کتاب یورنشیا
I. بخش اول - جهان مرکزی و ابرجهانها
مقالۀ 3
ویژگیهای خداوند
ویژگیهای خداوند
Paper 3
The Attributes of God
The Attributes of God
خداوند در همه جا حضور دارد؛ پدر جهانی بر گسترۀ ابدیت حکومت می‌کند. اما او در جهانهای محلی از طریق شخص پسران آفرینشگر بهشتی خود حکومت می‌کند، درست همانطور که از طریق این پسران حیات عطا می‌کند. ”خداوند به ما زندگی جاودانه داده است، و این زندگی در پسرانش است.“ این پسران آفرینشگر خداوند تجلی شخصی او در قلمروهای زمان و به فرزندان سیارات چرخان جهانهای در حال تکامل فضا هستند.
3:0.1 (44.1)
GOD is everywhere present; the Universal Father rules the circle of eternity. But he rules in the local universes in the persons of his Paradise Creator Sons, even as he bestows life through these Sons. “God has given us eternal life, and this life is in his Sons.” These Creator Sons of God are the personal expression of himself in the sectors of time and to the children of the whirling planets of the evolving universes of space.
پسران بسیار شخصیت یافتة خداوند به وضوح توسط رسته‌های پایین‌تر مخلوقات هوشمند قابل تشخیص هستند، و لذا نادیدنی بودن پدر بیکران و در نتیجه کمتر قابل تشخیص را جبران می‌کنند. پسران آفرینشگر بهشتیِ پدر جهانی آشکار کنندة موجودی هستند که در غیر این صورت نادیدنی است، نادیدنی به دلیل مطلق بودن و بیکران بودن که ذاتی دایرۀ ابدیت و شخصیتهای الوهیتهای بهشت است.
3:0.2 (44.2)
The highly personalized Sons of God are clearly discernible by the lower orders of created intelligences, and so do they compensate for the invisibility of the infinite and therefore less discernible Father. The Paradise Creator Sons of the Universal Father are a revelation of an otherwise invisible being, invisible because of the absoluteness and infinity inherent in the circle of eternity and in the personalities of the Paradise Deities.
آفرینندگی به سختی یک ویژگی خداوند است؛ آن بیشتر مجموعه‌ای از طبیعت کنشگرانة اوست. و این کارکرد جهانیِ آفرینندگی همینطور که توسط تمامی ویژگیهای هماهنگِ واقعیتِ بیکران و الهیِ اولین منبع و مرکز تعیین و کنترل می‌شود، به طور ابدی جلوه‌گر می‌شود. ما صادقانه تردید داریم که بتوان هر یک از ویژگیهای طبیعت الهی را مقدم بر سایرین تلقی نمود. اما اگر چنین بود، در این صورت طبیعتِ آفرینندگیِ الوهیت بر کلیۀ طبیعتها، فعالیتها، و ویژگیهای دیگر پیشی می‌گرفت. و آفرینندگیِ الوهیت در حقیقتِ جهانیِ پدر بودن خداوند به اوج می‌رسد.
3:0.3 (44.3)
Creatorship is hardly an attribute of God; it is rather the aggregate of his acting nature. And this universal function of creatorship is eternally manifested as it is conditioned and controlled by all the co-ordinated attributes of the infinite and divine reality of the First Source and Center. We sincerely doubt whether any one characteristic of the divine nature can be regarded as being antecedent to the others, but if such were the case, then the creatorship nature of Deity would take precedence over all other natures, activities, and attributes. And the creatorship of Deity culminates in the universal truth of the Fatherhood of God.
توانایی پدر جهانی برای حضور در همه جا و در آن واحد، همه جا حضوری او را تشکیل می‌دهد. تنها خداوند می‌تواند در دو مکان، در مکانهای بیشمار، و در آن واحد حضور داشته باشد. خداوند به طور همزمان ”در آسمان بالا و در زمین پایین“ حاضر است. همانطور که نویسندۀ مزامیر ندا در داد: ”از روح تو به کجا می‌توانم بروم؟ یا از حضور تو به کجا می‌توانم بگریزم؟“
3:1.1 (44.4)
The ability of the Universal Father to be everywhere present, and at the same time, constitutes his omnipresence. God alone can be in two places, in numberless places, at the same time. God is simultaneously present “in heaven above and on the earth beneath”; as the Psalmist exclaimed: “Whither shall I go from your spirit? or whither shall I flee from your presence?”
خداوند می‌فرماید: ”’من خدایی هستم که هم نزدیکم و هم دور.‘ ’آیا من آسمان و زمین را پر نمی‌کنم؟‘ پدر جهانی در همة بخشها و تمامی قلبهای آفرینش پهناور خود همیشه حضور دارد. او ”آکندگیِ همان است که همه چیز را در همه جا پر می‌سازد“، و ”به همه گونه در همه کار می‌کند“، و علاوه بر آن، مفهوم شخصیت او طوری است که ”فلک (جهان) و فلک افلاک (جهان جهانها) نمی‌توانند او را در بر گیرند.“ این عملاً حقیقت دارد که خداوند همه چیز است و در همه چیز حضور دارد. اما حتی این تمامی وجود خداوند نیست. بیکران نهایتاً فقط در بی‌نهایت می‌تواند آشکار شود؛ هرگز نمی‌توان علت را از طریق تحلیل معلولها به طور کامل درک نمود؛ خدای زنده از جمع کل آفرینش که در نتیجۀ اعمال خلاقانة ارادۀ آزاد و نامحدود او به وجود آمده است بی‌اندازه بزرگتر است. خداوند در سرتاسر کیهان آشکار شده است، اما کیهان هرگز نمی‌تواند تمامیت بیکرانی خداوند را در بر گیرد یا در خود بگنجاند.
3:1.2 (44.5)
“‘I am a God at hand as well as afar off,’ says the Lord. ‘Do not I fill heaven and earth?’” The Universal Father is all the time present in all parts and in all hearts of his far-flung creation. He is “the fullness of him who fills all and in all,” and “who works all in all,” and further, the concept of his personality is such that “the heaven (universe) and heaven of heavens (universe of universes) cannot contain him.” It is literally true that God is all and in all. But even that is not all of God. The Infinite can be finally revealed only in infinity; the cause can never be fully comprehended by an analysis of effects; the living God is immeasurably greater than the sum total of creation that has come into being as a result of the creative acts of his unfettered free will. God is revealed throughout the cosmos, but the cosmos can never contain or encompass the entirety of the infinity of God.
مخلوق نه تنها در خداوند هستی دارد، بلکه خداوند نیز در مخلوق زندگی می‌کند. ”ما می‌دانیم که در او ساکن هستیم، زیرا او در ما زندگی می‌کند؛ او روح خود را به ما عطا کرده است. این هدیۀ پدر بهشتی یار جدایی‌ناپذیر انسان است.“ ”او خدای همیشه حاضر و تماماً فراگیر است.“ ”روح پدر جاودانه در ذهن هر فرزند فانی پنهان است.“ ”انسان برای یافتن یک دوست به جستجو می‌پردازد، در حالی که همان دوست در قلب خودش زندگی می‌کند.“ ”خدای راستین دور نیست؛ او بخشی از ماست؛ روح او از درون ما سخن می‌گوید.“ ”پدر در فرزند زندگی می‌کند. خداوند همیشه با ماست. او روح هدایت کنندۀ سرنوشت جاودانه است.“
3:1.4 (45.1)
The creature not only exists in God, but God also lives in the creature. “We know we dwell in him because he lives in us; he has given us his spirit. This gift from the Paradise Father is man’s inseparable companion.” “He is the ever-present and all-pervading God.” “The spirit of the everlasting Father is concealed in the mind of every mortal child.” “Man goes forth searching for a friend while that very friend lives within his own heart.” “The true God is not afar off; he is a part of us; his spirit speaks from within us.” “The Father lives in the child. God is always with us. He is the guiding spirit of eternal destiny.”
