Ουράντια βιβλίο
ΜΕΡΟΣ ΙV. Η ΖΩΉ ΚΑΙ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΊΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΎ
ΕΓΓΡΑΦΟ 129. ΤΑ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΝΗΛΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
Paper 129
The Later Adult Life of Jesus
The Later Adult Life of Jesus
Ο Ιησούς είχε πια διαχωρίσει εντελώς τον εαυτό του από την διαχείριση των οικογενειακών υποθέσεων της οικογένειας της Ναζαρέτ και από την άμεση διοίκηση των ατόμων της. Συνέχισε, μέχρι την βάπτισή του, να συνεισφέρει στα οικονομικά της οικογένειας και να δείχνει έντονο προσωπικό ενδιαφέρον για την καλή πνευματική κατάσταση κάθε ενός από τους αδερφούς του και τις αδερφές του. Και πάντα ήταν έτοιμος να κάνει ότι ήταν ανθρώπινα δυνατόν για την άνεση και την ευτυχία της χήρας μητέρας του.
129:0.1 (1419.1)
JESUS had fully and finally separated himself from the management of the domestic affairs of the Nazareth family and from the immediate direction of its individuals. He continued, right up to the event of his baptism, to contribute to the family finances and to take a keen personal interest in the spiritual welfare of every one of his brothers and sisters. And always was he ready to do everything humanly possible for the comfort and happiness of his widowed mother.
Ο Υιός του Ανθρώπου είχε κάνει τώρα όλες τις προετοιμασίες για να αποσπασθεί μόνιμα από το σπίτι της Ναζαρέτ¨ και αυτό δεν του ήταν καθόλου εύκολο. Ο Ιησούς αγαπούσε πραγματικά τους ανθρώπους του¨ αγαπούσε την οικογένειά του, και αυτή η φυσική στοργή αυξανόταν κατά πολύ από την ασυνήθιστη αφοσίωσή του προς αυτούς. ¨όσο πιο πολύ δινόμαστε στους συνανθρώπους μας, τόσο πιο πολύ τους αγαπούμε¨ και εφόσον ο Ιησούς είχε αφιερωθεί τόσο στην οικογένειά του, τους αγαπούσε ένθερμα και στοργικά.
129:0.2 (1419.2)
The Son of Man had now made every preparation for detaching himself permanently from the Nazareth home; and this was not easy for him to do. Jesus naturally loved his people; he loved his family, and this natural affection had been tremendously augmented by his extraordinary devotion to them. The more fully we bestow ourselves upon our fellows, the more we come to love them; and since Jesus had given himself so fully to his family, he loved them with a great and fervent affection.
Όλη η οικογένεια είχε σιγά-σιγά καταλάβει ότι ο Ιησούς ετοιμαζόταν να τους αφήσει. Η λύπη αυτού του αναμενόμενου αποχωρισμού μετριαζόταν μόνο από την μέθοδο της σταδιακής προετοιμασίας τους για την αναγγελία της προτιθέμενης αναχώρησής του. Για πάνω από τέσσερα χρόνια καταλάβαιναν ότι σχεδίαζε την τελική του αναχώρηση.
129:0.3 (1419.3)
All the family had slowly awakened to the realization that Jesus was making ready to leave them. The sadness of the anticipated separation was only tempered by this graduated method of preparing them for the announcement of his intended departure. For more than four years they discerned that he was planning for this eventual separation.
Τον Ιανουάριο του 21 μ.Χ., ένα βροχερό Κυριακάτικο πρωινό, ο Ιησούς έφυγε από την οικογένειά του απλά χωρίς επίσημες εκδηλώσεις, εξηγώντας τους μόνο ότι θα πήγαινε στην Τιβεριάδα και μετά θα επισκεπτόταν και άλλες πόλεις γύρω από την Θάλασσα της Γαλιλαίας. Και έτσι τους άφησε, και ποτέ ξανά δεν ήταν τακτικό μέλος της οικογένειας αυτής.
129:1.1 (1419.4)
In January of this year, A.D. 21, on a rainy Sunday morning, Jesus took unceremonious leave of his family, only explaining that he was going over to Tiberias and then on a visit to other cities about the Sea of Galilee. And thus he left them, never again to be a regular member of that household.
Πέρασε μια εβδομάδα στην Τιβεριάδα, την καινούρια πόλη που θα διαδεχόταν την Σέφορη για πρωτεύουσα σαν πρωτεύουσα της Γαλιλαίας¨ και αφού δεν βρήκε και τίποτα πολύ ενδιαφέρον, πέρασε από τα Μάγδαλα και την Βηθσαϊδά και πήγε στην Καπερναούμ, όπου σταμάτησε να επισκεφθεί τον φίλο του πατέρα του τον Ζεβεδαίο. Οι γιοι του Ζεβεδαίου ήταν ψαράδες¨ αυτός ήταν κατασκευαστής βαρκών. Ο Ιησούς ήταν ειδικός και στον σχεδιασμό και στις κατασκευές¨ ήταν αυθεντία στην δουλειά με ξύλο¨ και ο Ζεβεδαίος γνώριζε από παλιά για την δεξιοτεχνία του τεχνίτη από την Ναζαρέτ. Από παλιά σκεφτόταν να κατασκευάσει βελτιωμένες βάρκες¨ έτσι τώρα είπε τα σχέδιά του στον Ιησού και προσκάλεσε τον επισκέπτη ξυλουργό να συμμετέχει στην επιχείρησή του, και ο Ιησούς δέχτηκε με προθυμία.
129:1.2 (1419.5)
He spent one week at Tiberias, the new city which was soon to succeed Sepphoris as the capital of Galilee; and finding little to interest him, he passed on successively through Magdala and Bethsaida to Capernaum, where he stopped to pay a visit to his father’s friend Zebedee. Zebedee’s sons were fishermen; he himself was a boatbuilder. Jesus of Nazareth was an expert in both designing and building; he was a master at working with wood; and Zebedee had long known of the skill of the Nazareth craftsman. For a long time Zebedee had contemplated making improved boats; he now laid his plans before Jesus and invited the visiting carpenter to join him in the enterprise, and Jesus readily consented.
Ο Ιησούς δούλεψε με τον Ζεβεδαίο μόνο για λίγο περισσότερο από ένα χρόνο, αλλά αυτό τον χρόνο δημιούργησε ένα νέο στυλ βάρκας και καθιέρωσε εντελώς νέες μεθόδους κατασκευής βαρκών. Με ανώτερη τεχνική και πολύ βελτιωμένες μεθόδους ατμού των σανίδων, ο Ιησούς και ο Ζεβεδαίος άρχισαν να κατασκευάζουν βάρκες πολύ ανώτερου τύπου, τέχνη που έκανε πολύ ασφαλέστερη την πλεύση στην λίμνη από ότι οι παλαιότεροι τύποι. Για αρκετά χρόνια ο Ζεβεδαίος είχε περισσότερη δουλειά, βγάζοντας αυτές τις βάρκες νέου τύπου, από ότι μπορούσε να βγάλει πέρα η μικρή επιχείρησή του¨ σε λιγότερο από πέντε χρόνια πρακτικά όλη η δουλειά στην λίμνη είχε γίνει στο μαγαζί του Ζεβεδαίου στην Καπερναούμ. Ο Ιησούς έγινε γνωστός στους ψαράδες της Γαλιλαίας σαν ο σχεδιαστής αυτών των νέων βαρκών.
