازد مورد رسوخ واقع شده است، حتی بدان گونه که بدن انسان توسط توزیع گردشیِ محصولات انرژی قابل جذب غذایی تغذیه می‌شود و انرژی می‌یابد. جهان پهناور بدون این مراکز هماهنگ کنندۀ کنترل فراگیر شکوهمند که ممکن است با سیستم ظریف کنترل شیمیاییِ مکانیسم بشری مقایسه شوند نیست. اما اگر شما فقط چیزی دربارۀ پیکر یک مرکز نیرو می‌دانستید، می‌توانستیم از طریق قیاس چیز بسیار بیشتری راجع به جهان فیزیکی به شما بگوییم.
116:7.1 (1276.2)
The grand universe is not only a material creation of physical grandeur, spirit sublimity, and intellectual magnitude, it is also a magnificent and responsive living organism. There is actual life pulsating throughout the mechanism of the vast creation of the vibrant cosmos. The physical reality of the universes is symbolic of the perceivable reality of the Almighty Supreme; and this material and living organism is penetrated by intelligence circuits, even as the human body is traversed by a network of neural sensation paths. This physical universe is permeated by energy lanes which effectively activate material creation, even as the human body is nourished and energized by the circulatory distribution of the assimilable energy products of nourishment. The vast universe is not without those co-ordinating centers of magnificent overcontrol which might be compared to the delicate chemical-control system of the human mechanism. But if you only knew something about the physique of a power center, we could, by analogy, tell you so much more about the physical universe.
116:7.3 (1276.4)
Mind has been given to mortals wherewith they may become self-conscious of identity and personality; and mind—even a Supreme Mind—has been bestowed upon the totality of the finite whereby the spirit of this emerging personality of the cosmos ever strives for the mastery of energy-matter.
اشتیاق انسان برای کمال بهشتی، تلاش او برای دستیابی به خداوند، یک تنش راستین ربانی در کیهان زنده ایجاد می‌کند که فقط می‌تواند از طریق تکامل یک روان فناناپذیر حل شود؛ این چیزی است که در تجربۀ یک مخلوق یگانۀ فانی رخ می‌دهد. اما هنگامی که تمامی مخلوقات و تمامی آفرینندگان در جهان بزرگ به همین ترتیب برای دستیابی به خداوند و کمال الهی تلاش می‌کنند، یک تنش ژرف کیهانی ایجاد می‌شود که فقط می‌تواند در سنتز متعالیِ قدرت توانمند با شخص روحیِ خدای در حال تکامل تمامی مخلوقات، ایزد متعال، راه حل بیابد.
116:7.6 (1276.7)
Man’s urge for Paradise perfection, his striving for God-attainment, creates a genuine divinity tension in the living cosmos which can only be resolved by the evolution of an immortal soul; this is what happens in the experience of a single mortal creature. But when all creatures and all Creators in the grand universe likewise strive for God-attainment and divine perfection, there is built up a profound cosmic tension which can only find resolution in the sublime synthesis of almighty power with the spirit person of the evolving God of all creatures, the Supreme Being.