3:1.5 (45.1)
Truly of the human race has it been said, “You are of God” because “he who dwells in love dwells in God, and God in him.” Even in wrongdoing you torment the indwelling gift of God, for the Thought Adjuster must needs go through the consequences of evil thinking with the human mind of its incarceration.
همه جا حضوری خداوند در واقع بخشی از طبیعت بیکران اوست؛ فضا هیچ مانعی برای الوهیت ایجاد نمی‌کند. خداوند در کمال و بدون محدودیت است، و فقط در بهشت و در جهان مرکزی به طور آشکار حضور دارد. لذا او در آفرینشهایی که به دور هاونا در گردشند به طور قابل مشاهده حضور ندارد، زیرا خداوند حضور مستقیم و واقعی خود را با به رسمیت شناختن حاکمیت و امتیازات الهی آفرینندگان همتراز و فرمانروایان جهانهای زمان و فضا محدود ساخته است. از این رو مفهوم حضور الهی باید دامنة گسترده‌ای از شیوه‌ها و مجاری تجلی، هر دو، را که شامل مدارهای حضوری پسر جاودان، روح بیکران، و جزیرۀ بهشت است در بر گیرد. همچنین همیشه ممکن نیست که میان حضور پدر جهانی و کنشهای همترازان و عوامل جاودانة او که تمامی ملزومات بیشمار مقصود تغییرناپذیر او را به طور کامل به انجام می‌رسانند تمایز قائل شد. اما در رابطه با مدار شخصیت و تنظیم کنندگان چنین نیست؛ در اینجا خداوند به طور منحصر به فرد، مستقیم، و خاص عمل می‌کند.
3:1.6 (45.1)
The omnipresence of God is in reality a part of his infinite nature; space constitutes no barrier to Deity. God is, in perfection and without limitation, discernibly present only on Paradise and in the central universe. He is not thus observably present in the creations encircling Havona, for God has limited his direct and actual presence in recognition of the sovereignty and the divine prerogatives of the co-ordinate creators and rulers of the universes of time and space. Hence must the concept of the divine presence allow for a wide range of both mode and channel of manifestation embracing the presence circuits of the Eternal Son, the Infinite Spirit, and the Isle of Paradise. Nor is it always possible to distinguish between the presence of the Universal Father and the actions of his eternal co-ordinates and agencies, so perfectly do they fulfill all the infinite requirements of his unchanging purpose. But not so with the personality circuit and the Adjusters; here God acts uniquely, directly, and exclusively.
کنترل کنندۀ جهانی در مدارهای جاذبۀ جزیرۀ بهشت، در همة بخشهای جهان، در تمام اوقات و به یک میزان به طور بالقوه حضور دارد. این حضور مطابق جِرم و در پاسخ به الزامات فیزیکی، و به دلیل طبیعت ذاتی تمام آفرینش است که موجب می‌شود همه چیز در او به هم پیوسته و استوار بماند. به همین ترتیب اولین منبع و مرکز در مطلق نامحدود، که منبع جهانهای آفریده نشدۀ آیندۀ ابدی است، به طور بالقوه حضور دارد. از این رو خداوند به طور بالقوه در جهانهای فیزیکی گذشته، حال، و آینده سایه می‌افکند. او بنیان آغازین انسجام آفرینش به اصطلاح مادی است. این توان غیرروحی الوهیت از طریق دخالت غیرقابل توضیح یکی از عوامل ویژۀ او در صحنۀ عمل جهانی در اینجا و آنجا در سرتاسر سطح وجودهای فیزیکی واقعی می‌شود.
3:1.7 (45.1)
The Universal Controller is potentially present in the gravity circuits of the Isle of Paradise in all parts of the universe at all times and in the same degree, in accordance with the mass, in response to the physical demands for this presence, and because of the inherent nature of all creation which causes all things to adhere and consist in him. Likewise is the First Source and Center potentially present in the Unqualified Absolute, the repository of the uncreated universes of the eternal future. God thus potentially pervades the physical universes of the past, present, and future. He is the primordial foundation of the coherence of the so-called material creation. This nonspiritual Deity potential becomes actual here and there throughout the level of physical existences by the inexplicable intrusion of some one of his exclusive agencies upon the stage of universe action.
حضور ذهنی خداوند با ذهن مطلق کنشگرِ همبسته، یعنی روح بیکران، همبسته است، اما در آفرینشهای متناهی در کارکردهای همه جاییِ ذهن کیهانی ارواح استاد بهشت بهتر تشخیص داده می‌شود. درست همانطور که اولین منبع و مرکز در مدارهای ذهنی کنشگرِ همبسته به طور بالقوه حاضر است، در تنشهای مطلق جهانی نیز به طور بالقوه حضور دارد. اما ذهن نوع بشر یک عطیۀ دختران کنشگرِ همبسته، یعنی خادمان الهی جهانهای در حال تکامل، می‌باشد.
3:1.8 (45.1)
The mind presence of God is correlated with the absolute mind of the Conjoint Actor, the Infinite Spirit, but in the finite creations it is better discerned in the everywhere functioning of the cosmic mind of the Paradise Master Spirits. Just as the First Source and Center is potentially present in the mind circuits of the Conjoint Actor, so is he potentially present in the tensions of the Universal Absolute. But mind of the human order is a bestowal of the Daughters of the Conjoint Actor, the Divine Ministers of the evolving universes.
3:1.9 (46.1)
The everywhere-present spirit of the Universal Father is co-ordinated with the function of the universal spirit presence of the Eternal Son and the everlasting divine potential of the Deity Absolute. But neither the spiritual activity of the Eternal Son and his Paradise Sons nor the mind bestowals of the Infinite Spirit seem to exclude the direct action of the Thought Adjusters, the indwelling fragments of God, in the hearts of his creature children.
در رابطه با حضور خداوند در یک سیاره، سیستم، کوکبه، یا یک جهان، درجۀ چنین حضوری در هر واحد آفرینشی، معیاری برای میزان حضور در حال تکامل ایزد متعال است. این امر با شناخت همگانی خداوند و وفاداری به او از سوی سازمان پهناور جهان، تا خود سیستمها و سیارات مشخص می‌شود. از این رو گاهی اوقات با امید به حفظ و پاسداری از این فازهای حضور گرانقدر خداوند است که وقتی برخی از سیارات (یا حتی سیستمها) عمیقاً در تاریکی معنوی فرو رفته‌اند، از جهتی از ارتباط با واحدهای بزرگتر آفرینش قرنطینه یا بخشاً منزوی شده‌اند. و تمامی این تدابیر آنطور که در یورنشیا عمل می‌کند، یک واکنش روحی تدافعیِ اکثر کرات است، که تا حد امکان، از ابتلا به پیامدهای منزوی کنندۀ اعمال بیزار کنندۀ یک اقلیت خودسر، شریر، و یاغی خود را حفظ کنند.
3:1.10 (46.2)
Concerning God’s presence in a planet, system, constellation, or a universe, the degree of such presence in any creational unit is a measure of the degree of the evolving presence of the Supreme Being: It is determined by the en masse recognition of God and loyalty to him on the part of the vast universe organization, running down to the systems and planets themselves. Therefore it is sometimes with the hope of conserving and safeguarding these phases of God’s precious presence that, when some planets (or even systems) have plunged far into spiritual darkness, they are in a certain sense quarantined, or partially isolated from intercourse with the larger units of creation. And all this, as it operates on Urantia, is a spiritually defensive reaction of the majority of the worlds to save themselves, as far as possible, from suffering the isolating consequences of the alienating acts of a headstrong, wicked, and rebellious minority.