129:1.3 (1419.6)
Jesus worked with Zebedee only a little more than one year, but during that time he created a new style of boat and established entirely new methods of boatmaking. By superior technique and greatly improved methods of steaming the boards, Jesus and Zebedee began to build boats of a very superior type, craft which were far more safe for sailing the lake than were the older types. For several years Zebedee had more work, turning out these new-style boats, than his small establishment could handle; in less than five years practically all the craft on the lake had been built in the shop of Zebedee at Capernaum. Jesus became well known to the Galilean fisherfolk as the designer of the new boats.
Ο Ζεβεδαίος ήταν σχετικά ευκατάστατος άνθρωπος¨ τα εργαστήρια κατασκευής βαρκών του ήταν στην λίμνη νότια της Καπερναούμ, και το σπίτι του βρισκόταν στην ακτή της λίμνης κοντά στο αλιευτικό κέντρο της Βηθσαϊδά. Ο Ιησούς εκείνο το χρόνο έμεινε στο σπίτι του Ζεβεδαίου και παρέμεινε στην Καπερναούμ. Είχε δουλέψει για πολύ μόνος στον κόσμο, δηλαδή, χωρίς πατέρα, και του άρεσε πολύ αυτή η περίοδος δουλειάς με έναν συνεταίρο-πατέρα.
129:1.4 (1420.1)
Zebedee was a moderately well-to-do man; his boatbuilding shops were on the lake to the south of Capernaum, and his home was situated down the lake shore near the fishing headquarters of Bethsaida. Jesus lived in the home of Zebedee during the year and more he remained at Capernaum. He had long worked alone in the world, that is, without a father, and greatly enjoyed this period of working with a father-partner.
Η γυναίκα του Ζεβεδαίου, η Σαλώμη, ήταν συγγενής του Άννα, ενός κάποτε ανώτερου ιερωμένου στην Ιερουσαλήμ που εξακολουθούσε ακόμα να είναι ο πιο ισχυρός της ομάδας των Σαδδουκαίων, και είχε εκθρονιστεί μόνο πριν οκτώ χρόνια. Η Σαλώμη ήταν μεγάλη θαυμάστρια του Ιησού. Τον αγαπούσε όπως αγαπούσε τους γιους της, τον Ιάκωβο, τον Ιωάννη, και τον Δαβίδ, ενώ οι τέσσερις κόρες της έβλεπαν τον Ιησού σαν μεγαλύτερο αδερφό τους. Ο Ιησούς πήγαινε συχνά για ψάρεμα με τον Ιάκωβο, τον Ιωάννη, και τον Δαβίδ, και έμαθαν ότι εκτός από έμπειρος κατασκευαστής βαρκών, ήταν και έμπειρος ψαράς.
129:1.5 (1420.2)
Zebedee’s wife, Salome, was a relative of Annas, onetime high priest at Jerusalem and still the most influential of the Sadducean group, having been deposed only eight years previously. Salome became a great admirer of Jesus. She loved him as she loved her own sons, James, John, and David, while her four daughters looked upon Jesus as their elder brother. Jesus often went out fishing with James, John, and David, and they learned that he was an experienced fisherman as well as an expert boatbuilder.
Όλη αυτή την χρονιά ο Ιησούς έφτιαχνε βάρκες και συνέχιζε να παρατηρεί πως ζουν οι άνθρωποι στην γη, Συχνά επισκεπτόταν τον σταθμό καραβανιών της Καπερναούμ που ήταν στην διαδρομή από την Δαμασκό προς το νότο. Η Καπερναούμ ήταν ισχυρό στρατιωτικό Ρωμαϊκό πόστο, και ο διοικητής της φρουράς ήταν πιστός στον Ιεχωβά, «ένας ευσεβής άνθρωπος» όπως συνήθιζαν να αποκαλούν οι Εβραίοι αυτούς τους προσήλυτους. Αυτός ο αξιωματικός ανήκε σε μια πλούσια Ρωμαϊκή οικογένεια, και έβαλε σκοπό του να κτίσει μια όμορφη συναγωγή στην Καπερναούμ, την οποία και παρέδωσε στους Εβραίους λίγο πριν ο Ιησούς πάει να ζήσει με τον Ζεβεδαίο. Ο Ιησούς έκανε τις λειτουργίες σε αυτήν την νέα συναγωγή πάνω από τον μισό χρόνο, και κάποιοι άνθρωποι των καραβανιών που έτυχε να παρευρίσκονται τον θυμήθηκαν σαν τον ξυλουργό από την Ναζαρέτ.
129:1.7 (1420.4)
Throughout this year Jesus built boats and continued to observe how men lived on earth. Frequently he would go down to visit at the caravan station, Capernaum being on the direct travel route from Damascus to the south. Capernaum was a strong Roman military post, and the garrison’s commanding officer was a gentile believer in Yahweh, “a devout man,” as the Jews were wont to designate such proselytes. This officer belonged to a wealthy Roman family, and he took it upon himself to build a beautiful synagogue in Capernaum, which had been presented to the Jews a short time before Jesus came to live with Zebedee. Jesus conducted the services in this new synagogue more than half the time this year, and some of the caravan people who chanced to attend remembered him as the carpenter from Nazareth.
Όταν ήρθε η ώρα της πληρωμής των φόρων, ο Ιησούς δήλωσε τον εαυτό του σαν «ειδικευμένος τεχνίτης της Καπερναούμ». Από εκείνη την ημέρα μέχρι το τέλος της γήινης ζωής του ήταν γνωστός σαν πολίτης της Καπερναούμ. Ποτέ δεν διεκδίκησε άλλη νόμιμη παραμονή, παρόλο που για διαφόρους λόγους άφηνε τους άλλους να προσδιορίζουν την κατοικία του στην Δαμασκό, στην Βηθανία, στην Ναζαρέτ, ακόμα και στην Αλεξάνδρεια.
129:1.8 (1420.5)
When it came to the payment of taxes, Jesus registered himself as a “skilled craftsman of Capernaum.” From this day on to the end of his earth life he was known as a resident of Capernaum. He never claimed any other legal residence, although he did, for various reasons, permit others to assign his residence to Damascus, Bethany, Nazareth, and even Alexandria.
Στην συναγωγή της Καπερναούμ βρήκε πολλά νέα βιβλία στα ράφια της βιβλιοθήκης, και περνούσε τουλάχιστον πέντε βράδια την βδομάδα μελετώντας εντατικά. Το ένα βράδυ το αφιέρωνε στην συντροφιά με τους πιο ηλικιωμένους, και άλλο βράδυ το περνούσε με τους νέους. Στην προσωπικότητα του Ιησού υπήρχε κάτι εξευγενισμένο που ενέπνεε και προσήλκυε τους νέους. Πάντα τους έκανε να αισθάνονται άνετα κοντά του. Ίσως το μεγάλο μυστικό του στο ότι τα πήγαινε τόσο καλά μαζί τους βρισκόταν στο διπλό γεγονός ότι πάντα έδειχνε ενδιαφέρον για ότι κάνανε, ενώ παράλληλα σπάνια τους συμβούλευε , και μόνο όταν του το ζητούσαν.
129:1.9 (1420.6)
At the Capernaum synagogue he found many new books in the library chests, and he spent at least five evenings a week at intense study. One evening he devoted to social life with the older folks, and one evening he spent with the young people. There was something gracious and inspiring about the personality of Jesus which invariably attracted young people. He always made them feel at ease in his presence. Perhaps his great secret in getting along with them consisted in the twofold fact that he was always interested in what they were doing, while he seldom offered them advice unless they asked for it.
Η οικογένεια του Ζεβεδαίου σχεδόν λάτρευε τον Ιησού, και ποτέ δεν χάνανε τις διαλέξεις ερωτήσεων και απαντήσεων που έδινε κάθε βράδυ μετά το δείπνο πριν φύγει για μελέτη στην συναγωγή. Οι νεαροί γείτονες ερχόντουσαν και αυτοί συχνά να παρακολουθήσουν αυτές τις συναντήσεις μετά το δείπνο. Σε αυτές τις μικρές συγκεντρώσεις ο Ιησούς έδινε ποικίλες και προχωρημένες καθοδηγήσεις, τόσο προχωρημένες όσο ακριβώς μπορούσαν να καταλάβουν. Μιλούσε αρκετά ελεύθερα με αυτούς, εκφράζοντας τις ιδέες του και τα ιδανικά του για την πολιτική, την κοινωνιολογία, και την φιλοσοφία, αλλά ποτέ δεν μιλούσε με επιτακτική κατηγορηματικότητα παρά μόνο όταν συζητούσε για την θρησκεία—την σχέση του ανθρώπου με τον Θεό.
129:1.10 (1420.7)
The Zebedee family almost worshiped Jesus, and they never failed to attend the conferences of questions and answers which he conducted each evening after supper before he departed for the synagogue to study. The youthful neighbors also came in frequently to attend these after-supper meetings. To these little gatherings Jesus gave varied and advanced instruction, just as advanced as they could comprehend. He talked quite freely with them, expressing his ideas and ideals about politics, sociology, science, and philosophy, but never presumed to speak with authoritative finality except when discussing religion—the relation of man to God.
Μια φορά την εβδομάδα ο Ιησούς έκανε μια συνάντηση με όλα τα μέλη της οικογένειας, του μαγαζιού, και τους βοηθούς από τα παράλια, γιατί ο Ζεβεδαίος είχε πολλούς εργαζόμενους. Και ανάμεσα σε αυτούς τους εργάτες ήταν που για πρώτη φορά τον αποκαλέσανε «ο Κύριος». Όλοι τον αγαπούσαν. Του άρεσε η δουλειά του με τον Ζεβεδαίο στην Καπερναούμ, αλλά του έλειπαν τα παιδιά που έπαιζαν έξω από το ξυλουργείο στην Ναζαρέτ.
129:1.11 (1421.1)
Once a week Jesus held a meeting with the entire household, shop, and shore helpers, for Zebedee had many employees. And it was among these workers that Jesus was first called “the Master.” They all loved him. He enjoyed his labors with Zebedee in Capernaum, but he missed the children playing out by the side of the Nazareth carpenter shop.
Από τους γιους του Ζεβεδαίου, ο Ιάκωβος ήταν αυτός που ενδιαφερόταν πιο πολύ για τον Ιησού σαν δάσκαλο, σαν φιλόσοφο. Ο Ιωάννης ενδιαφερόταν πιο πολύ για τις θρησκευτικές του διδασκαλίες και απόψεις. Ο Δαβίδ τον σεβόταν σαν μηχανικό αλλά πολύ λίγο εκτιμούσε τις θρησκευτικές του απόψεις και φιλοσοφικές διδασκαλίες.
Αυτή ήταν η τελευταία χρονιά της σταθερής ζωής του. Ποτέ ξανά ο Ιησούς δεν πέρασε έναν ολόκληρο χρόνο σε ένα μέρος ή σε μια δουλειά. Οι μέρες του επίγειου προσκυνήματός του πλησιάζανε. Οι περίοδοι έντονης δραστηριότητας δεν ήταν μακριά στο μέλλον, αλλά τώρα επρόκειτο να παρεμβληθούν ανάμεσα στην απλή αλλά έντονα δραστήρια ζωή του στο παρελθόν και στην ακόμα πιο έντονη και επίπονη δημόσια προσφορά του, μερικά χρόνια πολλών ταξιδιών και πολύ διαφοροποιημένης προσωπικής δραστηριότητας. Η εκπαίδευσή του σαν άνθρωπος της υλικής σφαίρας έπρεπε να ολοκληρωθεί πριν να μπορέσει να ξεκινήσει την καριέρα της διδασκαλίας του και του κηρύγματός του σαν τελειοποιημένος Θεάνθρωπος των θεϊκών και μετα-ανθρώπινων φάσεων της Προσφοράς του στην Ουράντια.
129:1.15 (1421.5)
This was the last year of his settled life. Never again did Jesus spend a whole year in one place or at one undertaking. The days of his earth pilgrimages were rapidly approaching. Periods of intense activity were not far in the future, but there were now about to intervene between his simple but intensely active life of the past and his still more intense and strenuous public ministry, a few years of extensive travel and highly diversified personal activity. His training as a man of the realm had to be completed before he could enter upon his career of teaching and preaching as the perfected God-man of the divine and posthuman phases of his Urantia bestowal.
Τον Μάρτιο του 22 μ.Χ., ο Ιησούς έφυγε από τον Ζεβεδαίο και από την Καπερναούμ. Ζήτησε ένα μικρό ποσό για να καλύψει τα έξοδά του στην Ιερουσαλήμ. Όσο εργαζόταν με τον Ζεβεδαίο είχε αποτραβήξει μόνο μικρά χρηματικά ποσά, τα οποία έστελνε κάθε μήνα στην οικογένειά του στην Ναζαρέτ. Τον ένα μήνα θα ερχόταν ο Ιωσήφ στην Καπερναούμ για τα χρήματα¨ τον άλλο μήνα θα ερχόταν ο Ιούδας στην Καπερναούμ, θα έπαιρνε τα χρήματα από τον Ιησού, και θα τα πήγαινε στην Ναζαρέτ. Το μέρος που ψάρευε ο Ιούδας βρισκόταν μόνο μερικά μίλια νότια της Καπερναούμ.
129:2.1 (1421.6)
In March, A.D. 22, Jesus took leave of Zebedee and of Capernaum. He asked for a small sum of money to defray his expenses to Jerusalem. While working with Zebedee he had drawn only small sums of money, which each month he would send to the family at Nazareth. One month Joseph would come down to Capernaum for the money; the next month Jude would come over to Capernaum, get the money from Jesus, and take it up to Nazareth. Jude’s fishing headquarters was only a few miles south of Capernaum.
129:2.2 (1421.7)
When Jesus took leave of Zebedee’s family, he agreed to remain in Jerusalem until Passover time, and they all promised to be present for that event. They even arranged to celebrate the Passover supper together. They all sorrowed when Jesus left them, especially the daughters of Zebedee.
Πριν φύγει από την Καπερναούμ, ο Ιησούς είχε μια μεγάλη συνομιλία με τον καινούριο του φίλο και στενό σύντροφό του, τον Ιωάννη του Ζεβεδαίου. Είπε στον Ιωάννη ότι σκεπτόταν να ταξιδέψει πολύ «μέχρι να έρθει η ώρα μου» και ζήτησε από τον Ιωάννη να ενεργήσει για λογαριασμό του στο θέμα της αποστολής χρημάτων στην οικογένειά του στην Ναζαρέτ κάθε μήνα μέχρι τα χρήματα που του χρωστούσαν να τελειώσουν.