در حالی که پدر تمامی فرزندانش — تمامی شخصیتها — را به طور پدرانه احاطه می‌کند، تأثیر او در آنها به واسطۀ دوری منشأ آنها از دومین و سومین شخص الوهیت محدود است و به تدریج که نیل آنها به سرنوشتشان به چنین سطوحی نزدیک می‌شود، افزایش می‌یابد. واقعیت حضور خداوند در ذهن مخلوقات از طریق سکنی‌گزینی یا عدم سکونت اجزای پدر، نظیر ناصحان اسرارآمیز، در آنها تعیین می‌شود. اما حضور مؤثر او از طریق درجۀ همکاری اذهانی که این تنظیم کنندگانِ درون‌زی موقتاً در آنها اقامت دارند تعیین می‌شود.
3:1.11 (46.3)
While the Father parentally encircuits all his sons—all personalities—his influence in them is limited by the remoteness of their origin from the Second and the Third Persons of Deity and augmented as their destiny attainment nears such levels. The fact of God’s presence in creature minds is determined by whether or not they are indwelt by Father fragments, such as the Mystery Monitors, but his effective presence is determined by the degree of co-operation accorded these indwelling Adjusters by the minds of their sojourn.
نوسانات حضور پدر به سبب تغییرپذیری خداوند نیست. پدر به دلیل ناچیز شمرده شدن کنج عزلت نمی‌گزیند؛ مهر او به دلیل خطاکاری مخلوق دریغ نمی‌شود. بلکه، چون به فرزندان او (در رابطه با خودش) قدرت انتخاب داده شده، آنها در اِعمال آن انتخاب، به طور مستقیم درجه و حد و مرز تأثیر الهی پدر را در قلب و روان خودشان تعیین می‌کنند. پدر بدون محدودیت و بدون قائل شدن استثنا، آزادانه خود را به ما عطا کرده است. او برای اشخاص، سیارات، سیستمها، یا جهانها تبعیض قائل نمی‌شود. در قلمروهای زمان، او فقط شخصیتهای بهشتی خدای هفتگانه، آفرینندگان همتراز جهانهای متناهی، را به طور متمایز ارج می‌نهد.
3:1.12 (46.4)
The fluctuations of the Father’s presence are not due to the changeableness of God. The Father does not retire in seclusion because he has been slighted; his affections are not alienated because of the creature’s wrongdoing. Rather, having been endowed with the power of choice (concerning Himself), his children, in the exercise of that choice, directly determine the degree and limitations of the Father’s divine influence in their own hearts and souls. The Father has freely bestowed himself upon us without limit and without favor. He is no respecter of persons, planets, systems, or universes. In the sectors of time he confers differential honor only on the Paradise personalities of God the Sevenfold, the co-ordinate creators of the finite universes.
در محدودۀ آنچه که با طبیعت الهی سازگار است، این عملاً حقیقت دارد که ”با خداوند همه چیز ممکن است.“ فرآیندهای طولانی تکاملی مردمان، سیارات، و جهانها تحت کنترل کامل آفرینندگان و سرپرستان جهان قرار دارند و مطابق مقصود جاودانۀ پدر جهانی، و با توازن و نظم، و مطابق با طرح تماماً خردمندانۀ خداوند پیش می‌روند. فقط یک قانونگذار وجود دارد. او از کرات فضا نگهداری می‌کند و جهانها را به دور دایرۀ بی‌پایان مدار جاودان می‌گرداند.
3:2.2 (46.6)
Within the bounds of that which is consistent with the divine nature, it is literally true that “with God all things are possible.” The long-drawn-out evolutionary processes of peoples, planets, and universes are under the perfect control of the universe creators and administrators and unfold in accordance with the eternal purpose of the Universal Father, proceeding in harmony and order and in keeping with the all-wise plan of God. There is only one lawgiver. He upholds the worlds in space and swings the universes around the endless circle of the eternal circuit.
از میان تمامی ویژگیهای الهی، قدرت مطلق او، به خصوص آنطور که در جهان مادی مستولی است، بیش از همه قابل فهم است. خداوند، اگر به صورت یک پدیدۀ غیرروحی نگریسته شود، انرژی است. این اعلام واقعیت فیزیکی مبتنی بر این حقیقت غیرقابل فهم است که اولین منبع و مرکز علت آغازین پدیده‌های فیزیکی جهانی در سرتاسر فضا است. تمامی انرژیهای فیزیکی و سایر جلوه‌های مادی از این فعالیت الهی ناشی می‌شوند. نور، یعنی نور بدون گرما، یکی دیگر از نمودهای غیرروحی الوهیتها است. و باز شکل دیگری از انرژی غیرروحی وجود دارد که عملاً در یورنشیا ناشناخته است؛ این هنوز نامشخص است.
3:2.3 (47.1)
Of all the divine attributes, his omnipotence, especially as it prevails in the material universe, is the best understood. Viewed as an unspiritual phenomenon, God is energy. This declaration of physical fact is predicated on the incomprehensible truth that the First Source and Center is the primal cause of the universal physical phenomena of all space. From this divine activity all physical energy and other material manifestations are derived. Light, that is, light without heat, is another of the nonspiritual manifestations of the Deities. And there is still another form of nonspiritual energy which is virtually unknown on Urantia; it is as yet unrecognized.
خداوند تمامی نیروها را کنترل می‌کند؛ او ”راهی برای ایجاد آذرخش“ به وجود آورده؛ او مدارهای تمام انرژیها را تعیین کرده است. او زمان و چگونگی تجلی همة اشکال انرژی-ماده را مقدر داشته است. و همة این امور برای همیشه در تسلط جاودانۀ او — در کنترل گرانشی که در بهشتِ تحتانی متمرکز است — نگاه داشته شده‌اند. از این رو نور و انرژی خدای جاودانه تا ابد به دور مدار باعظمت او در گردش است، رژة بی‌پایان اما منظم انبوه ستارگان که جهان جهانها را تشکیل می‌دهند. تمامی آفرینش تا ابد به دور مرکز بهشتی-شخصیتی تمامی چیزها و موجودات در چرخش است.
3:2.4 (47.2)
God controls all power; he has made “a way for the lightning”; he has ordained the circuits of all energy. He has decreed the time and manner of the manifestation of all forms of energy-matter. And all these things are held forever in his everlasting grasp—in the gravitational control centering on nether Paradise. The light and energy of the eternal God thus swing on forever around his majestic circuit, the endless but orderly procession of the starry hosts composing the universe of universes. All creation circles eternally around the Paradise-Personality center of all things and beings.
قدرت مطلق پدر به استیلای همه جانبۀ او بر سطح مطلق مربوط می‌شود، که در آن سه انرژی مادی، ذهنی، و روحی در فاصلۀ نزدیک به او — منبع همه چیز — غیرقابل تشخیص هستند. ذهن مخلوق، که نه مُونُوتای بهشتی است و نه روح بهشتی، به طور مستقیم به پدر جهانی واکنش نشان نمی‌دهد. خداوند با ذهن‌های ناکامل تنظیم می‌شود — با انسانهای یورنشیا از طریق تنظیم کنندگان فکر.
3:2.5 (47.3)
The omnipotence of the Father pertains to the everywhere dominance of the absolute level, whereon the three energies, material, mindal, and spiritual, are indistinguishable in close proximity to him—the Source of all things. Creature mind, being neither Paradise monota nor Paradise spirit, is not directly responsive to the Universal Father. God adjusts with the mind of imperfection—with Urantia mortals through the Thought Adjusters.