129:2.3 (1421.8)
Before leaving Capernaum, Jesus had a long talk with his new-found friend and close companion, John Zebedee. He told John that he contemplated traveling extensively until “my hour shall come” and asked John to act in his stead in the matter of sending some money to the family at Nazareth each month until the funds due him should be exhausted. And John made him this promise: “My Teacher, go about your business, do your work in the world; I will act for you in this or any other matter, and I will watch over your family even as I would foster my own mother and care for my own brothers and sisters. I will disburse your funds which my father holds as you have directed and as they may be needed, and when your money has been expended, if I do not receive more from you, and if your mother is in need, then will I share my own earnings with her. Go your way in peace. I will act in your stead in all these matters.”
Και ο Ιωάννης του έδωσε αυτήν την υπόσχεση: «Δάσκαλέ μου, πήγαινε στην δουλειά σου, κάνε το έργο σου στον κόσμο¨ εγώ θα ενεργώ στην θέση σου για αυτό ή για όποιο άλλο θέμα, και θα προσέχω την οικογένειά σου όπως θα πρόσεχα και θα φρόντιζα την ίδια μου την μητέρα και τα αδέρφια μου. Θα διαθέσω τα χρήματά σου που έχει κρατήσει ο πατέρας μου όπως μου το ζήτησες και όπως χρειάζεται, και όταν τα χρήματά σου θα έχουν τελειώσει, αν δεν λάβω άλλα από σένα, και αν η μητέρα σου χρειάζεται, τότε θα μοιραστώ τα δικά μου χρήματα μαζί της. Πήγαινε στην δουλειά σου ήσυχος. Θα ενεργώ για λογαριασμό σου σε όλα αυτά τα θέματα.»
129:2.4 (1422.1)
Therefore, after Jesus had departed for Jerusalem, John consulted with his father, Zebedee, regarding the money due Jesus, and he was surprised that it was such a large sum. As Jesus had left the matter so entirely in their hands, they agreed that it would be the better plan to invest these funds in property and use the income for assisting the family at Nazareth; and since Zebedee knew of a little house in Capernaum which carried a mortgage and was for sale, he directed John to buy this house with Jesus’ money and hold the title in trust for his friend. And John did as his father advised him. For two years the rent of this house was applied on the mortgage, and this, augmented by a certain large fund which Jesus presently sent up to John to be used as needed by the family, almost equaled the amount of this obligation; and Zebedee supplied the difference, so that John paid up the remainder of the mortgage when it fell due, thereby securing clear title to this two-room house. In this way Jesus became the owner of a house in Capernaum, but he had not been told about it.
Έτσι, όταν έφυγε ο Ιησούς για την Ιερουσαλήμ, ο Ιωάννης συζήτησε με τον πατέρα του, τον Ζεβεδαίο, για τα χρήματα του Ιησού, και προς μεγάλη του έκπληξη ήταν αρκετά μεγάλο ποσό. Καθώς ο Ιησούς είχε αφήσει αυτό το θέμα εξ ολοκλήρου στα χέρια τους, συμφώνησαν ότι θα ήταν καλύτερο να επενδύσουν αυτό το ποσό σε ακίνητα και να χρησιμοποιήσουν το εισόδημα για να βοηθούν την οικογένεια στην Ναζαρέτ¨ και εφόσον ο Ζεβεδαίος γνώριζε για ένα σπίτι στην Καπερναούμ που ήταν υποθηκευμένο και πουλιόταν, έδωσε οδηγίες στον Ιωάννη να το αγοράσει με τα χρήματα του Ιησού και να κρατήσει τους τίτλους ιδιοκτησίας του για τον φίλο του. Και ο Ιωάννης έπραξε όπως τον συμβούλεψε ο πατέρας του. Για δυο χρόνια πλήρωναν την υποθήκη με το ενοίκιο, και αυτό, μαζί με κάποιο μεγάλο ποσό που έστειλε ο Ιησούς στον Ιωάννη για να το χρησιμοποιήσει όπως κρίνει αναγκαίο για την οικογένεια, σχεδόν κάλυψε το ποσό της υποθήκης¨ ο Ζεβεδαίος κάλυψε την διαφορά, και ο Ιωάννης ξεπλήρωσε την υποθήκη, εξασφαλίζοντας έτσι καθαρή ιδιοκτησία γι αυτό το δυάρι. Με αυτό τον τρόπο ο Ιησούς έγινε ιδιοκτήτης ενός σπιτιού στην Καπερναούμ, αλλά δεν του το είχαν πει. Όταν η οικογένεια της Ναζαρέτ άκουσε ότι ο Ιησούς είχε φύγει από την Καπερναούμ, μην γνωρίζοντας για τον οικονομικό διακανονισμό με τον Ιωάννη, πίστεψαν ότι είχε έρθει η ώρα να τα βγάλουν πέρα χωρίς άλλη βοήθεια από τον Ιησού. Ο Ιάκωβος θυμήθηκε την συμφωνία του με τον Ιησού και, με την βοήθεια των αδερφών του, ανέλαβε την πλήρη ευθύνη για την φροντίδα της οικογένειας.
129:2.5 (1422.2)
When the family at Nazareth heard that Jesus had departed from Capernaum, they, not knowing of this financial arrangement with John, believed the time had come for them to get along without any further help from Jesus. James remembered his contract with Jesus and, with the help of his brothers, forthwith assumed full responsibility for the care of the family.
Ο Ιησούς πήρε μαζί του στην Ιερουσαλήμ ένα γράμμα από την Σαλώμη, την γυναίκα του Ζεβεδαίου, που τον σύστηνε στον πρώην ανώτερο ιερέα, τον Άννα, σαν κάποιον «ίδιον με τους γιους της». Ο Άννας περνούσε πολύ χρόνο με αυτόν, και τον πήρε προσωπικά να επισκεφθεί πολλές ακαδημίες των θρησκευτικών δασκάλων της Ιερουσαλήμ. Ενώ ο Ιησούς είδε αυτές τις σχολές και παρατήρησε προσεχτικά τις μεθόδους διδασκαλίας τους, αλλά δεν έκανε ούτε μια ερώτηση δημόσια. Παρόλο που ο Άννας θεωρούσε τον Ιησού σπουδαίο άνθρωπο, δεν ήξερε πώς να τον συμβουλέψει. Καταλάβαινε ότι θα ήταν ανόητο να του προτείνει να γραφτεί σε κάποια από αυτές τις σχολές της Ιερουσαλήμ σαν σπουδαστής, όμως γνώριζε καλά ότι ο Ιησούς δεν αναγνωριζόταν επίσημα σαν δάσκαλος αφού δεν είχε φοιτήσει σε καμία από ατές τις σχολές.
129:2.7 (1422.4)
Jesus had carried with him to Jerusalem a letter from Salome, Zebedee’s wife, introducing him to the former high priest, Annas, as “one, the same as my own son.” Annas spent much time with him, personally taking him to visit the many academies of the Jerusalem religious teachers. While Jesus thoroughly inspected these schools and carefully observed their methods of teaching, he never so much as asked a single question in public. Although Annas looked upon Jesus as a great man, he was puzzled as to how to advise him. He recognized the foolishness of suggesting that he enter any of the schools of Jerusalem as a student, and yet he well knew Jesus would never be accorded the status of a regular teacher inasmuch as he had never been trained in these schools.
Πριν το τέλος της εβδομάδας αυτού του Πάσχα, εντελώς τυχαία, ο Ιησούς γνώρισε ένα πλούσιο ταξιδιώτη και τον γιο του, ένα νέο περίπου δεκαεπτά χρονών. Αυτοί οι ταξιδιώτες ερχόντουσαν από την Ινδία και πηγαίνοντας να επισκεφτούν την Ρώμη και διάφορα άλλα σημεία στην Μεσόγειο, είχαν κανονίσει να φτάσουν στην Ιερουσαλήμ το Πάσχα, ελπίζοντας να βρουν κάποιον να τον προσλάβουν σαν διερμηνέα και δάσκαλο για τον γιο. Ο πατέρας επέμενε να συμφωνήσει ο Ιησούς να ταξιδέψει μαζί τους. Ο Ιησούς του είπε για την οικογένειά του και ότι δεν θα ήταν σωστό να φύγει για σχεδόν δυο χρόνια, γιατί σε όλο αυτό το διάστημα μπορεί κάτι να χρειαζόντουσαν. Τότε, ο ταξιδιώτης από την Ανατολή πρότεινε να προπληρώσει τους μισθούς ενός χρόνου στον Ιησού, για να τους εμπιστευτεί στους φίλους του για να προστατέψουν την οικογένειά του από τυχόν ανάγκες που θα προκύψουν. Και έτσι ο Ιησούς συμφώνησε να ταξιδέψει μαζί τους.
129:2.9 (1422.6)
Before the end of this Passover week, by apparent chance, Jesus met a wealthy traveler and his son, a young man about seventeen years of age. These travelers hailed from India, and being on their way to visit Rome and various other points on the Mediterranean, they had arranged to arrive in Jerusalem during the Passover, hoping to find someone whom they could engage as interpreter for both and tutor for the son. The father was insistent that Jesus consent to travel with them. Jesus told him about his family and that it was hardly fair to go away for almost two years, during which time they might find themselves in need. Whereupon, this traveler from the Orient proposed to advance to Jesus the wages of one year so that he could intrust such funds to his friends for the safeguarding of his family against want. And Jesus agreed to make the trip.
Ο Ιησούς παρέδωσε αυτό το μεγάλο ποσό στον Ιωάννη του Ζεβεδαίου. Και σας έχουμε πει πως ο Ιωάννης αξιοποίησε αυτό το ποσό για την ρευστοποίηση της υποθήκης της ιδιοκτησίας στην Καπερναούμ. Ο Ιησούς μίλησε εμπιστευτικά στον Ζεβεδαίο για αυτό το ταξίδι στην Μεσόγειο, και του επέβαλε να μην το πει σε κανένα, ούτε στους συγγενείς του, και ο Ζεβεδαίος πραγματικά δεν αποκάλυψε ποτέ την γνώση του για το που βρισκόταν ο Ιησούς όλη αυτή την περίοδο των δύο χρόνων. Πριν επιστρέψει ο Ιησούς από αυτό το ταξίδι η οικογένειά του στην Ναζαρέτ είχε αρχίσει να τον θεωρεί νεκρό. Μόνο οι επιβεβαιώσεις του Ζεβεδαίου, που πήγαινε στην Ναζαρέτ με τον γιο του τον Ιωάννη αρκετές φορές, κράτησαν την ελπίδα ζωντανή στην καρδιά της Μαρίας.
129:2.10 (1423.1)
Jesus turned this large sum over to John the son of Zebedee. And you have been told how John applied this money toward the liquidation of the mortgage on the Capernaum property. Jesus took Zebedee fully into his confidence regarding this Mediterranean journey, but he enjoined him to tell no man, not even his own flesh and blood, and Zebedee never did disclose his knowledge of Jesus’ whereabouts during this long period of almost two years. Before Jesus’ return from this trip the family at Nazareth had just about given him up as dead. Only the assurances of Zebedee, who went up to Nazareth with his son John on several occasions, kept hope alive in Mary’s heart.
Όλο αυτό το διάστημα η οικογένεια στην Ναζαρέτ τα πήγαινε αρκετά καλά¨ ο Ιούδας είχε αυξήσει αρκετά το μερτικό συνεισφοράς του και συνέχισε να συνεισφέρει τόσα μέχρι που παντρεύτηκε. Παρά το ότι δεν χρειαζόντουσαν ιδιαίτερη βοήθεια, ο Ιωάννης συνήθιζε να πηγαίνει δώρα κάθε μήνα στην Μαρία και στην Ρουθ, όπως του το είχε ζητήσει ο Ιησούς.
129:2.11 (1423.2)
During this time the Nazareth family got along very well; Jude had considerably increased his quota and kept up this extra contribution until he was married. Notwithstanding that they required little assistance, it was the practice of John Zebedee to take presents each month to Mary and Ruth, as Jesus had instructed him.
Αυτή η περίοδος της ζωής του Ιησού ήταν γεμάτη γεγονότα. Ενώ στο ταξίδι αυτό ήρθε σε επαφή με πολλούς συνανθρώπους του, όμως αυτή η εμπειρία είναι μια φάση της ζωής του που ποτέ δεν αποκαλύφθηκε σε κανένα μέλος της οικογένειάς του ούτε στους αποστόλους. Ο Ιησούς έζησε την ανθρώπινη ζωή του και έφυγε από αυτό τον κόσμο χωρίς κανένας (εκτός από τον Ζεβεδαίο από την Βηθσαϊδά) να γνωρίζει ότι είχε κάνει εκείνο το μακρινό ταξίδι. Μερικοί φίλοι του νόμιζαν ότι είχε επιστρέψει στην Δαμασκό¨ άλλοι πίστευαν ότι είχε πάει στην Ινδία. Η οικογένειά του πίστευε ότι βρισκόταν στην Αλεξάνδρεια, καθώς γνώριζαν ότι κάποτε τον είχαν προσκαλέσει να πάει εκεί να γίνει βοηθός του σαζάνου.
129:3.3 (1423.5)
This was an eventful period in Jesus’ life. While on this journey he made many contacts with his fellow men, but this experience is a phase of his life which he never revealed to any member of his family nor to any of the apostles. Jesus lived out his life in the flesh and departed from this world without anyone (save Zebedee of Bethsaida) knowing that he had made this extensive trip. Some of his friends thought he had returned to Damascus; others thought he had gone to India. His own family inclined to the belief that he was in Alexandria, as they knew that he had once been invited to go there for the purpose of becoming an assistant chazan.
Όταν ο Ιησούς γύρισε στην Παλαιστίνη, δεν έκανε τίποτε για να αλλάξει την γνώμη της οικογένειάς του ότι είχε πάει από την Ιερουσαλήμ στην Αλεξάνδρεια¨ τους άφησε να πιστεύουν ότι όλο το διάστημα που απουσίαζε από την Παλαιστίνη το πέρασε στην πόλη της μάθησης και της κουλτούρας. Μόνο ο Ζεβεδαίος ο κατασκευαστής βαρκών από την Βηθσαϊδά γνώριζε τα πραγματικά γεγονότα, και αυτός δεν τα είπε σε κανέναν.