پدر جهانی یک نیروی گذرا، یک قدرت متغیر، یا یک انرژی در حال نوسان نیست. توان و خرد پدر برای فائق آمدن بر هر وضعیت اضطراری در جهان یا تمامی آنها به طور کامل کافی است. او از تمامی وضعیتهای اضطراری تجربۀ بشری، همینطور که پیش می‌آیند، از قبل اطلاع دارد، و لذا نسبت به امور جهان به گونه‌ای گسسته واکنش نشان نمی‌دهد، بلکه مطابق اصول خرد جاودانه و هماهنگ با احکام داوری بیکران. قدرت خداوند، صرف نظر از نمودهای ظاهری، به صورت یک نیروی کور در جهان عمل نمی‌کند.
3:2.6 (47.4)
The Universal Father is not a transient force, a shifting power, or a fluctuating energy. The power and wisdom of the Father are wholly adequate to cope with any and all universe exigencies. As the emergencies of human experience arise, he has foreseen them all, and therefore he does not react to the affairs of the universe in a detached way but rather in accordance with the dictates of eternal wisdom and in consonance with the mandates of infinite judgment. Regardless of appearances, the power of God is not functioning in the universe as a blind force.
شرایطی پیش می‌آید که در آنها به نظر می‌رسد احکام اضطراری صادر شده، قوانین طبیعی به حالت تعلیق درآمده، عدم انطباقها به رسمیت شناخته شده، و این که تلاشی به عمل می‌آید که وضعیت اصلاح شود؛ اما چنین نیست. منشأ چنین برداشتهایی از خداوند در دامنۀ محدود دیدگاههای شما، در متناهی بودن درک شما، و در گسترۀ محدود نگرش شماست؛ چنین درک نادرستی از خداوند ناشی از ناآگاهی عمیقی است که شما در رابطه با وجود قوانین بالاتر عالم، عظمت شخصیت پدر، بیکرانی ویژگیهای او، و واقعیت ارادۀ آزاد او از آن برخوردارید.
3:2.7 (47.5)
Situations do arise in which it appears that emergency rulings have been made, that natural laws have been suspended, that misadaptations have been recognized, and that an effort is being made to rectify the situation; but such is not the case. Such concepts of God have their origin in the limited range of your viewpoint, in the finiteness of your comprehension, and in the circumscribed scope of your survey; such misunderstanding of God is due to the profound ignorance you enjoy regarding the existence of the higher laws of the realm, the magnitude of the Father’s character, the infinity of his attributes, and the fact of his free-willness.
تعداد و نوع مخلوقات سیاره‌ای که روح خداوند در آنها ساکن است و در اینجا و آنجا در سرتاسر جهانهای فضا پراکنده‌اند، چنان نزدیک به بی‌نهایت است، هوشمندی آنها چنان متنوع است، اذهان آنها چنان محدود و گاهی اوقات چنان ابتدایی است، بینش آنها چنان کوتاه و موضعی است، که تقریباً غیرممکن است قوانینی کلی تدوین شود که به طور مکفی بیانگر ویژگیهای بیکران پدر و در همان حال به هر درجه‌ای برای این موجودات آفریده شدۀ هوشمند قابل فهم باشد. از این رو برای شما مخلوقات، بسیاری از اعمال آفرینندۀ تماماً قدرتمند استبدادی، گسسته، و اغلب سنگدلانه و ظالمانه به نظر می‌رسند. اما باز هم به شما اطمینان می‌دهم که این حقیقت ندارد. تمام کارهای خداوند هدفمند، هوشمندانه، خردمندانه، مهربانانه، و برای ابد با مراعات بالاترین خیرِ نه همیشه یک موجود تنها، یک نژاد تنها، یک سیارۀ تنها، یا حتی یک جهان تنهاست؛ بلکه برای سعادت و بالاترین خیر تمامی طرفهای مربوطه، از پایین‌ترین تا بالاترین، می‌باشد. در ادوار زمان گاهی اوقات سعادت جزء ممکن است متفاوت از سعادت کل به نظر برسد؛ اما در گسترۀ ابدیت چنین تفاوتهای ظاهری وجود ندارند.
3:2.8 (47.6)
The planetary creatures of God’s spirit indwelling, scattered hither and yon throughout the universes of space, are so nearly infinite in number and order, their intellects are so diverse, their minds are so limited and sometimes so gross, their vision is so curtailed and localized, that it is almost impossible to formulate generalizations of law adequately expressive of the Father’s infinite attributes and at the same time to any degree comprehensible to these created intelligences. Therefore, to you the creature, many of the acts of the all-powerful Creator seem to be arbitrary, detached, and not infrequently heartless and cruel. But again I assure you that this is not true. God’s doings are all purposeful, intelligent, wise, kind, and eternally considerate of the best good, not always of an individual being, an individual race, an individual planet, or even an individual universe; but they are for the welfare and best good of all concerned, from the lowest to the highest. In the epochs of time the welfare of the part may sometimes appear to differ from the welfare of the whole; in the circle of eternity such apparent differences are nonexistent.
ما همگی بخشی از خانوادۀ خداوند هستیم، و از این رو گاهی اوقات باید در انضباط خانوادگی سهیم شویم. بسیاری از اعمال خداوند که ما را چنین آشفته و سردرگم می‌کند نتیجۀ تصمیمات و فرامین نهایی خردمندی تمام هستند که کنشگر همبسته را قادر می‌سازد که انتخاب خواست خطاناپذیر ذهن نامتناهی را اجرا کند، تصمیمات شخصیت کاملی را اعمال کند، که نگرش، دیدگاه، و علاقه‌اش بالاترین سعادت و بهروزی جاودانۀ تمام آفرینش پهناور و گستردۀ او را در بر می‌گیرد.
3:2.9 (48.1)
We are all a part of the family of God, and we must therefore sometimes share in the family discipline. Many of the acts of God which so disturb and confuse us are the result of the decisions and final rulings of all-wisdom, empowering the Conjoint Actor to execute the choosing of the infallible will of the infinite mind, to enforce the decisions of the personality of perfection, whose survey, vision, and solicitude embrace the highest and eternal welfare of all his vast and far-flung creation.
لذا دیدگاه گسسته، جزئی، متناهی، خام، و بسیار مادی‌گرایانة شما و محدودیتهایی که در ذات وجود شما نهفته است چنان مانعی ایجاد می‌کند که موجب می‌شود شما نتوانید حکمت و مهربانی بسیاری از اعمال الهی را که به نظرتان آکنده از چنین قساوت خرد کننده‌ای هستند و به نظر می‌رسد با چنین بی‌تفاوتی محض نسبت به آسایش و سعادت، شادی سیاره‌ای و رفاه شخصی مخلوقات همنوع شما تعیین ویژگی می‌شوند، ببینید، بفهمید، یا بشناسید. به دلیل محدودیتهای بینش بشری است، به دلیل فهم محدود و درک متناهی شماست، که شما انگیزه‌های خداوند را نادرست برداشت می‌کنید، و مقاصد او را تحریف می‌نمایید. اما چیزهای بسیاری در کرات تکاملی رخ می‌دهند که اعمال شخصی پدر جهانی نیستند.
3:2.10 (48.2)
Thus it is that your detached, sectional, finite, gross, and highly materialistic viewpoint and the limitations inherent in the nature of your being constitute such a handicap that you are unable to see, comprehend, or know the wisdom and kindness of many of the divine acts which to you seem fraught with such crushing cruelty, and which seem to be characterized by such utter indifference to the comfort and welfare, to the planetary happiness and personal prosperity, of your fellow creatures. It is because of the limits of human vision, it is because of your circumscribed understanding and finite comprehension, that you misunderstand the motives, and pervert the purposes, of God. But many things occur on the evolutionary worlds which are not the personal doings of the Universal Father.