129:3.4 (1423.6)
When Jesus returned to Palestine, he did nothing to change the opinion of his family that he had gone from Jerusalem to Alexandria; he permitted them to continue in the belief that all the time he had been absent from Palestine had been spent in that city of learning and culture. Only Zebedee the boatbuilder of Bethsaida knew the facts about these matters, and Zebedee told no one.
Σε όλες τις προσπάθειές σας να αποκρυπτογραφήσετε την σημασία του Ιησού στην Ουράντια, θα πρέπει να έχετε κατά νου το κίνητρο της Προσφοράς του Μιχαήλ. Αν μπορούσατε να καταλάβετε την σημασία πολλών από τις φαινομενικά παράξενες πράξεις του, θα πρέπει να διακρίνετε τον σκοπό της παραμονής του στον κόσμο σας. Πρόσεχε διαρκώς να μην δημιουργήσει μια υπερ-ελκυστική προσωπική καριέρα που να τραβά όλη την προσοχή. Δεν ήθελε να κάνει ασυνήθιστες ή ακαταμάχητες εντυπώσεις στους συνανθρώπους του. Είχε αφοσιωθεί στο έργο της αποκάλυψης του ουράνιου Πατέρα στους συνανθρώπους του και συγχρόνως είχε αναλάβει το θείο καθήκον να ζήσει την θνητή επίγεια ζωή του πάντα κάτω από το θέλημα του Παραδείσιου Πατέρα.
129:3.5 (1423.7)
In all your efforts to decipher the meaning of Jesus’ life on Urantia, you must be mindful of the motivation of the Michael bestowal. If you would comprehend the meaning of many of his apparently strange doings, you must discern the purpose of his sojourn on your world. He was consistently careful not to build up an overattractive and attention-consuming personal career. He wanted to make no unusual or overpowering appeals to his fellow men. He was dedicated to the work of revealing the heavenly Father to his fellow mortals and at the same time was consecrated to the sublime task of living his mortal earth life all the while subject to the will of the same Paradise Father.
Στην κατανόηση της επίγειας ζωής του Ιησού, θα μας βοηθήσει επίσης αν όλοι οι θνητοί σπουδαστές αυτής της θεϊκής Προσφοράς θυμόσαστε ότι, ενώ ζούσε αυτήν την ενσαρκωμένη ζωή πάνω στην Ουράντια, την ζούσε για όλο το σύμπαν του. Υπήρχε στην ζωή που έζησε σαν θνητός, κάτι ιδιαίτερο που ενέπνεε κάθε μια κατοικημένη σφαίρα όλου του σύμπαντος του Νέβαδον , ξεχωριστά. Το ίδιο ισχύει επίσης και για όλους τους κόσμους που έχουν γίνει κατοικήσιμοι μετά από εκείνη την πολυτάραχη περίοδο της παραμονής του στην Ουράντια. Και θα ισχύει το ίδιο και για όλους τους κόσμους που θα κατοικηθούν από πλάσματα με θέληση σε όλη την μελλοντική ιστορία αυτού του τοπικού σύμπαντος.
129:3.6 (1424.1)
It will also always be helpful in understanding Jesus’ life on earth if all mortal students of this divine bestowal will remember that, while he lived this life of incarnation on Urantia, he lived it for his entire universe. There was something special and inspiring associated with the life he lived in the flesh of mortal nature for every single inhabited sphere throughout all the universe of Nebadon. The same is also true of all those worlds which have become habitable since the eventful times of his sojourn on Urantia. And it will likewise be equally true of all worlds which may become inhabited by will creatures in all the future history of this local universe.
Ο Υιός του Ανθρώπου, σε όλη την περίοδο της περιοδείας του στον Ρωμαϊκό κόσμο και με τις εμπειρίες που απόκτησε εκεί πρακτικά συμπλήρωσε την εκπαίδευσή του στην γνωριμία των διαφόρων λαών εκείνων των ημερών και της γενιάς του. Μέχρι την στιγμή της επιστροφής του στην Ναζαρέτ, μέσα από αυτό το εκπαιδευτικό ταξίδι, είχε πια μάθει πως ζούσαν και πως μοχθούσαν οι άνθρωποι στην Ουράντια.
129:3.7 (1424.2)
The Son of Man, during the time and through the experiences of this tour of the Roman world, practically completed his educational contact-training with the diversified peoples of the world of his day and generation. By the time of his return to Nazareth, through the medium of this travel-training he had just about learned how man lived and wrought out his existence on Urantia.
Ο πραγματικός σκοπός αυτού του ταξιδιού στην Μεσόγειο ήταν να γνωρίσει τους ανθρώπους. Πλησίασε εκατοντάδες ανθρώπους σε αυτό το ταξίδι. Γνώρισε και αγάπησε όλα τα είδη ανθρώπων, πλούσιους και φτωχούς, ευγενείς και λαϊκούς, μαύρους και άσπρους, μορφωμένους και αμόρφωτους, καλλιεργημένους και ακαλλιέργητους , ζωώδεις και πνευματικούς, θρήσκους και άθρησκους, ηθικούς και ανήθικους.
129:3.8 (1424.3)
The real purpose of his trip around the Mediterranean basin was to know men. He came very close to hundreds of humankind on this journey. He met and loved all manner of men, rich and poor, high and low, black and white, educated and uneducated, cultured and uncultured, animalistic and spiritual, religious and irreligious, moral and immoral.
Σε αυτό το ταξίδι στην Μεσόγειο ο Ιησούς έκανε μεγάλες προόδους στο ανθρώπινο καθήκον του να αποκτήσεις τέλειες γνώσεις για τον υλικό και θνητό νου, και εσωτερικά διαμένων Προσαμοστής του έκανε μεγάλη πρόοδο στην άνοδο και την πνευματική κατάκτηση αυτής της ίδιας ανθρώπινης διάνοιας. Στο τέλος αυτής της περιοδείας ο Ιησούς ουσιαστικά γνώριζε—με όλη την ανθρώπινη βεβαιότητα—ότι ήταν Υιός Θεού, ένας Δημιουργός Υιός του Συμπαντικού Πατέρα. Ο Προσαρμοστής μπορούσε να φέρει στο νου αυτού του Υιού του Ανθρώπου, όλο και περισσότερες, θαμπές ακόμα, αναμνήσεις της Παραδείσιας εμπειρίας του μαζί με τον θεϊκό Πατέρα του προτού ακόμα οργανώσει και δημιουργήσει αυτό το τοπικό σύμπαν του Νέβαδον. Έτσι ο Προσαρμοστής, σιγά-σιγά, έφερνε στην ανθρώπινη συνείδηση του Ιησού εκείνες τις απαραίτητες αναμνήσεις της προηγούμενης θεϊκής του ύπαρξης στις διάφορες εποχές του σχεδόν αιώνιου παρελθόντος. Το τελευταίο επεισόδιο της προανθρώπινης εμπειρίας του που του έφερε στην μνήμη ο Προσαρμοστής, ήταν η αποχαιρετιστήρια συνομιλία του με τον Εμμανουήλ του Σάλβινκτον λίγο πριν παραδώσει την συνειδητή του προσωπικότητα για να ξεκινήσει για την ενσάρκωσή του στην Ουράντια. Και αυτή η τελευταία ανάμνηση της προανθρώπινης ύπαρξής του ξεκαθάρισε στην συνείδηση του Ιησού ακριβώς την μέρα της βάπτισής του από τον Ιωάννη στον Ιορδάνη.