خداوند نامحدود در قدرت، الهی در طبیعت، نهایی در خواست، بیکران در ویژگیها، جاودانه در خرد، و مطلق در واقعیت است. اما تمامی این خصوصیات پدر جهانی در الوهیت یکپارچه شده و در سطح جهانی در تثلیث بهشت و در پسران الهی تثلیث تجلی یافته است. جز این، خارج از بهشت و جهان مرکزی هاوُنا، همۀ امور مربوط به خداوند به واسطۀ حضور تکاملی متعال محدود است، از طریق حضور منتج شوندۀ غائی تعدیل می‌شود، و توسط سه مطلق وجودگرایانه — الوهیت، جهانی، و نامحدود — هماهنگ می‌شود. و بدین ترتیب حضور خداوند محدود است، زیرا خواست خداوند چنین است.
3:2.15 (48.6)
God is unlimited in power, divine in nature, final in will, infinite in attributes, eternal in wisdom, and absolute in reality. But all these characteristics of the Universal Father are unified in Deity and universally expressed in the Paradise Trinity and in the divine Sons of the Trinity. Otherwise, outside of Paradise and the central universe of Havona, everything pertaining to God is limited by the evolutionary presence of the Supreme, conditioned by the eventuating presence of the Ultimate, and co-ordinated by the three existential Absolutes—Deity, Universal, and Unqualified. And God’s presence is thus limited because such is the will of God.
”خداوند از همه چیز آگاه است.“ ذهن الهی از اندیشۀ تمامی آفرینش آگاه و با آن آشناست. دانش او از رخدادها همه‌جانبه و کامل است. موجودات الهی که از سوی او به خارج می‌روند بخشی از او هستند؛ کسی که ”ابرها را میزان می‌کند“ همچنین ”در دانش کامل“ است. ”چشمان خداوند در همه جا هستند.“ آموزگار بزرگ شما در رابطه با گنجشک ناچیز گفت: ”حتی یکی از آنها بدون اطلاع پدر من بر زمین نخواهد افتاد“، و همچنین ”حتی موهای سر شما شمرده شده است.“ ”او تعداد ستارگان را می‌داند؛ او همة آنها را با نامشان می‌خواند.“
3:3.1 (48.8)
“God knows all things.” The divine mind is conscious of, and conversant with, the thought of all creation. His knowledge of events is universal and perfect. The divine entities going out from him are a part of him; he who “balances the clouds” is also “perfect in knowledge.” “The eyes of the Lord are in every place.” Said your great teacher of the insignificant sparrow, “One of them shall not fall to the ground without my Father’s knowledge,” and also, “The very hairs of your head are numbered.” “He tells the number of the stars; he calls them all by their names.”
پدر جهانی تنها شخصیت در سرتاسر جهان است که در واقع تعداد ستارگان و سیارات فضا را می‌داند. تمامی کرات هر جهان به طور مداوم در حیطۀ آگاهی خداوند قرار دارند. او همچنین می‌گوید: ”من یقیناً رنج قوم خود را دیده‌ام، من فریاد آنها را شنیده‌ام، و از محنت آنان آگاهی دارم.“ زیرا ”خداوند از آسمان می‌نگرد؛ او تمامی فرزندان انسانها را نظاره می‌کند؛ او از مکان سکونت خود به تمامی ساکنان زمین نظر می‌افکند.“ هر فرزند مخلوق می‌تواند به درستی بگوید: ”او راهی را که من در پیش گرفته‌ام می‌داند، و هنگامی که مرا بیازماید، مانند طلا بیرون خواهم آمد.“ ”خداوند نشستن‌ها و برخاستن‌های ما را می‌داند؛ او افکار ما را از دور می‌فهمد و با همة راههای ما آشناست.“ ”همه چیز در برابر چشمان او عریان و آشکار است، و به اوست که سرانجام باید حساب پس بدهیم.“ و درک این نکته برای هر موجود بشری باید مایة آرامش واقعیِ باشد که ”او از سرشت شما آگاه است؛ او به یاد دارد که شما خاک هستید.“ عیسی در مورد خدای زنده گفت: ”پدر شما حتی پیش از این که از او درخواست کنید می‌داند که نیاز شما چیست.“
3:3.2 (49.1)
The Universal Father is the only personality in all the universe who does actually know the number of the stars and planets of space. All the worlds of every universe are constantly within the consciousness of God. He also says: “I have surely seen the affliction of my people, I have heard their cry, and I know their sorrows.” For “the Lord looks from heaven; he beholds all the sons of men; from the place of his habitation he looks upon all the inhabitants of the earth.” Every creature child may truly say: “He knows the way I take, and when he has tried me, I shall come forth as gold.” “God knows our downsittings and our uprisings; he understands our thoughts afar off and is acquainted with all our ways.” “All things are naked and open to the eyes of him with whom we have to do.” And it should be a real comfort to every human being to understand that “he knows your frame; he remembers that you are dust.” Jesus, speaking of the living God, said, “Your Father knows what you have need of even before you ask him.”
خداوند برای دانستن همه چیز از نیروی نامحدود برخوردار است؛ آگاهی او تمام و کمال است. مدار شخصی او همة شخصیتها را در بر می‌گیرد، و آگاهی او حتی دربارة مخلوقات دون‌پایه به طور غیرمستقیم از طریق زنجیرة فرود آیندۀ پسران الهی و به طور مستقیم از طریق تنظیم کنندگان ساکن فکر افزوده می‌شود. و علاوه بر این، روح بیکران همیشه در همه جا حاضر است.
3:3.3 (49.2)
God is possessed of unlimited power to know all things; his consciousness is universal. His personal circuit encompasses all personalities, and his knowledge of even the lowly creatures is supplemented indirectly through the descending series of divine Sons and directly through the indwelling Thought Adjusters. And furthermore, the Infinite Spirit is all the time everywhere present.
3:3.5 (49.4)
Omnipotence does not imply the power to do the nondoable, the ungodlike act. Neither does omniscience imply the knowing of the unknowable. But such statements can hardly be made comprehensible to the finite mind. The creature can hardly understand the range and limitations of the will of the Creator.
اعطای پی در پی او به جهانها همینطور که آفریده می‌شوند به هیچ وجه پتانسیل قدرت یا گنجینة حکمت را همینطور که در شخصیت مرکزی الوهیت به طور مداوم حضور و وجود دارد کاهش نمی‌دهد. پدر در نتیجۀ اعطای بی‌دریغ خویش به پسران بهشتی، به آفرینشهای تحت فرمانش، و به مخلوقات بیشمار آنها، در پتانسیل نیرو، خرد، و مهر هرگز آنچه را که در تعلق اوست کاهش نداده و یا از هر ویژگی شخصیت شکوهمندش تهی نشده است.
3:4.1 (49.5)
The successive bestowal of himself upon the universes as they are brought into being in no wise lessens the potential of power or the store of wisdom as they continue to reside and repose in the central personality of Deity. In potential of force, wisdom, and love, the Father has never lessened aught of his possession nor become divested of any attribute of his glorious personality as the result of the unstinted bestowal of himself upon the Paradise Sons, upon his subordinate creations, and upon the manifold creatures thereof.
آفرینش هر جهان جدید نیازمند یک تنظیم جدید جاذبه است؛ اما حتی اگر آفرینش برای مدت نامحدود، برای ابد، حتی تا بی‌نهایت ادامه یابد، طوری که سرانجام آفرینش مادی بدون هیچ محدودیتی وجود داشته باشد، باز هم نیروی کنترل و هماهنگی نهفته در جزیرۀ بهشت برای سلطه، کنترل، و هماهنگی چنین جهان بیکرانی درخور و کافی خواهد بود. و به دنبال این اعطای نیرو و توان نامحدود به یک جهان لایتناهی، بیکران هنوز از همان درجه از نیرو و انرژی آکنده خواهد بود؛ مطلق نامحدود همچنان تهی ناشده خواهد بود؛ خداوند هنوز از همان پتانسیل بیکران برخوردار خواهد بود، درست مثل این که نیرو، انرژی، و توانی به جهانی پس از جهان دیگر هرگز اعطا نشده بود.
3:4.2 (49.6)
The creation of every new universe calls for a new adjustment of gravity; but even if creation should continue indefinitely, eternally, even to infinity, so that eventually the material creation would exist without limitations, still the power of control and co-ordination reposing in the Isle of Paradise would be found equal to, and adequate for, the mastery, control, and co-ordination of such an infinite universe. And subsequent to this bestowal of limitless force and power upon a boundless universe, the Infinite would still be surcharged with the same degree of force and energy; the Unqualified Absolute would still be undiminished; God would still possess the same infinite potential, just as if force, energy, and power had never been poured forth for the endowment of universe upon universe.
و همینطور در رابطه با حکمت: این واقعیت که ذهن اینقدر آزادانه برای اندیشۀ قلمروها توزیع می‌شود به هیچ وجه منبع مرکزی حکمت الهی را تحلیل نمی‌برد. به تدریج که جهانها افزایش می‌یابند، و بر تعداد موجودات قلمروها تا مرزهای فهم افزوده می‌شود، اگر ذهن مداوماً به طور پایان ناپذیر به این موجودات بالا و پایین مرتبه عطا گردد، باز هم شخصیت مرکزی خداوند به برخورداری از همان ذهن جاودان، بیکران، و تماماً خردمند ادامه خواهد داد.
3:4.3 (50.1)
And so with wisdom: The fact that mind is so freely distributed to the thinking of the realms in no wise impoverishes the central source of divine wisdom. As the universes multiply, and beings of the realms increase in number to the limits of comprehension, if mind continues without end to be bestowed upon these beings of high and low estate, still will God’s central personality continue to embrace the same eternal, infinite, and all-wise mind.
این واقعیت که او پیام‌آوران روحی را از جانب خود می‌فرستد تا در مردان و زنان کرۀ شما و کرات دیگر سکنی گزینند به هیچ وجه توانایی او را برای عمل کردن به عنوان یک شخصیت روحی الهی و تماماً قدرتمند کاهش نمی‌دهد؛ و مطلقاً هیچ حد و مرزی برای گستره یا تعداد این ناصحان روحی که او می‌تواند و ممکن است اعزام کند وجود ندارد. این عطای او به مخلوقاتش امکان آینده‌ای نامحدود و تقریباً غیرقابل تصور، از وجودهای پیشرو و متوالی را برای این انسانهای به طور الهی عطیه یافته ایجاد می‌کند. و این توزیع سرشار او به عنوان این وجودهای خادم روحی به هیچ وجه خرد و کمال حقیقت و دانشی را که در شخص پدر تماماً خردمند، تماماً دانا، و تماماً قدرتمند نهفته است کاهش نمی‌دهد.
3:4.4 (50.2)
The fact that he sends forth spirit messengers from himself to indwell the men and women of your world and other worlds in no wise lessens his ability to function as a divine and all-powerful spirit personality; and there is absolutely no limit to the extent or number of such spirit Monitors which he can and may send out. This giving of himself to his creatures creates a boundless, almost inconceivable future possibility of progressive and successive existences for these divinely endowed mortals. And this prodigal distribution of himself as these ministering spirit entities in no manner diminishes the wisdom and perfection of truth and knowledge which repose in the person of the all-wise, all-knowing, and all-powerful Father.
3:4.5 (50.3)
To the mortals of time there is a future, but God inhabits eternity. Even though I hail from near the very abiding place of Deity, I cannot presume to speak with perfection of understanding concerning the infinity of many of the divine attributes. Infinity of mind alone can fully comprehend infinity of existence and eternity of action.
انسان فانی به هیچ وجه نمی‌تواند نامتناهی بودن پدر آسمانی را درک کند. ذهن متناهی نمی‌تواند به عمق چنین حقیقت یا واقعیت مطلقی بیندیشد. اما همین موجود متناهی بشری در واقع می‌تواند تأثیر کامل و کاهش نیافتۀ این مهر بیکران پدر را احساس کند — عملاً تجربه کند. چنین مهری را واقعاً می‌توان تجربه نمود، با این همه در حالی که کیفیت تجربه نامحدود است، کمیت چنین تجربه‌ای به واسطۀ ظرفیت بشری برای دریافت معنوی و به واسطۀ ظرفیت مربوطه برای دوست داشتن متقابل پدر اکیداً محدود است.
3:4.6 (50.4)
Mortal man cannot possibly know the infinitude of the heavenly Father. Finite mind cannot think through such an absolute truth or fact. But this same finite human being can actually feel—literally experience—the full and undiminished impact of such an infinite Father’s LOVE. Such a love can be truly experienced, albeit while quality of experience is unlimited, quantity of such an experience is strictly limited by the human capacity for spiritual receptivity and by the associated capacity to love the Father in return.
قدردانی متناهی از کیفیتهای نامتناهی بسیار فراتر از ظرفیتهای منطقاً محدود مخلوق است، به دلیل این واقعیت که انسان فانی شبیه خداوند آفریده شده — قطعه‌ای از بیکرانی در درون او زندگی می‌کند. از این رو نزدیکترین و صمیمانه‌ترین راه انسان برای رسیدن به خداوند از طریق و طی مهر ورزیدن است، زیرا خداوند محبت است. و تمامی چنین رابطۀ بی‌نظیری یک تجربۀ واقعی در جامعه‌شناسی کیهانی است، رابطۀ خالق و مخلوق — عاطفۀ پدر و فرزند.
3:4.7 (50.5)
Finite appreciation of infinite qualities far transcends the logically limited capacities of the creature because of the fact that mortal man is made in the image of God—there lives within him a fragment of infinity. Therefore man’s nearest and dearest approach to God is by and through love, for God is love. And all of such a unique relationship is an actual experience in cosmic sociology, the Creator-creature relationship—the Father-child affection.
پدر جهانی در تماس خود با آفرینشهای پس-هاونا قدرت بیکران و اقتدار نهایی خود را نه از طریق انتقال مستقیم بلکه از طریق پسرانش و شخصیتهای تحت فرمان آنها اعمال می‌کند. و خداوند تمامی این کارها را به واسطۀ خواست آزاد خود انجام می‌دهد. اگر موقعیت ایجاب کند، اگر گزینش ذهن الهی چنین باشد، هر یک و یا تمامی اختیارات تفویض شده می‌توانند به طور مستقیم به مورد اجرا درآیند؛ اما به عنوان یک قاعده، چنین اقدامی فقط در نتیجۀ ناکامی شخصیت مورد تفویض واقع شده در انجام مسئولیت الهی صورت می‌گیرد. در چنین مواقعی و در مواجهه با چنین قصوری و در محدودۀ حفظ قدرت و پتانسیل الهی، پدر به طور مستقل و مطابق فرامین انتخابی خودش عمل می‌کند؛ و آن انتخاب همیشه منعکس کنندۀ کمال پایدار و خرد بیکران می‌باشد.
3:5.1 (50.6)
In his contact with the post-Havona creations, the Universal Father does not exercise his infinite power and final authority by direct transmittal but rather through his Sons and their subordinate personalities. And God does all this of his own free will. Any and all powers delegated, if occasion should arise, if it should become the choice of the divine mind, could be exercised direct; but, as a rule, such action only takes place as a result of the failure of the delegated personality to fulfill the divine trust. At such times and in the face of such default and within the limits of the reservation of divine power and potential, the Father does act independently and in accordance with the mandates of his own choice; and that choice is always one of unfailing perfection and infinite wisdom.