129:3.9 (1424.4)
On this Mediterranean journey Jesus made great advances in his human task of mastering the material and mortal mind, and his indwelling Adjuster made great progress in the ascension and spiritual conquest of this same human intellect. By the end of this tour Jesus virtually knew—with all human certainty—that he was a Son of God, a Creator Son of the Universal Father. The Adjuster more and more was able to bring up in the mind of the Son of Man shadowy memories of his Paradise experience in association with his divine Father ere he ever came to organize and administer this local universe of Nebadon. Thus did the Adjuster, little by little, bring to Jesus’ human consciousness those necessary memories of his former and divine existence in the various epochs of the well-nigh eternal past. The last episode of his prehuman experience to be brought forth by the Adjuster was his farewell conference with Immanuel of Salvington just before his surrender of conscious personality to embark upon the Urantia incarnation. And this final memory picture of prehuman existence was made clear in Jesus’ consciousness on the very day of his baptism by John in the Jordan.
Για τους ουράνιους θεατές του τοπικού σύμπαντος, αυτό το ταξίδι στην Μεσόγειο ήταν το πιο συναρπαστικό από όλες τις επίγειες εμπειρίες του Ιησού, τουλάχιστον από όλη την καριέρα του μέχρι το γεγονός της σταύρωσής του και του θνητού θανάτου του. Αυτή ήταν η συναρπαστική περίοδος της προσωπικής προσφοράς του σε σύγκριση με την σύντομα επερχόμενη εποχή της κοινωνικής προσφοράς του. Αυτό το μοναδικό επεισόδιο ήταν πολύ συναρπαστικό επειδή εκείνο τον καιρό ήταν ακόμα ο ξυλουργός από την Ναζαρέτ, ο κατασκευαστής βαρκών από την Καπερναούμ, ο γραμματέας από την Δαμασκό¨ ήταν ακόμα ο Υιός του Ανθρώπου. Δεν είχε πετύχει ακόμα την τελειοποίηση του ανθρώπινου νου του¨ ο Προσαρμοστής δεν είχε ακόμα γίνει τέλειος γνώστης και δεν είχε αντιγράψει ακόμα ολοκληρωτικά την θνητή ταυτότητα. Ήταν ακόμα ένας άνθρωπος ανάμεσα στους άλλους.
129:4.1 (1424.5)
To the onlooking celestial intelligences of the local universe, this Mediterranean trip was the most enthralling of all Jesus’ earth experiences, at least of all his career right up to the event of his crucifixion and mortal death. This was the fascinating period of his personal ministry in contrast with the soon-following epoch of public ministry. This unique episode was all the more engrossing because he was at this time still the carpenter of Nazareth, the boatbuilder of Capernaum, the scribe of Damascus; he was still the Son of Man. He had not yet achieved the complete mastery of his human mind; the Adjuster had not fully mastered and counterparted the mortal identity. He was still a man among men.
Η καθαρά ανθρώπινη θρησκευτική εμπειρία—η προσωπική πνευματική ανάπτυξη—του Υιού του Ανθρώπου έφτασε σχεδόν στο ζενίθ της αυτόν ,τον εικοστό ένατο χρόνο. Αυτή η εμπειρία της πνευματικής εξέλιξης βρισκόταν σε συνεχή σταδιακή αύξηση από την στιγμή της άφιξης του Προσαρμοστή Σκέψης του μέχρι την ημέρα της ολοκλήρωσης και επιβεβαίωσης εκείνης της φυσικής και κανονικής σχέσης ανάμεσα στον υλικό νου του ανθρώπου και στο πνεύμα που κατοικεί στον νου—το φαινόμενο της ένωσης σε ένα αυτών των δύο διανοιών, την εμπειρία που κατόρθωσε ο Υιός του Ανθρώπου ολοκληρωτικά και απόλυτα, σαν ενσαρκωμένος θνητός της υλικής σφαίρας, την ημέρα της βάπτισής του στον Ιορδάνη.
129:4.2 (1425.1)
The purely human religious experience—the personal spiritual growth—of the Son of Man well-nigh reached the apex of attainment during this, the twenty-ninth year. This experience of spiritual development was a consistently gradual growth from the moment of the arrival of his Thought Adjuster until the day of the completion and confirmation of that natural and normal human relationship between the material mind of man and the mind-endowment of the spirit—the phenomenon of the making of these two minds one, the experience which the Son of Man attained in completion and finality, as an incarnated mortal of the realm, on the day of his baptism in the Jordan.
Όλα αυτά τα χρόνια, παρόλο που δεν φαινόταν να έχει επίσημη επικοινωνία με τον Πατέρα του στον ουρανό, τελειοποιούσε σταδιακά αποτελεσματικές μεθόδους προσωπικής επικοινωνίας με το εσωτερικά διαμένουσα πνευματική παρουσία του Παραδείσιου Πατέρα. Έζησε μια αληθινή ζωή, μια ολοκληρωμένη ζωή, και μια πραγματικά κανονική, φυσική, και κοινή ζωή σαν άνθρωπος. Γνωρίζει από προσωπική του εμπειρία την σημαίνει ουσιαστικά η ζωή των ανθρώπινων πλασμάτων στους υλικούς κόσμους του χρόνου και του χώρου.
129:4.3 (1425.2)
Throughout these years, while he did not appear to engage in so many seasons of formal communion with his Father in heaven, he perfected increasingly effective methods of personal communication with the indwelling spirit presence of the Paradise Father. He lived a real life, a full life, and a truly normal, natural, and average life in the flesh. He knows from personal experience the equivalent of the actuality of the entire sum and substance of the living of the life of human beings on the material worlds of time and space.
Ο Υιός του ανθρώπου αισθάνθηκε εκείνη την κλίματα των ανθρώπινων συναισθημάτων που κυμαίνονται από ανυπέρβλητη χαρά μέχρι έντονη θλίψη. Ήταν ένα χαρούμενο παιδί ένας άνθρωπος με σπάνια όρεξη και κέφι¨ παρόμοια ήταν ένας άνθρωπος «με τις λύπες του, εξοικειωμένος με την θλίψη.» Με την πνευματική έννοια έζησε την ζωή του από πάνω μέχρι κάτω, από την αρχή ως το τέλος. Από υλική άποψη, μπορεί να φαίνεται ότι απόφυγε να ζήσει κάποιες ακραίες κοινωνικές καταστάσεις που ζουν μερικές φορές οι άνθρωποι, αλλά νοητικά γνώρισε καλά όλες τις εμπειρίες των ανθρώπων.
129:4.4 (1425.3)
The Son of Man experienced those wide ranges of human emotion which reach from superb joy to profound sorrow. He was a child of joy and a being of rare good humor; likewise was he a “man of sorrows and acquainted with grief.” In a spiritual sense, he did live through the mortal life from the bottom to the top, from the beginning to the end. From a material point of view, he might appear to have escaped living through both social extremes of human existence, but intellectually he became wholly familiar with the entire and complete experience of humankind.