پدر از طریق پسرانش حکومت می‌کند؛ در سلسله مراتب سازمان جهان زنجیرۀ ناگسسته‌ای از حکمرانان وجود دارد که به پرنسهای سیاره‌ای ختم می‌شود، کسانی که فرجام کرات تکاملی قلمروهای پهناور پدر را هدایت می‌کنند. این صرفاً یک بیان شاعرانه نیست که ندا در می‌دهد: ”زمین و هر آنچه در آن است از آن خداوند است.“ ”او پادشاهان را عزل و نصب می‌کند.“ ”والامرتبه‌ها در پادشاهی انسانها حکومت می‌کنند.“
3:5.2 (51.1)
The Father rules through his Sons; on down through the universe organization there is an unbroken chain of rulers ending with the Planetary Princes, who direct the destinies of the evolutionary spheres of the Father’s vast domains. It is no mere poetic expression that exclaims: “The earth is the Lord’s and the fullness thereof.” “He removes kings and sets up kings.” “The Most Highs rule in the kingdoms of men.”
عیسی گفت: ”پدر من، که آنها را به من داد، از همه بزرگتر است؛ و هیچ کس قادر نیست آنها را از دست پدر من بیرون آورد.“ همینطور که شما به کارکردهای چندگانۀ آفرینش تقریباً بیکران خداوند نظر می‌افکنید و عظمت مبهوت کنندۀ آن را نظاره می‌کنید، ممکن است در درکتان از آغازین بودن او ناتوان شوید، اما نباید در پذیرفتن او به عنوان پدر نیکومنش تمامی موجودات هوشمند که محکم و استوار و برای ابد در مرکز بهشتی تمامی چیزها بر تخت پادشاهی نشسته ناتوان شوید. ”خداوند و پدر همگان تنها یکی است، که بالاتر از همه و در میان همه است،“ ”و او پیش از همه چیز وجود داشته است، و وجود همه چیز مبتنی به اوست.“
3:5.4 (51.3)
Said Jesus: “My Father, who gave them to me, is greater than all; and no one is able to pluck them out of my Father’s hand.” As you glimpse the manifold workings and view the staggering immensity of God’s well-nigh limitless creation, you may falter in your concept of his primacy, but you should not fail to accept him as securely and everlastingly enthroned at the Paradise center of all things and as the beneficent Father of all intelligent beings. There is but “one God and Father of all, who is above all and in all,” “and he is before all things, and in him all things consist.”
8- آیا عاری از خودخواهی بودن — روح خود فراموشی — مطلوب است؟ پس انسان فانی باید با فریادهای بی‌وقفۀ یک خودِ گریزناپذیر برای به رسمیت شناخته شدن و افتخار به طور رو در رو زندگی کند. اگر حیات خود پرستانه‌ای برای ترک کردن وجود نداشت، انسان نمی‌توانست به طور دینامیک حیات الهی را انتخاب کند. اگر شرارت بالقوه‌ای وجود نداشت که با تجلیل از آن، نیکی در مقایسه با آن متمایز شود، انسان هرگز نمی‌توانست درستکاری را به طور پایدار حفظ کند.
3:5.13 (51.12)
8. Is unselfishness—the spirit of self-forgetfulness—desirable? Then must mortal man live face to face with the incessant clamoring of an inescapable self for recognition and honor. Man could not dynamically choose the divine life if there were no self-life to forsake. Man could never lay saving hold on righteousness if there were no potential evil to exalt and differentiate the good by contrast.
در سرتاسر جهان، هر جزء به صورت بخشی از کل محسوب می‌شود. بقای جزء به همکاری با طرح و هدف کل، میل قلبی و اشتیاق کامل به انجام خواست الهی پدر، بستگی دارد. تنها کرۀ تکاملی عاری از خطا (احتمال قضاوت نابخردانه) کره‌ای است که فاقد موجود هوشمند آزاد است. در جهان هاوُنا یک میلیارد کرات کامل با ساکنان کاملشان وجود دارند، اما اگر بناست انسان در حال تکامل آزاد باشد باید جایزالخطا باشد. موجود هوشمند آزاد و بی‌تجربه هیچگاه نمی‌تواند در ابتدا به طور یکنواخت خردمند باشد. امکان قضاوت اشتباه (شرارت) تنها وقتی به گناه تبدیل می‌شود که ارادۀ انسانی یک قضاوت عمدی غیراخلاقی را آگاهانه تأیید کند و دانسته آن را بپذیرد.
3:5.15 (52.1)
Throughout the universe, every unit is regarded as a part of the whole. Survival of the part is dependent on co-operation with the plan and purpose of the whole, the wholehearted desire and perfect willingness to do the Father’s divine will. The only evolutionary world without error (the possibility of unwise judgment) would be a world without free intelligence. In the Havona universe there are a billion perfect worlds with their perfect inhabitants, but evolving man must be fallible if he is to be free. Free and inexperienced intelligence cannot possibly at first be uniformly wise. The possibility of mistaken judgment (evil) becomes sin only when the human will consciously endorses and knowingly embraces a deliberate immoral judgment.
قدردانی کامل از حقیقت، زیبایی، و نیکی، ذاتی کمال جهان الهی است. ساکنان کرات هاوُنا به پتانسیل سطوح نسبی ارزشی به عنوان یک محرک انتخابی نیاز ندارند؛ این موجودات کامل قادرند در غیاب تمامی وضعیتهای متضاد و تفکر برانگیزِ اخلاقی نیکی را تشخیص داده و انتخاب کنند. اما همة این موجودات کامل از نظر طبیعت اخلاقی و جایگاه معنوی، همان چیزی هستند که به موجب واقعیتِ وجودشان می‌باشند. آنها فقط در محدودۀ وضعیت ذاتی خود به طور تجربی به پیشرفت دست یافته‌اند. انسان فانی حتی مرتبت خود را به عنوان یک کاندیدای صعود از طریق ایمان و امیدِ خویش به دست می‌آورد. هر چیز الهی را که ذهن انسان درک می‌کند و روان انسان به دست می‌آورد یک دستاورد تجربی است؛ این یک واقعیت تجربۀ شخصی است و لذا در مقایسه با خوبی و درستکاریِ ذاتیِ شخصیتهای خطاناپذیر هاوُنا یک دارایی منحصر به فرد است.
3:5.16 (52.2)
The full appreciation of truth, beauty, and goodness is inherent in the perfection of the divine universe. The inhabitants of the Havona worlds do not require the potential of relative value levels as a choice stimulus; such perfect beings are able to identify and choose the good in the absence of all contrastive and thought-compelling moral situations. But all such perfect beings are, in moral nature and spiritual status, what they are by virtue of the fact of existence. They have experientially earned advancement only within their inherent status. Mortal man earns even his status as an ascension candidate by his own faith and hope. Everything divine which the human mind grasps and the human soul acquires is an experiential attainment; it is a reality of personal experience and is therefore a unique possession in contrast to the inherent goodness and righteousness of the inerrant personalities of Havona.
مخلوقات هاوُنا به طور طبیعی شجاع هستند، اما به مفهوم انسانی دلیر نیستند. آنها به طور ذاتی مهربان و باملاحظه‌اند، اما به طریق انسانی به سختی نوع دوست هستند. آنها در انتظار یک آیندۀ دلپذیر هستند، اما به طریقۀ بدیعِ انسانِ بااطمینانِ کراتِ بی‌ثباتِ تکاملی امیدوار نیستند. آنها به ثبات جهان ایمان دارند، اما نسبت به آن ایمان نجات‌بخش که به موجب آن انسان فانی از مرتبت یک حیوان به دروازه‌های بهشت صعود می‌کند به کلی بیگانه‌اند. آنها حقیقت را دوست دارند، اما از کیفیتهای روان-نجات‌بخش آن هیچ چیز نمی‌دانند. آنها آرمان‌گرا هستند، اما این گونه متولد شده‌اند؛ آنها کاملاً ناآگاه از شور و شعفی هستند که از طریق انتخابی وجدآور برای تبدیل شدن به این حالت به دست می‌آید. آنها وفادارند، اما هرگز شوق و شعفِ وقفِ قلبی و هوشمندانه به وظیفه را در مواجهه با وسوسه به خطاکاری هرگز تجربه نکرده‌اند. آنها عاری از خودخواهی‌اند، اما هرگز چنین سطوحی از تجربه را از طریق فتح شکوهمند یک نفس ستیزه‌جو کسب نکرده‌اند. آنها از خوشی لذت می‌برند، اما شیرینی لذتی که از رهایی از امکان درد ناشی می‌شود را درک نمی‌کنند.
3:5.17 (52.3)
The creatures of Havona are naturally brave, but they are not courageous in the human sense. They are innately kind and considerate, but hardly altruistic in the human way. They are expectant of a pleasant future, but not hopeful in the exquisite manner of the trusting mortal of the uncertain evolutionary spheres. They have faith in the stability of the universe, but they are utter strangers to that saving faith whereby mortal man climbs from the status of an animal up to the portals of Paradise. They love the truth, but they know nothing of its soul-saving qualities. They are idealists, but they were born that way; they are wholly ignorant of the ecstasy of becoming such by exhilarating choice. They are loyal, but they have never experienced the thrill of wholehearted and intelligent devotion to duty in the face of temptation to default. They are unselfish, but they never gained such levels of experience by the magnificent conquest of a belligerent self. They enjoy pleasure, but they do not comprehend the sweetness of the pleasure escape from the pain potential.
پدر جهانی با از خود گذشتگی الهی، و سخاوت کامل، از اقتدار چشم‌پوشی می‌کند، و قدرت را واگذار می‌کند، اما هنوز آغازین است؛ دست او روی اهرم قدرتمند اوضاع قلمروهای جهانی است؛ او تمامی تصمیمات نهایی را برای خود محفوظ نگه داشته است و به گونه‌ای خطاناپذیر عصای سلطنتی وتوی تماماً قدرتمند مقصود جاودانۀ خود را با اقتداری غیرقابل هماوردی برای سعادت و سرنوشت آفرینش گسترده، در حال گردش، و همیشه چرخان به کار می‌گیرد.
3:6.1 (52.4)
With divine selflessness, consummate generosity, the Universal Father relinquishes authority and delegates power, but he is still primal; his hand is on the mighty lever of the circumstances of the universal realms; he has reserved all final decisions and unerringly wields the all-powerful veto scepter of his eternal purpose with unchallengeable authority over the welfare and destiny of the outstretched, whirling, and ever-circling creation.
حاکمیت خداوند نامحدود است؛ این واقعیت بنیادین تمامی آفرینش است. جهان اجتناب‌ناپذیر نبود. جهان یک تصادف نیست، و خود-موجود هم نیست. جهان یک کار آفرینش است و از این رو کاملاً تابع خواست آفریننده است. خواست خداوند حقیقت الهی، مهر زنده است؛ از این رو آفرینشهای در حال کمالِ جهانهای تکاملی با نیکی — نزدیکی به ربانیت — و با شرارت بالقوه — دوری از ربانیت — تعیین ویژگی می‌شوند.
3:6.2 (52.5)
The sovereignty of God is unlimited; it is the fundamental fact of all creation. The universe was not inevitable. The universe is not an accident, neither is it self-existent. The universe is a work of creation and is therefore wholly subject to the will of the Creator. The will of God is divine truth, living love; therefore are the perfecting creations of the evolutionary universes characterized by goodness—nearness to divinity; by potential evil—remoteness from divinity.
تمام فلسفه‌های مذهبی، دیر یا زود، به مفهوم حاکمیت یکپارچۀ جهانی خدای واحد می‌رسند. علتهای جهان نمی‌توانند پایین‌تر از معلولهای جهان باشند. منبع جریانات حیات جهان و ذهن کیهانی باید بالاتر از سطوح تجلی آن باشند. ذهن انسان را نمی‌توان به طور پیوسته بر اساس مراتب پایین‌تر وجود تبیین نمود. ذهن انسان را تنها با شناخت واقعیتِ مراتب بالاتر فکری و خواست هدفمند می‌توان واقعاً فهم نمود. انسان به عنوان یک موجود اخلاقی غیرقابل توضیح است، مگر این که واقعیت پدر جهانی پذیرفته شود.
3:6.3 (53.1)
All religious philosophy, sooner or later, arrives at the concept of unified universe rule, of one God. Universe causes cannot be lower than universe effects. The source of the streams of universe life and of the cosmic mind must be above the levels of their manifestation. The human mind cannot be consistently explained in terms of the lower orders of existence. Man’s mind can be truly comprehended only by recognizing the reality of higher orders of thought and purposive will. Man as a moral being is inexplicable unless the reality of the Universal Father is acknowledged.
3:6.4 (53.2)
The mechanistic philosopher professes to reject the idea of a universal and sovereign will, the very sovereign will whose activity in the elaboration of universe laws he so deeply reverences. What unintended homage the mechanist pays the law-Creator when he conceives such laws to be self-acting and self-explanatory!
آیا پدر بهشتی رنج می‌برد؟ من نمی‌دانم. پسران آفریننده یقیناً می‌توانند و گاهی اوقات رنج می‌برند، حتی آنطور که انسانها رنج می‌برند. پسر جاودان و روح بیکران به گونه‌ای تعدیل یافته رنج می‌برند. من فکر می‌کنم که پدر جهانی نیز رنج می‌برد، اما نمی‌توانم بفهمم چگونه؛ شاید از طریق مدار شخصیت یا از طریق فردیت تنظیم کنندگان فکر و سایر عطایای طبیعت جاودانه‌اش. او در رابطه با نژادهای انسانی گفته است: ”در تمامی رنجهای شما، من نیز رنج می‌برم.“ او بی‌تردید یک فهم پدرانه و دلسوزانه را تجربه می‌کند؛ او به راستی ممکن است رنج ببرد، اما من ماهیت آن را نمی‌فهمم.
3:6.6 (53.4)
Does the Paradise Father suffer? I do not know. The Creator Sons most certainly can and sometimes do, even as do mortals. The Eternal Son and the Infinite Spirit suffer in a modified sense. I think the Universal Father does, but I cannot understand how; perhaps through the personality circuit or through the individuality of the Thought Adjusters and other bestowals of his eternal nature. He has said of the mortal races, “In all your afflictions I am afflicted.” He unquestionably experiences a fatherly and sympathetic understanding; he may truly suffer, but I do not comprehend the nature thereof.
فرمانروای بیکران و جاودان جهان جهانها نیرو، شکل، انرژی، فرآیند، الگو، اصل، حضور، و واقعیت ایده‌آل است. اما او فراتر از اینهاست؛ او شخصی است؛ او یک ارادة مطلق را اعمال می‌کند، خودآگاهیِ ربانیت را تجربه می‌کند، فرامین یک ذهن خلاق را اجرا می‌کند، رضایت از تحقق یک مقصود جاودان را دنبال می‌کند، و مهر و عاطفۀ یک پدر را برای فرزندان جهانش آشکار می‌سازد. و همة این ویژگیهای شخصی‌تر پدر را از طریق مشاهدۀ آنها می‌توان بهتر فهمید، همانطور که در حیات اعطایی میکائیل، پسر آفرینندۀ شما، هنگامی که در یورنشیا در جسم ظاهر شد، آشکار شد.
3:6.7 (53.5)
The infinite and eternal Ruler of the universe of universes is power, form, energy, process, pattern, principle, presence, and idealized reality. But he is more; he is personal; he exercises a sovereign will, experiences self-consciousness of divinity, executes the mandates of a creative mind, pursues the satisfaction of the realization of an eternal purpose, and manifests a Father’s love and affection for his universe children. And all these more personal traits of the Father can be better understood by observing them as they were revealed in the bestowal life of Michael, your Creator Son, while he was incarnated on Urantia.