Ο Ιησούς γνωρίζει τις σκέψεις και τα συναισθήματα, τις ορμές και τις παρορμήσεις, των εξελισσόμενων και ανερχόμενων θνητών από τις υλικές σφαίρες, από την στιγμή της γέννησης μέχρι τον θάνατο. Έζησε την ανθρώπινη ζωή από την αρχή της ,σωματικά , νοητικά και πνευματικά , περνώντας από την βρεφική ηλικία την παιδική, την νεότητα, και την ενηλικίωση—ακόμα και την ανθρώπινη εμπειρία του θανάτου. Όχι μόνο πέρασε από αυτές τις συνηθισμένες και γνώριμες ανθρώπινες περιόδους νοητικής και πνευματικής ανάπτυξης, αλλά ακόμα ένοιωσε πλήρως εκείνες τις ανώτερες και πιο προχωρημένες φάσεις ανθρώπινης και Προσαρμοστικής συμφιλίωσης που τόσο λίγοι θνητοί της Ουράντια κατορθώνουν. Και έτσι έζησε πλήρως την ζωή του θνητού ανθρώπου, όχι μόνο όπως την ζουν οι άνθρωποι στον κόσμο σας, αλλά επίσης όπως την ζουν σε όλους τους άλλους εξελισσόμενους κόσμους του χώρου και του χρόνου, ακόμα και στους ανώτερους και πιο προχωρημένους από όλους τους κόσμους στο φως και στην ζωή.
129:4.5 (1425.4)
Jesus knows about the thoughts and feelings, the urges and impulses, of the evolutionary and ascendant mortals of the realms, from birth to death. He has lived the human life from the beginnings of physical, intellectual, and spiritual selfhood up through infancy, childhood, youth, and adulthood—even to the human experience of death. He not only passed through these usual and familiar human periods of intellectual and spiritual advancement, but he also fully experienced those higher and more advanced phases of human and Adjuster reconciliation which so few Urantia mortals ever attain. And thus he experienced the full life of mortal man, not only as it is lived on your world, but also as it is lived on all other evolutionary worlds of time and space, even on the highest and most advanced of all the worlds settled in light and life.
Παρόλο που αυτή η τέλεια ζωή που έζησε σαν θνητός μπορεί να μην δέχτηκε την απόλυτη και συμπαντική έγκριση των συνανθρώπων του, αυτών που έτυχε να ζουν το ίδιο χρονικό διάστημα στην γη, όμως, η ζωή που έζησε ο Ιησούς της Ναζαρέτ σαν θνητός στην Ουράντια δέχτηκε την απόλυτη και την πλήρη αποδοχή από τον Συμπαντικό Πατέρα επειδή συντελεί την ίδια στιγμή, και στην ίδια προσωπικότητα-ζωή, την πληρότητα της αποκάλυψης του αιώνιου Θεού στους θνητούς και την παρουσίαση της τελειοποιημένης ανθρώπινης προσωπικότητας προς ικανοποίηση του Άπειρου Δημιουργού.
129:4.6 (1425.5)
Although this perfect life which he lived in the likeness of mortal flesh may not have received the unqualified and universal approval of his fellow mortals, those who chanced to be his contemporaries on earth, still, the life which Jesus of Nazareth lived in the flesh and on Urantia did receive full and unqualified acceptance by the Universal Father as constituting at one and the same time, and in one and the same personality-life, the fullness of the revelation of the eternal God to mortal man and the presentation of perfected human personality to the satisfaction of the Infinite Creator.
Και αυτός ήταν ο πραγματικός και υπέρτατος στόχος του. Δεν κατέβηκε να ζήσει στην Ουράντια σαν το τέλειο και λεπτομερές παράδειγμα για τα παιδιά ή τους ενήλικες, τους άνδρες ή τις γυναίκες, εκείνης , ή κάποιας άλλης εποχής. Πράγματι είναι αλήθεια, ότι στην ολοκληρωμένη, την πλούσια, την όμορφη και ευγενική του ζωή όλοι μπορούμε να βρούμε πολλά που είναι εξαιρετικά παραδειγματικά, θεϊκά εμπνευσμένα, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή έζησε μια αληθινά και γνήσια ανθρώπινη ζωή. Ο Ιησούς δεν έζησε την επίγεια ζωή του για να δώσει ένα παράδειγμα για να αντιγράψουν όλες τις ανθρώπινες υπάρξεις. Έζησε την ζωή του στην σάρκα με την ίδια ευσπλαχνική προσφορά που όλοι μπορείτε να ζήσετε στις επίγειες ζωές σας¨ και έτσι όπως έζησε την θνητή ζωή του στις μέρες του και έτσι όπως ήταν, έτσι έδωσε και το παράδειγμα για όλους εμάς να ζούμε την ζωή μας στις μέρες μας και έτσι όπως είμαστε. Μπορεί να μην ελπίζετε να ζήσετε την ζωή του, αλλά μπορείτε να αποφασίσετε να ζήσετε τις ζωές σας όπως ,και με τα ίδια μέσα, έζησε αυτός την δική του. Ο Ιησούς μπορεί να μην είναι το τεχνικό και λεπτομερές παράδειγμα για όλους τους θνητούς όλων των εποχών και όλων των σφαιρών αυτού του τοπικού σύμπαντος, αλλά θα είναι για πάντα η έμπνευση και ο οδηγός όλων των Παραδείσιων προσκυνητών από τους κόσμους της εναρκτήριας ανόδου μέσα από ένα σύμπαν των συμπάντων και μέσα από την Χαβόνα για τον Παράδεισο. Ο Ιησούς είναι ο νέος και ζωντανός δρόμος από τον άνθρωπο προς τον Θεό, από το μερικό μέχρι το τέλειο, από το επίγειο στο ουράνιο, από τον χρόνο μέχρι την αιωνιότητα.
129:4.7 (1425.6)
And this was his true and supreme purpose. He did not come down to live on Urantia as the perfect and detailed example for any child or adult, any man or woman, in that age or any other. True it is, indeed, that in his full, rich, beautiful, and noble life we may all find much that is exquisitely exemplary, divinely inspiring, but this is because he lived a true and genuinely human life. Jesus did not live his life on earth in order to set an example for all other human beings to copy. He lived this life in the flesh by the same mercy ministry that you all may live your lives on earth; and as he lived his mortal life in his day and as he was, so did he thereby set the example for all of us thus to live our lives in our day and as we are. You may not aspire to live his life, but you can resolve to live your lives even as, and by the same means that, he lived his. Jesus may not be the technical and detailed example for all the mortals of all ages on all the realms of this local universe, but he is everlastingly the inspiration and guide of all Paradise pilgrims from the worlds of initial ascension up through a universe of universes and on through Havona to Paradise. Jesus is the new and living way from man to God, from the partial to the perfect, from the earthly to the heavenly, from time to eternity.
Μέχρι το τέλος του εικοστού ένατου χρόνου ο Ιησούς της Ναζαρέτ είχε ουσιαστικά τελειώσει την ζωή την απαιτούμενη από τους θνητούς σαν κάτοικοι της σάρκας. Ήρθε στην γη η πληρότητα του Θεού για να εκδηλωθεί στον άνθρωπο¨ είχε τώρα σχεδόν ο τέλειος άνθρωπος που αναμένει την περίσταση να εκδηλωθεί σε Θεό. Και όλα αυτά τα έκανε πριν γίνει τριάντα χρονών.
129:4.8 (1426.1)
By the end of the twenty-ninth year Jesus of Nazareth had virtually finished the living of the life required of mortals as sojourners in the flesh. He came on earth the fullness of God to be manifest to man; he had now become well-nigh the perfection of man awaiting the occasion to become manifest to God. And he did all of this before he was thirty years of age.